WE'RE UNPREDICATBLE // MICHAEL CLIFFORD

5. Strand

"We can run down the streets with the stars in our eyes"

Luna's p.o.v

Ik hoor een luid gebons op onze deur. slaperig draai ik me om en trek ik mijn deken over me heen. "Open jullie deur! we hebben ontbijt en we willen nog iets doen vandaag. Het is al tien uur Jezus! Slapen jullie altijd?" Ik kreun en strompel naar de deur. Ik hoor het water in de badkamer lopen wat betekent dat Celien aan het douchen is. Alweer. Ik heb mijn kleren van gisteren nog aan en ik wil echt douchen. Ik stink naar mijn eigen zweet. Ik open de deur en zie een vrolijke Calum voor de deur staan met een zak croissants in zijn handen. Zonder iets te vragen loopt hij de kamer binnen en legt de zak op het tafeltje. Terwijl hij vertelt hoe Ashton gisteren nog de boel heeft afgebroken zoek ik mijn kleren klaar. "Zeg Cal, wat gaan we doen vandaag." Hij haalt zijn schouders op. "Misschien kunnen we naar het strand gaan of zo." Na een tijdje komen ook de andere jongens binnen. Michael geeft me een kus ("Ew, morning breath.") We zitten allemaal croissants te eten wanneer Celien binnenkomt. "Hé! Zijn jullie al beginnen eten zonder mij?" Ik grinnik. "Lijkt het daarop. Je zit al een halfuur in die badkamer." Ik prop de rest van de croissant in mijn mond, grijp mijn kleren en sluit mezelf op in de badkamer.

Wanneer ik buitenkom is iedereen al klaar om naar het strand te gaan. Het is een mooie dag en warm ook. Het strand is hier misschien een halve kilometer vandaan dus we wandelen erheen. Met onze zakken vol lunch en strandspullen trekken we naar de zee. Morgen rijden we naar het zuiden van Frankrijk om daar een paar dagen te blijven. Wanneer we op het strand zijn droppen de jongens de zakken neer en lopen ze direct naar de zee. Ik en Celien doen hetzelfde en trekken tijdens het lopen onze t-shirts en rokken uit. Ik zie Michael naar me toe zwemmen. Er staan sterretjes van plezier in z'n ogen.  Lachend komen we in het water aan. Maar nog geen twee minuten later lopen we al rillend weer naar de zakken en halen een paar handdoeken uit. De jongens spetteren elkaar nat terwijl Celien en ik alle handdoeken uitleggen en een parasol openen. (Ja, we hadden een parasol mee. Ashton's idee. Niet vragen.) Celien zucht en kijkt naar mij. "Ben je ingesmeerd?" Ik trek een gezicht. "Ik hou niet van zonnecrème, dan plakt al het zand aan me en pfff moet dat echt." Ze rolt haar ogen en begint me in te smeren. "Sinds wanneer ben ik de verantwoordelijke. Is dat niet Ash' taak." We kijken allebei naar Ash die in het water met Luke op een opblaas dolfijn zit te vechten terwijl ze niet merken dat Calum er al mee vandoor is. "Nee, ik denk dat jij daar het best ik bent." zeg ik en Celien grinnikt.

We zitten met z'n allen samen op de handdoeken sandwichen met kaas een ham en choco te eten. De jongens zijn ondertussen al ingesmeerd. Ondanks het feit dat ze in Australië wonen, kunnen ze nog altijd verbranden. Hoe raar dat ook mag klinken. Na een halfuur is het bij ons een heel raar tafereel. Ashton ligt begraven in het zand. Celien en Luke zijn aan het paletten, maar ze kunnen er allebei niets van dus het balletje land heel de tijd op andere mensen en ik, Michael en Calum zitten samen in de zee 'golfje springen' te spelen. Je weet wel, dat spel waarbij je over golven moet springen. Calum probeert me iedere keer in het water te duwen, maar het mislukt omdat Michael hem telkens weer in het water duwt. Ik kan mijn lach niet bedwingen. 

Het begint al tegen de avond te vallen en Luke, Michael en Celien zijn eten gaan halen. De parasol ligt al toegeklapt en we hebben een waarschijnlijk illegaal vuurtje gestookt om warm te blijven. We praten een beetje over koetjes en kalfjes. Het strand is bijna verlaten en ik kijk naar de golven die langzaam over het strand spoelen. Ik glimlach als ik een bekende lach onze kant op hoor komen. Ze zijn terug en ze hebben pizza mee. Michael geeft me een doos. "Speciaal voor jou schoonheid." Ik open de doos en zie een pepperoni. Hij kent me te goed. We eten onze pizza's en opeens heeft Luke een idee. "Wat als we een spel spelen. Misschien eeeh Gênantste moment?" Ashton begint te giechelen en ik kijk hem verschrikt aan. Nee, dat kun je niet weten.

"Iedereen verteld iets gênants over de persoon die naast hem zit." Ashton kijkt me aan en roept "Oh ik begin!" Ik ben echt bang over wat hij gaat zeggen, maar dan besef ik hoe belachelijk het geweest moest zijn en ik begin te lachen. Ik knik naar Ashon. "Oké dan, ga je gang." Hij grijst en geeft me een knuffel. Niet boos zij hé." Ik por hem in zijn zij. "Ik zou niet durven grote kangoeroe." Hij schraapt zijn kel en begint te vertellen. "Dus gisteren ochtend toen ik jullie wakker maakte lag Luna zo." Hij haalt zijn gsm uit een toont een foto. Oké, ik wist niet dat hij een foto had!

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

sorry dat het zo lang duurde, ik was inspiratieloos. :) Bye