WE'RE UNPREDICATBLE // MICHAEL CLIFFORD

11. Vuil spel

"Let me be the one to save you"

Luna's p.o.v

 Ik zet mijn glas ietsje te hard op het tafeltje neer waar Finn aan staat. Hij draait zich verbaasd om. "Luna? Wat is er mis?" Ik laat het glas los. "Mis? Wat zou er mis moeten zijn?" snauw ik hem toe. Verbaasd trekt hij zijn wenkbrauw op. Hoe lukt hem dat toch altijd? "Heb je Chloe of Michael ergens gezien?" Hij schud ongeïnteresseer zijn hoofd. Soms vraag ik mee af of hij wel iets om haar geeft. "Ze zal wel bij Ine zijn of zo, maar wat zou jou dat interesseren?" Ik zucht en laat mijn schouders hangen. "Michael is bij haar." Finn trekt zijn ogen open en kijkt verbaasd rond zich. "Ik help je wel zoeken.

We hebben nu al door de hele zaal gelopen. Mikey of Chloe in geen velden of wegen te bekennen. "Misschien zijn ze buiten?" Opperde Finn. Ik haal zuchtend mijn schouders op en loop naar de deur met Finn achter me aan. Wanneer ik buiten kom streelt een frisse bries mijn armen. "Wo moet je de sterren zien." De lucht staat weer vol sterren en Ik zal het ook nooit gewoon worden. "Ik ook niet." Ik draai me om naar Finn. Blijkbaar had ik dat laatste luidop gezegd. Hij slaat zijn arm rond mijn schouders en trekt me tegen zich aan. "Ik ben echt blij dat je hier bent. " Ik glimlach. Ik ben ook blij dat jij hier bent."

Michael's p.o.v

Ik en Chloe zijn een blokje om gelopen. Luna heeft gelijk over haar. Ze is een beetje een afschuwelijk kreng die alleen maar kwaad kan spreken over iedereen. Zelfs haar beste vrienden zijn niet veilig. Waaro ben ik ook alweer mee gegaan? Oh ja, om Luna jaloers te maken. We lopen de hoek om en ik kijk verveeld voor me uit. Ik heb geen idee over wat Chloe aan het praten is tot ze oppeens kwaad blijft staan. "Ik had wel verwacht dat zoiets ging gebeuren." Enkele meters verder staan Luna en Finn in een innige omhelzing verstrengeld. "Zo is het al aan de gang sinds jullie hier zijn. Ik zie haar telkens stiekem naar hem sluipen. Ze denken dat ik ze niet door heb, maar dat heb ik wel hoor." Gefrustreed draaide ze zich naar me om. Ik kon mijn ogen niet losmaken van Luna en Finn. Zou het echt waar zijn? Niet te geloven. Na alles wat we hebben meegemaakt... Ik draai me om naar Chloe. "Hoe weet je dat dat geen gewone vriendschapelijke knuffel was?" Ze rolt met haar ogen. "Kijk nog eens." Net op het moment dat ik me omdraai zie ik dat Finn Luna een kus op haar wang geeft en dat ze begint te giechelen. Ik voel de woede in mijn bloed koken. Ik wacht tot op het moment dat ze haar hoofd optilt naar ons en dan draai ik me terug naar Chloe om.

Luna's p.o.v

Ik maak me los uit zijn omhelzing. "We moeten ze zoeken, straks zijn ze verdwaald." Hij geeft me een kus op m'n wang. "We vinden ze wel." Ik knik en kijk op. Daar staat hij. Zijn ogen ontmoeten de mijne en wanneer hij ziet dat ik kijk, draait hij zich om naar Chloe die naast hem staat. Ze zegt iets tegen hem, maar hij onderbreekt haar door naar vorren te leunen en haar te kussen. Mijn benen beginnen te trillen en ik grijp me vast aan Finn. "Hé wat...Shit"  Finn houdt me vast en het is nodig, want ik voel dat als ik geen steun zou hebben mijn benen zouden bezwijken. Ik kijk vol afschuw en verbazing naar het beeld dat zich op enkele meters van me afspeelt. Hij kust haar en niet kussen, maar KUSSEN. Een stille snik ontsnapt mijn keel. IK voel Finn zijn vingers over mijn wangen gaan waar geluidloze tranen af rollen. "Waar is je kampingplaats? Ik breng je er wel naartoe." Ik wil antwoorden, maar er komt geen geluid uit mijn mond. Nog steeds versteend sta ik te kijken. "Luna stop met kijken en vertel het me." Net op dat moment komt Calum al lachend naar buiten gelopen. Hij kijkt naar mij en de lach verdwijnt metteen. Zijn blik volgt de mijne en zijn ogen landen op Chloe en Michael die ondertussen innig verstrengeld tegen de muur staan. Hij loopt naar de twee. "Calum nee...!" Maar het is te laat. Zijn vuist beland hard op Michaels kaak. "Kom Luna we zijn weg." HIj komt naar mij en slaat zijn arm rond mijn middel. "Deze klootzak verdient je niet." 

Finn en Calum slapen elk aan een andere kan van me. Mijn twee beste vrienden. Ik ben blij dat ik hen heb. Finn wilde per se blijven omdat hij geen tent wilde delen met Chloe en mij niet alleen wilde laten. Zelfs niet als Cal erbij was. Toen we aangekomen waren bij de tenten heb ik nog een uur zitten huilen. Ik begrijp niet waarom hij zoeit heeft gedaan. Ik bedoel. Oké dat hij jaloers is, maar zoiets doen gaat er keihard over. Langzam voel ik de slaap over me heen komen en voor ik het weet lig ik te slapen.

Ashton's p.o.v

"Vertel nu eens. Wie is die liefde die je niet ziet staan?" Ik en Aaron zitten buiten op een bankje samen een biertje te drinken. Hij begint te lachen. Ik weet niet waar de anderen zijn, maar ik vind het niet erg. Aaron is goed gezelschap. Als hij lacht krijgt hij kuiltjes in zijn wangen. "Waarom wil je dat zo graag weten?" Ik haal mijn schouders op. HIj is leuk en hij verdient echt iemand die hem kan geven wat hij nodig geeft. Ik besef dat ik om heb ben beginnen geven in die dag dat we ekaar echt kennen. Hij is grappig, lief en als ik het mag zeggen, lekker. "Ik weet het niet. Ik vind dat je het beste verdiend." 

"Verdien ik jou dan ook?" Hij leunt voorover en kust me. Ik schrik, maar tot mijn verbazing kus ik terug.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Tadaaaaaaaam. bye love <3