WE'RE UNPREDICATBLE // MICHAEL CLIFFORD

24. Chloé

'Pick you up if you fall to pieces'

Hai hai, in dit hoofdstuk zal ik het hebben over granny sheeran. Daarmee bedoel ik de grootmoeder van Ed sheeran en wat hij zingt in het nummer Afire Love

Luna's p.o.v

De volgende dag word ik al vroeg wakker. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen. Wanneer ik genoeg energie heb gevonden om recht te staan wurm ik me van tussen Celien en Ine. Ik grijp enkele kleren en loop zonder me iets aan te trekken van de starende blikken van de andere kampeerders die net als mij op zo'n onmenselijk uur zijn opgestaan, naar het sanitair blok om me op te frissen. Ik slaak een kreetje van schrik als het ijskoude water mijn huid raakt. Ah ja, nu ben ik tenminste helemaal wakker. Wanneer ik klaar ben rep ik me terug naar ons kamp plekje. We blijven hier nu al twee weken. Ik zucht. Ik heb zo'n licht vermoeden dat we vanavond zullen inpakken en verder trekken. Ik zal ze missen. Finn, Aaron en Ine. We hebben een zalige tijd gehad samen. Wanneer ik aankom, zie ik dat ik nog steeds alleen wakker ben. Ik haal mijn gsm uit mijn broekzak om te kijken hoe laat het is. Zeven uur! Luna ben je gek geworden. Welk normaal persoon staat om zeven uur op in de vakantie als ze niets te doen hebben? Ik zucht en plof neer op één van de bankjes rond het terrein. 

Enkele minuten later hoor ik een tent rits opengaan. Ik zie Aaron met een vermoeid gezicht naar buiten komen. Hij is al helemaal aangekleed. Waarschijnlijk geen zin om te gaan douchen. Ik trek mijn neus op, maar wandel vrolijk naar hem toe. "Hé, zin om mee koffie te halen voor iedereen?" Zeg ik. Hij schrikt van mijn plotse verschijning, maar knikt dan. Samen lopen we de camping af naar één van de Starbucks in de buurt.

"En? Hoe gaat het nu tussen Finn en jij?" Aaron haalt zijn schouders lichtjes op. "Ik weet het niet. Hij praat wel met me, maar is redelijk afstandelijk. Alsof hij nu pas beseft dat ik ook op jongens val." Ik zucht en sla mijn ogen neer. Ik heb het gemerkt. Ik denk dat hij beseft dat het al langer dan vandaag aan de gang is en dus ook die keren dat ze bijna halfnaakt bij elkaar in de kleedkamer op school hebben gestaan en zo. "Ja, ik zie het ook. Maar er is één ding dat je me duidelijk moet maken. Al die jaren ging je van het ene meisje naar het andere en nu plots ben je samen met Ash, een jongen. Waarom ging je zelfs met al die meisjes?" Een frons verschijnt op zijn hoofd. Hij wrijft over zijn voorhoofd alsof hij het probeert weg te wrijven. "Ik ben denk ik niet echt duidelijk geweest. Ik ben niet homo, ik ben bi. Er is een verschil. Ik vond al die meisjes echt leuk, of toch, de meeste. Maar die keer dat je Ash aan me voorstelde, was ik verlief op hem. Op slag. Begrijp je." Ik knik. Ik denk dat ik begrijp wat hij bedoelt. Ik wil doorvragen, maar Aaron wend zich af en bestelt de koffie. Ik bedenk dat we best nog eens naar een bakkerij gaan en daar gaan we dan ook heen. Met een heleboel koffie en nog meer croissants lopen we zwijgend terug.

Ik rol met mij ogen. Iedereen is aan het eten. Vrolijk en smullend van de koffie en boterkoeken vertellen ze elkaar verhalen over hun schooltijd en reizen en weet ik veel wat nog allemaal. Er is maar één persoon die ontbreekt en je mag drie keer raden wie. "Michael." Grom ik en ik loop naar de tent waar hij nog altijd op zijn dooie gemak ligt te tukken. Ik rits de tent open. Ik probeer kwaad te zijn, maar een glimlach verschijnt om mijn lippen als ik hem zo zie liggen. Eerlijkgezegd krijg ik zin om er bij te gaan liggen, maar ik moet hem wakker maken. Ah, wat maak ik mezelf wijs. Ik moet helemaal niets. Ik hef de deken op en ga naast hem liggen. Even reageert hij niet, maar dan schuift hij iets dichter. Ik ga op m'n zij liggen en leg mijn arm rond zijn heup. "Lieverd, misschien zou je beter opstaan. Het eten zal plots verdwenen zijn en niemand zal weten hoe het komt. Waarmee ik bedoel dat ze het zelf allemaal gaan opeten." Fluister ik. Het enige dat hij doet is ook een arm rond mijn middel leggen en me dichter tegen zich aan trekken. Ik leg mijn hoofd in zijn nek en snuif zijn geur op. Hij ruikt lekker. Naar Michael. Ik druk een kusje op zijn sleutelbeen en sluit mijn ogen. "Goeiemorgen schoonheid." Fluistert hij met een ruwe morgenstem. Ik glimlach in zijn nek. "Hai." Zeg ik zacht. "Je zei iets over eten, maar ik heb niet zo'n zin in eten. Wil je niet gewoon nog even bij me blijven liggen?" Ik trek mijn hoofd terug en kijk in zijn ogen. Ik ben verliefd geworden op zijn ogen en als er één iets is wat granny Sheeran me geleerd heeft, is het verliefd worden op iemands ogen, want ogen zijn de enige dingen aan een mens die nooit veranderen.  Ik knik lichtjes en hij leunt naar voor. Zijn hand streelt zacht mijn arm. Mijn adem stokt. Ik ben nog altijd niet gewend aan de manier waarop hij me aanraakt. Een vonk gaat door me heen als hij zijn lippen zacht op de mijne drukt. Het is een diepe kus. Hij kust me met zoveel hartstocht dat ik bijna zweef. "Jongens, jullie moeten komen...Oh het spijt me." Finn staat met een gekweld gezicht in de tent opening. Ik grinnik en zeg dat het niets is. "Jullie moeten komen. Calum heeft Chloé zien lopen in de verte. Met een schok schieten Michael en ik overeind. Snel grijpt hij zijn hoodie en met een nor gezicht kruipt hij de tent uit. Een week. Zo lang is het ongeveer geleden dat we Chloé hebben gezien. Ik zucht omdat ze ons moment heeft verpest, maar kruip dan achter de twee jongens aan.

Hier staan we dan. Chloé loopt met een opgegeven hoofd op ons af. Wij staan met z'n negenen op een rij haar op te wachten. Er wordt geen woord gezegd. Iedereen kijkt op een andere manier naar haar. Ine kijkt gekwetst en schuldig. Finn daarentegen kijkt haar met uitgestreken gezicht recht in de ogen. Michael zijn ogen zijn half toegeknepen en de woede die hij uitstraalt is beangstigend. Luke fronst alleen maar. Celien haakt haar arm in de zijne en tuurt naar Chloé met een blik die zegt 'durf hem aan te raken ...' , Aaron kijkt verontwaardigt alsof hij niet begrijpt hoe ze het lef nog heeft om terug te keren. Calum kijkt kwaad. Hij wil me altijd beschermen tegen alles en iedereen, ook tegen kwaadaardige bitches. Ash kijkt bedenkelijk. Volgens mij weet hij niet wat hij van haar moet denken en ik, ik sta daar een beetje te staan. Ik kijk niet naar Chloé. Ik wil gewoon dat ze verdwijnt. Nooit gedacht dat mijn dromen zouden uitkomen.

"Ik verdwijn." Niemand zegt een woord. Ze rolt met haar ogen. "Kom op, war wachten jullie nog op. Begin maar te juichen of zo. Ik weet hoe blij jullie zijn." Niemand spreekt, dus ik besluit de stilte te verbreken. "Hoe moeten we weten of je de waarheid spreekt. Het enige wat je doet is liegen." Alsof het afgesproken was, komt een jongeman met een moto aanrijden. "Ik ben serieus, ik ga echt verdwijnen. Dit is Frederico." Ze wijst naar de jongeman die net van zijn moto is gestapt. Hij is jong, een jaar of 24 en knap, echt knap. "Hij is een acteur en word zo dadelijk wereldberoemd omdat hij in een keibekende film gaat spelen. Ik ga met hem mee." Ze glimlacht naar Frederico en drukt een lange gretige kus op zijn lippen. Het is bijna grappig. Iedereen slaakt tegelijk een geïrriteerde zucht. "Ik wilde gewoon even afscheid nemen van mijn beste vrienden." Het sarcasme druipt van haar stem af. Ze kruipt op achterkant van de moto en zet een helm op. Nog steeds heeft niemand een vin verroerd. Vlak voor ze wegrijd schreeuwt ze nog. "Oh je Ine, ik meende wat ik zei." En ze verdwijnt. Tierend van woede rent Ine de moto achterna, maar Luke loopt naar haar toe en brengt haar terug. Tranen lopen over haar wangen en je ziet hoe hard ze gekwetst is. "Wel dat hebben we ook weer gehad." Zucht Finn en met een rotgevoel keren we terug naar onze tenten.

We zitten samen in een kring watermeloen te eten. Het is bijna vijf uur en de zon schijnt nog volop. Ik zie Ashton aarzelen voor hij de zin uitspreekt waar iedereen aan zit te denken. "Jongens, ik denk dat we verder moeten." Een droevige blik verschijnt op iedereens gezicht. Ik bijt op mijn lip. Het is een trekje. Ik bijt altijd op mijn lip als ik bijna moet huilen of ergens over nadenk. Finn schraapt zijn keel. "Eh jongens, ik weet dat dit misschien te veel gevraagd is, maar ik heb een fantastische tijd gehad en ik vind jullie echt fantastisch. Jullie zijn fun om mee rond te hangen en ik weet zeker dat Aaron en Ine er ook zo over denken. Ik..." Hij twijfelt even. "Ik wil vragen of we mee mogen met jullie. Ik beloof dat we onze bijdrage zullen leveren en het is oké als jullie niet akkoord gaan, maar ik hoop van wel, want jullie zijn de max." Ik glimlach. Dat zou fijn zijn. Finn lacht zijn schattige Finn-lachje terug. We kijken eens naar elkaar. Ik zie bevestigend knikken van iedereen en dan zegt Michael. "Dude, welkom bij de familie." Hij slaat zijn arm om Finns schouder. Iedereen lacht en is tevreden met het besluit. Enkel Ine kijkt met een bedenkelijk gezicht naar haar voeten. "Jongens, ik denk dat ik naar huis ga." Plots wordt het stil. "Ik zou eigenlijk heel graag naar huis gaan en als jullie mee gaan moet iemand je auto toch naar huis rijden Finn. Ik doe dat wel. Het is waar, het was een zalige week. Ze glimlacht naar mij. Haar blik is hartelijk en ik ben blij dat we goed overeenkomen.  Het is jammer, maar je kan niemand dwingen iets te doen wat ze niet willen. Ik knik begripvol en geef haar een knuffel. Ze neemt afscheid van iedereen en gaat haar spullen pakken. Wanneer ze weg is hangt er een verdrietige sfeer. Ook wij beginnen met pakken zodat we morgen enkel onze slaapzakken in de auto moeten gooien en vertrekken. Vandaag wordt het eens slapen onder de sterren.

We liggen met z'n allen rond een vuurtje. Het is gezellig en ik voel hoe de slaap me overvalt. Ik hoor nog enkele mensen fluisteren met elkaar, maar ik heb geen idee wie. Het kampvuur knettert zacht en mensen wiebelen in hun slaapzak. Voor ik helemaal in slaap val hoor ik een zachte stem zeggen. "Je bent mooier dan de mooiste ster in het heelal schoonheid, zelfs mooier dan de zon."

————————————————————————————————————————————————-

Zo zo, weer een hoofdstukje :) Wel, bedenkingen over Chloé of over het feit dat Finn nog steeds verlief is op Luna? Aaron en Ash? Ik hoop dat het jullie nog niet verveelt. Bye, veel liefde.