WE'RE UNPREDICATBLE // MICHAEL CLIFFORD

26. stomme belofte

'Let's be unpredictable

Pick you up if you fall to pieces

Let me be the one to save you'

luna's p.o.v

Ik wandel in mijn slaapshort en een tanktop van blink-182 naar de koelkast. Ik ben al wakker en heb besloten dat Cal me moet helpen met het ontbijt voor iedereen. Ik maakte hem wakker en deed mijn best om de slapende Aaron geen hartaanval te bezorgen. Cal stribbelde tegen, maar kwam uiteindelijk toch helpen omdat hij niet meer kon slapen. Hij is nog altijd kwaad daarvoor. Ik grijns naar hem en hij zendt me een dodelijke blik terug. Hij staat enkele sandwiches te smeren en ik draai me om naar de fruitschaal, waar een watermeloen in ligt. Oh, daar heb ik nu echt enorm veel zin in. Ik pak hem en leg hem op een plank. Ik open een kast en haal er een groot mes uit. Snel snijd ik de enorme vrucht. Terwijl ik bezig ben komen de anderen ook uit hun kamers gestrompeld. Ik maak een walgend geluid als Luke en Celien uit hun kamer komen. "Uh, kunnen jullie het nog duidelijker maken dat jullie het gisteren hebben gedaan?" Celien haar wangen kleuren rood en ze gaat met haar hand door haar warrige haar, terwijl Luke zijn arm rond haar middel legt en met een grote grijns naar me kijkt. Ik rol met mijn ogen en snijdt verder. "Calum, geef me eens een kom aan." Calum haalt een kom uit de kast en blijft staan. "Ik geef hem alleen als je alles doet wat ik zeg vandaag." Ik zucht. "Jaja, geef hem nu maar." Met een triomfantelijke grijns overhandigt hij me de kom. "Dommerd." Fluistert hij, maar ik sla er geen acht op.

Het is zo warm. Ik lig tussen Michaels benen in de zon. We waren vandaag te lui om echt iets te gaan doen. De laatste dagen hebben we een aantal stadjes bezocht en zo. Nu hebben we gewoon zin om lui te zijn. Ik verstrengel mijn vingers met die van Michael en hij plaatst een kusje op mijn schouder voor hij zijn hoofd weer naar achter laat zakken. Aaron, Luke en Finn zijn binnen aan het gamen op de Playstation die om een of andere reden hier staat. Michael had geen zin om mee te doen. Ja, niets zeggen. Ik was ook stomverbaasd. Celien en Ashton hebben besloten om naar het stadje te gaan om enkele bandanas te gaan kopen omdat Ash zijn verzameling kwijt is. En Calum... Ik kijk rond en plots voel ik een schaduw over me heen vallen. "Luna, maak een cocktail voor me." Beveelt de schaduw. Ik zucht en gebaar met mijn hand dat hij uit de weg moet gaan. "Cal, je staat in men zon. Nee, ik ga geen cocktail voor je maken. Doe het zelf!" Een gemene grijns vormt zich om zijn lippen. "Je hebt het beloofd." Verward kijk ik hem aan. "Ik heb helemaal niet beloofd dat ik een cocktail voor je zou maken." Achter me hoor ik Michael grinniken. "Je hebt beloofd dat je alles ging doen wat hij wou vandaag. Iedereen was erbij, dus je kunt niet ontkennen. Hup, rechtstaan en een cocktail maken en als je toch bezig bent, maak er ook een voor mij." Ik sta op en stuur een dodelijke blik zijn richting uit, maar hij lacht gewoon. "Vergeet het. Maak je eigen cocktail Michael." Ik loop met opgegeven hoofd naar binnen. Ik trek een vuil gezicht als Calum me naschreeuwt. "Maak ook maar één voor Michael."

Met gespeelde vriendelijkheid overhandig ik de cocktails. Beide jongens grinniken en hun ogen stralen van plezier. Met opeengeklemde kiezen mompel ik zacht. "Wat is het volgende. Moet ik een konijnenpakje aantrekken en een dansje doen?" Calum knikt instemmend. "Ja, dat is een goed idee." Ik sla een hand tegen mijn voorhoofd. Het was niet echt de bedoeling dat ze dat hoorden. "Ja Luna, je hebt er toch zo één." Mijn wangen worden bloedrood en met een verontwaardigd gezicht kijk ik Michael aan. "Dat was voor een feestje!" Calum barst in lachen uit en sleurt me mee naar de kamer waarin mijn valies staat. "Neeeee! Ik doe het niet!" Finn en Michael staan vanuit de deurpost geamuseerd toe te kijken hoe Calum het pakje in mijn handen forceert en me in een badkamer opsluit. "Ik laat je er niet uit tot je het aan hebt."

Wanneer hij uiteindelijk de deur na een uur weer open doet kom ik grommend de badkamer uit. Als blikken konden doden dan wad Calum Hood's begrafenis vanavond nog. "Weetje Luna, ik denk dat ik je vandaag gewoon mijn persoonlijke konijnenslaafje maak." Ik kreun van afgrijzen. Kom op dat meent hij niet. "Nee, dit pakje is te klein en men borsten puilen er half uit." Ik duw erop om ze er terug in te krijgen maar ze blijven zitten hoe ze zaten. Ik kijk op en zie Michael in de deuropening staan met een verlekkerde blik. Hij komt naar me toe en slaat zijn armen om mijn middel. "En, ga je dat ook eens voor mij aandoen?" Ik stoot een afkeurend geluidje uit, maar moet toch glimlachen. "Vergeet het!" Ik wandel met opgegeven hoofd naar benden en hoor de jongens zacht lachen. Waarschijnlijk omdat mijn konijnenstaartje op en neer gaat als ik stap.

"Luna, je kunt er helemaal niets van!" Ik rol met mijn ogen naar Calum. "Dat heb ik je al gezegd en heb je er al eens aan gedacht dat ik helemaal geen zin heb om je voeten te masseren?" Ik grom en ga verder met zijn voeten masseren. Oh dit is walgelijk. Wat heb ik mezelf aangedaan. Het is al bijna vijf uur. Dat betekent dat ik al zeven uur precies doe wat Calum me zegt en ik kan er niet tegenin gaan, want ik heb het beloofd waar iedereen bij stond. Plots hoor ik plastic zakken op de grond vallen en een enorm schattige giechel. Aaron loopt snel naar Ashton toe die zijn lach niet kan bedwingen. Celien kijkt me met een verbaasde en geamuseerde blik aan. "Wat is hier gebeurt." Ze bedenkt zich vlug. "Nee, eerlijkgezegd wil ik het niet eens weten." Ze ploft zich naast Luke neer in een strandstoel. "Luna, haal drankjes voor iedereen." Ik zucht en sta op. Onder het geluid van een zacht gegrinnik loop ik naar de keuken.

We liggen met zijn allen op de bank naar een horrorfilm te kijken. Gezellig. Niet dus. Michael adoreert zo'n films, maar ik ben er doodsbang van. Calum heeft me natuurlijk heel de tijd in het rond beveelt en volgens mij geniet hij er iets te veel van. Wacht maar tot morgen. Hij zal er spijt van krijgen. Maar dus een horrorfilm. Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om heel dicht bij Michael te geen zitten en mijn hoofd tegen zijn borstkas te drukken zodat ik niet naar al het bloed en de darmen hoef te kijken. Ik weet niet hoe het me lukt, maar tussen alle kreten door val ik in slaap. Ik voel nog hoe iemand een kus op mijn hoofd drukt en me in een bed legt voor ik helemaal naar dromenland afvaar.

 ————————————————————————————————————————————————-

Oké, ik geef toe. Ik heb gehuild as a little bitch waanneer ik hoorde wat er was gebeurt met Michael. Niet per se door wat er gebeurt is, maar meer door het feit dat hij er haat voor krijgt. Ik bedoel, hij had dood kunnen zijn. (Overdreven, weet ik)

veel liefde <3