WE'RE UNPREDICATBLE // MICHAEL CLIFFORD

6. sterren

We can tear down this town. In the dark of the night

Luna's p.o.v

"Wahahahah, oh Celien help me, mijn buik doet pijn hahahah" Luke rolt als een gek over het zand van het lachen. Celien doet haar best om haar lach in te houden, wat grandioos mislukt. Ook Ash bekijkt de foto nog eens en begint keihard te lachen. Ik leg mijn hoofd in mijn handen. Dit is redelijk gênant. Alhoewel die foto een redelijk hilarisch zicht is. Ik kijk op naar Mikey die gewoon met de anderen mee zit te grijnzen. Calum zit met een rood hoofd naar de foto te kijken. Dan vernauwen zijn ogen zich en kijkt hij naar mij. Zijn stem is zo zacht dat ik het gevoel krijg dat ik weg zou moeten rennen, maar dom als ik ben blijf ik gewoon zitten. "Little Cal is maar voor een meisje bedoeld. Er is maar een persoon die hem in haar mond mag nemen." Ik trek een gezicht. "Ew, Cal dat is gewoon ranzig." Michael lacht. "En als je 'Little Cal' maar voor een meisje bedoeld is waarom staat hij dan nog altijd op het internet." Ik begin te lachen. "Kom op, dat is bijna drie jaar geleden. En met jou ben ik nog niet klaar." Hij wijst naar mij, staat op en loopt weg. Ik kijk hem verbaasd na, maar draai me dan weer om. Ik hed gelijk, ik had weg moeten rennen. Opeens voel ik twee armen me optillen en naar de zee dragen. Ik schreeuw en sla met mijn armen op Calum's rug. Wel dit tafereel komt me bekend voor.

Kwaad voor me uit kijkend en met een handoek om me heen geslagen kijk ik naar het vuur. Calum zit voor me en ik werp hem nijdige blikken toe. Hij grijns en zegt "Eigen schuld." Michael lacht en slaat een arm rond mijn schouders. "Niet te geloven dat je dat heb toegestaan. Wat voor een lief ben jij eigenlijk?" zeg ik kwaad, maar Michael geeft me een kusje op mijn wang en ik kan het niet laten om te glimlachen. "Misschien zouden we best terug naar het motel gaan. Morgen vertrekken we om tien uur, dus pak je koffers anders al." Zegt Ashton terwijl hij het vuilnis opraapt. Ik begin hem te helpen terwijl Calum en Celien het vuur uitmaken en Michael en Luke doen alsof ze druk bezig zijn met het zand te bestuderen. "Vanavond slapen Ik en Luna samen." Een grijns vormt zich om m'n lippen. Wacht maar. "Luke slaapt bij Celien en Michael bij Cal."

Ik loop de badkamer van het motel uit en plof me op mijn bed. Ashton ligt op zijn bed zijn twitter te checken, maar als ik op mijn bed plof, draait hij zich op zijn zij en steunt met zijn hoofd op zijn hand.  "En? Prachtige foto, niet?" Ik ga voorzichtig in kleermakerszit op het bed zitten. "Fantastisch Ash." Hij begint te giechelen. "Ja ja ik heb..." En toen stopte hij met praten omdat ik een kussen in z'n gezicht smeet. "Hé!" Riep hij uit. Wat daarop volgende was wel zeer voorspelbaar. En als je het niet door hebt, ik bedoel een kussengevecht.

Ik hou op met slaan op Ashton en neem mijn rinkelende telefoon op. "Hallo daar, met wie spreek ik?" Ik begin te giechelen. De slaapdronkenheid slaat toe. Zucht. "Luna? Alles oké, je klinkt een beetje zat." Ik schud mijn hoofd en besef dan dat hij me niet kan zien. "Nee nee alles oké. Waarom bel je wel?" Ik hoor Michael aan de andere kant verontwaardigt ademhalen. "Heb je het nog niet gehoord. Waar zijn jullie emee bezig dat jullie dat afschuwelijke geluid niet hebben gehoord."  Ik frons naar Ashton die verbaasd zijn hoofd schudt. Hij heeft ook geen idee waar het over gaat. "Kussengevecht. Waar heb je het zelfs over?" Ik hoor hem lachen. "Wees gewoon even heel stil."  Ik en Ashton houden ons even stil en dan horen we het. Oh God, kunnen ze niet stiller zijn. Ik wil nooit meer een kamer tussen Luke en Celien.  "Ew, help haal ons hier weg!" schreeuw ik door de telefoon. "Waarom zijn die muren in motels zo dun." Ashton en ik kijken met afschuw naar de muur die ons scheidt van de luidruchtige vrijpartij. " Ja hé, Calum en ik waren stacy's mom aan het zingen (Zie filmpje) toen we het hoorden. We moeten er iets aan doen."  Ashton grinnikt en kijkt me ondeugend aan. Hij begint op de muren te kloppen. "Ja dat is een idee. Hé Mikey, klop op de muren." We beginnen met z'n allen op de muren te kloppen en door de telefoon hoor ik Calum als een histerische hyena giechelen. En dan begint hij nog kreungeluiden na te doen. Ik verslik me in m'n eigen lach, maar begin samen met Ashton en zo te horen ook Michael gewoon mee te doen. Tot we Luke horen roepen. "Kunnen we nu nooit eens rust hebben met jullie?" Dit is te grappig. Wie wil er hier rust. Ik en Ashton liggen in een deuk van het lachen op de grond.

Slaperig open ik mijn ogen. Ik hoor geklop op de deur en loop er naartoe. Waarom ben ik altijd degene die wakker wordt van deurgeklop. Ik open de deur en wordt metteen opgepakt en meegedragen met een hand voor mijn mond zodat ik niet kan benginnen gillen. En ik probeer het echt, maar het geluid wordt gedempt door de hand. "Hé schoonheid. Ik ben het maar. Stop met schreeuwen. we gaan alleen maar naar het dak." Michael. Ik geef hem een klap. "Idioot! Ik dacht dat je een ontvoerder was!" Hij grinnikt, maar zegt niets en brengt me nog altijd in zijn armen een trap op en door een deur. De frisse avondlucht slaat in m'n gezicht. "Ik wilde je alleen de sterren laten zien." Ik kijk verwonderd naar de sterren aan de hemel. "Niet zo mooi als in Australië, maar toch een goed alternatief, niet?" Ik knik en hij zet me neer op het platte dak van het motel. "Michael het is zo mooi." Ik leg mijn hoofd op zijn schouder als hij naast me komt zitten. "Dat was behoorlijk lekker dat gedoe met Luke en Celien." Ik zucht lachend. "En daar gaat het moment." Hij grijnst en slaat zijn arm om me heen. "Ik hou van je. Dat weet je toch." Ik glimlach en geef hem een kus. "Ik hou ook van jou hoor." 

"OPSTAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAN! We gaan vertrekken!" Schreeuwt Ashton in mijn oor. Ik pak een kussen en probeer hem te slaan, maar hij vangt het op en smijt het terug. "Kom op. Jij moet niet rijden dus niet zagen." Ik grom en loop naar de badkamer om mijn tnden te poetsen.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Het spijt me, maar ik zat met een gigantisch groot inspiratiegebrek. Maar voila hier is het dan eindelijk. Ik hoop dat jullie ervan genieten. <3