WE'RE UNPREDICATBLE // MICHAEL CLIFFORD

18. een verleden (1)

Oké dit hoofdstuk was origineel zes pagina's lang dus ik heb het opgesplitst in twee delen om het wat gemakkelijker te maken om te lezen. Dit is een stuk vol geschiedenis jongens dus bereid je voor :)

'We can run down the street

With the stars in our eyes'

Finns p.o.v

Ik loop achter Michael aan. Net voor we ergens de hoek omslaan zie ik Ine naar Calum, Luna, Celien en Luke toe rennen. Mijn verbazing wordt nog groter wanneer ik zie dat ze gehuild heeft. Ik kijk terug om en zie dat Michael op me staat te wachten. Heel even twijfel ik, maar dan besef ik dat dit misschien mijn enige en laatste kans is om alles tussen ons goed te maken. Ik zucht en volg hem. Mentaal begin ik me al voor te bereiden op de preek die hij me gaat geven over uit Luna's buurt blijven. Terwijl ik achter hem aan loop bekijk ik hem eens goed. Zijn haar is rood en hij heeft een zwarte snap back aan. Zijn zwarte tanktop van Metallica staat hem eigenlijk echt goed en zij tattoos zijn goed te zien. Ik heb geen idee waarvoor ze staan maar ze zijn cool. Nooit gedacht dat Luna voor zo iemand zou vallen. In vergelijking met mij is Michael punk rock, maar Luna heeft me verteld dat hij eigenlijk een en al schattigheid is onder dat laagje rock. Ik glimlach. Ze is zo gelukkig met hem. Ik ben zo in mijn gedachten verzonken dat ik tegen hem opboks als hij stopt. Ik verwacht een kwade blik, maar hij grinnikt enkel.

"Hé rustig, ik ga je niets doen hoor. Ik wil je enkel iets zeggen." Nu komt het. "Het spijt me." Wat? Mijn hoofd schiet de lucht in. Hij begint te lachen. "Jij kijkt verbaasd. IK meen het. Het spijt me echt hard. Ik heb je vriendin gekust alleen om mijn vriendin jaloers te maken en dat is fout. Ik dacht gewoon echt dat jullie iets hadden. Ik bedoel..." Ik knik begrijpelijk. "Ik begrijp het. Luna en ik hebben een verleden."  Ik herinner me nog als de dag van gisteren dat we elkaar voor het eerst tegenkwamen.

Ik wandel door de rekken van de supermarkt door. Mijn moeder had me gevraagd om na school nog wat fruit te halen. Ik protesteerde, maar toen ze zei dat ik met de rest van het geld mocht kiezen wat ik kocht, ben ik toch maar gegaan. Ik zoek naar een flesje Ice Tea, mijn favoriete drankje, maar ik kan het nergens vinden. Opeens wandel ik een rij binnen waar de 'meiden' spullen staan. Ik grinnik als ik op het einde van de rij een meisje zie bellen. Ik herken haar van school. Ze noemt Luna. Ik ken haar niet persoonlijk, maar ik heb al enkele dingen over haar gehoord. Ik wandel naar haar toe en hoe dichter ik kom, hoe meer ik van het gesprek versta.

"Weet ik veel wat jij nodig hebt!"

"Schat, ik kan niet toveren he."

"Zeg nu gewoon klein, middel of groot."

"Hoeveel bloed verlies jij niet."

Ze haalt een pakje met maxi tampons uit het rek.

"Oké ik kom ze brengen en ik neem cookie dough mee."

"The notebook lieverd."

"Oké, ben er binnen een half uur."

Ik pak de telefoon uit haar handen en zeg "Maak er maar veertig van." Na die woorden leg  ik toe.

Ze schrikt zich rot en neemt snel haar telefoon terug uit mijn handen. "Finn wat doe jij nu hier?" Ik til de zakken fruit op. "Fruit halen en hoe weet jij mijn naam als ik vragen mag?" Ze zucht en rolt met haar ogen. "Vraagt Mister Popular serieus hoe ik zijn naam na drie jaar ken?" Ik grinnik en wijs naar het pakje in haar handen. "Problemen van de maand?" Ze zucht een haalt een hand door haar lange krullende haar. "Jap, inclusief liefdesproblemen." Ik trek een wenkbrauw op. "Hoezo?" Ze grinnikt en loopt weg naar een ander rek, waar het ijs staat en ze haalt een pot Ben&Jerrys uit het rek en loopt naar de kassa. Aan de kassa staat een rek met drank en ik grijp een flesje Ice Tea. "Mijn vriendin haar lief heeft het net uitgemaakt op de eerste dag van haar regels en dat verergert de situatie, snap je? Waarschijnlijk niet, maar ik, de goeie vriendin die ik ben, ga haar troosten. Bye" Ze glimlacht en loopt weg met de tampons en het ijs. Zo snel laat ik haar niet ontsnappen. Ze heeft wel iets. Snel betaal ik en loop ik achter haar aan. Ze is te voet, zo gaat ze altijd en dat weet iedereen. Als snel haal ik haar in. "Heb je er iets tegen dat ik meeloop?" Ze probeert haar wenkbrauw op te trekken, wat grandioos mislukte en ik moest lachen. "Waarom zou jij, Finn, met mij mee willen?" Ik glimlach naar haar. "Omdat jij, Luna, leuker bent dan ik dacht." Ze grijnst en zegt: "Oké dan Finn, maar jij kan mijn superheid niet aan, dus zeg het als je bezwijkt." Ze zwaait met haar haar en loopt door. Even blijf ik verbaasd staan, maar loop haar dan grinnikend achterna.