WE'RE UNPREDICATBLE // MICHAEL CLIFFORD

9. Zwemmen

Oh shit... ik heb echt al veel te lang niet meer geschreven. Duizend milioen maal mijn excuses. Ik zal het goed proberen maken met een beetje drama :) Enjoy the chapter.

I’ll take you where you wanna go

Luna's p.o.v

"Finn!" Ik ren naar hem toe en spring in zijn armen. "Wat doe jij nu weer hier?" Hij grinnikt en kijkt me met zijn grijsblauwe kijkers stralend aan. "Ik ben hier op vakantie. Weet je nog?" Ik frons even, maar besef dan dat hij ook op een roadtrip is. "Oh! Je bent hier met Aaron en Ine. Ook waar." Hij wijst naar de plek waar drie mensen zitten te wachten. "Ja inderdaad en we hebben Chloe ook mee." Ik trek mijn neus op. "Dé Chloe?" Hij kijkt me grijnzend aan. "Ja, dé Chloe. Ze is sinds een week mijn lief." Ik staar hem een tijdje aan en begin dan te schaterlachen. Ik moet toegeven: Chloe was mooi, echt mooi, maar ook de grootste bitch die ik ooit had ontmoet. In vergelijking met haar was Ine een konijntje. (Zie foto)  Ik gaf hem een klopje op zijn schouder. "Ik vraag me af hoelang je het volhoudt. Succes zou ik zeggen." Hij grinnikt. "En? Hoe gaat het met jou en Mr. Rockstar?" Hij geeft een knikje in Michael's richting. Ik glimlach naar Michael die verbouwereerd naar ons staat te kijken. "Met ons gaat alles fantastisch." Even zie ik Finns gezicht betrekken, maar dat kan ook mijn verbeelding zijn want een seconde later staat hij weer te lachen. "Dat is fantastisch. Ik zie je later nog wel eens hé" zegt hij en hij wandelt weg.

"Zjullen we zjwemmen?" vraagt Calum met volle mond. Michael heeft zijn arm beschermend rond me heen geslagen. Ik weet dat hij niet blij is met Finn. Is hij nooit geweest, maar Finn is eigenlijk best een goede vriend geworden. Ik weet dat hij een afschuwelijke zak tegen me is geweest, maar ik heb het hem al lang vergeten en nu is hij een van mijn beste buddies. "Bedoel je in dat meer waar die twee naakt in hebben gezwommen?" Zodra Ashton het zegt verschijnt er een lichte blos op Lukes wangen. "Ja dat meer."  Ik haal mijn schouders op. "Ik heb er geen probleem mee." Michael grinnikt en geeft me een kus op mijn neus. "Dan gaan we zwemmen."

Het meer is overdag bijna even prachtig als in de nacht. Van de rotsblokken springen mensen en aan de randden liggen mensen te genieten van de zon. Ik leg onze spullen aan de kant en sta een beetje aan de rand van het water. Het is niet echt koud. Ik kijk naar alle mensen die op de rotsen zitten. Daar is het noch warmer omdat de zon er recht op schijnt. Ik besluit daar te gaan zitten. De rest speelt al in het water. Eigenlijk ben ik niet zo'n zwemfan. Ik kan boven water blijven met de grond onder mijn voeten maar dat is het dan ook. Niet dat ik niet wil zwemmen, maar ik weet gewoon niet echt hoe dat moet. Mijn ouders hebben het me proberen te leren, maar ik blijf liever aan de rand.

Ik had gelijk. Het is hier echt veel warmer op de rotsen en je hebt een perfect uitzicht. "Luna!" Ik kijk naar beneden en zie Finn met z'n handen als een toeter rond zijn mond. Ik zwaai eens naar hem. Hij heeft geluk dat hij in het diepste stuk van het meer durft te zwemmen.  Mijn benen bungelen over de rand van de rotsen en ik kijk of ik de jongens  en Celien nergens zie. Nergens te zien. Dat is raar. "Lunaaaaa!!!" Hoor ik van achter me. Ik draai me verschrikt om en zie nog net de handen van Calum voor ik ze tegen mijn rug voel. Achter hem zie ik een verschrikte Celien staan. "Niet doen Calum, ze kan niet..." Maar het is al te laat. Ik voel mijn gewicht verplaatsen en ik val. Het lijkt een minuut te duren voor ik het water bereik en het kletst hard tegen mijn rug. En dan begin ik te zinken. Ik probeer naar boven te spartelen en ik raak boven water, maar in plaats van lucht te happen, hap ik water. En dan meer water en uiteindelijk alleen maar water.

Ik hoest een paar keer heel hard. "Wat..." Ik wordt metteen afgeblokt. "Ze reageert. Gaat alles goed met je. Je bent in het water gevallen en je kon niet boven blijven." Ik knipper tegen het zonlicht om te kijken wie er tegen me sprak. Het was Ashton. Naast hem stond een bezorgde Calum. "Het spijt me Luna. Echt als ik het wist had ik het nooit gedaan." Ik glimlach pijnlijk. Mijn keel voelt alsof hij in brand staat. "Het is niets Cl, ik had het moeten zeggen." Ik kijk naar Mikey die kwaad kijkt, maar niet naar mij. Ik volg zijn bblik en zie Finn naast me zitten. Zijn haren druipen van het water en hij ziet er buiten adem uit. Zijn handen liggen nonchalant op mijn buik. En dan besef ik waarom hij naast me zit. Finn heeft me mond op mond gegeven waar Mikey bij was... Shit.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik beloof plechtig dat het volgende hoofdstuk er een stuk sneller zal zijn. Pinky promise.