WE'RE UNPREDICATBLE // MICHAEL CLIFFORD

28. een cliff(ord)

*music*

Luna's p.o.v

Voorzichtig schuifel ik de kleine badkamer uit naar de kamer in mijn bliksemsticht pyjama. Finn zit met een gefronsd gezicht op het bed. Ik laat me naast hem neer ploffen en zwijgend zitten we enkele minuten naar elkaar te kijken. Ik zucht diep voor ik eindelijk mijn mond open doe.

"Finn, ik wil dat je weet dat ik het aan Mikey moet vertellen. Je weet wel. Wat er daarnet gebeurt is."

Zijn kenmerkende sexy grijns verschijnt op zijn gezicht. Met opgetrokken wenkbrauw zit hij me aan te kijken, maar achter die blik zie ik verdriet en ik heb geen idee waarom.

"Je bedoelt het feit dat we gekust hebben?"

"Ja dat." Antwoord ik grimmig. Het voelt niet goed om dit te verzwijgen voor Michael. Het gaat net goed tussen ons."

"Dat weet ik en het spijt me. Ik wilde je ook niet op die manier kussen. Het was verkeerd om je soort van te dwingen om het te doen hoewel je ermee hebt ingestemd."

"Dank je dat je het begrijpt.

Ik slaak een zucht van verluchting. Hij begrijpt het denk ik. Michael en ik hebben veel ups en downs gehad, maar we komen er altijd doorheen. Ik ben bang dat hij flipt als hij hoort dat Finn me heeft gekust. Ik bedoel, ik denk wel dat hij het niet zo erg had gevonden als het een onbekende was, maar Finn is mijn beste vriend en wat we hebben is iets vreemds.

"Luna, ik..." Hij slaakt een hele diepe zucht. Ik kijk hem verward aan. Zijn stem klinkt vertwijfeld. Zijn ogen staan vol spijt. Ik denk niet dat hij wil zeggen wat hij nu gaat zeggen.

"Ik moet je iets vertellen. Onderbreek me alsjeblieft niet, want het is heel belangrijk voor mij wat ik nu ga zeggen en ik wil al op voorhand zeggen dat ik niets van je verwacht. Echt niet."

Ik heb hier geen goed gevoel over. Ik heb het gevoel dat hij zijn diepste geheim aan me gaat blootleggen of zo en dat het erg gaat zijn. Hij schuift wat dichter zodat zijn knieën de mijne raken. Ik glimlach ondanks het feit dat het een beetje wringt. Finn is mijn beste vriend en ik steun hem in alles.

"Ik weet dat je niets van me verwacht. Ik luister Finn en ik ben er voor je wat er ook is."

Ik pak zijn hand vast en kijk hem bemoedigend aan. Hij glimlacht voorzichtig maar die wordt al snel van zijn gezicht geveegd door de ernst van wat hij wil vertellen. Een diepe zucht verlaat niet voor de eerste keer dit uur zijn mond terwijl ik hem geduldig aankijk.

"Ik ben al een tijdje niet eerlijk geweest. Tegen niemand, zelfs niet tegen mezelf. Het was Aaron die me met m'n neus op de hard feiten duwde. Ik kon gewoon niet kwaad op hem zijn omdat hij me iets niet had verteld omdat ik zelf ook niet eerlijk ben geweest tegen hem...Luna, na jou heb ik can niemand anders meer gehouden. Misschien wil je nu zeggen dat dat niet kan en dat ik al die meisjes niet had mogen voorliegen dan en ik zou je daar honderd procent gelijk in geven. Maar het punt is dat ik het zelf niet door had. Tot Aaron het me zei, dacht ik dat het gewoon iets stoms was dat wel over zou gaan, maar dat is het niet. Ik hield echt van je en ik ben nooit gestopt met van je te houden. En ik verwacht niet dat je terugzegt dat je van me houdt, want ik zie hoe gelukkig je bent met Michael. Het enige dat ik wil, is dat jij gelukkig bent en het doet me zo'n plezier je te zien stralen. Ik wil niets tussen jullie verpesten, maar ik wil gewoon dat je weet dat ik van je houd."

Met open mond zit ik hem aan te kijken. In mijn hoofd razen de gedachten door elkaar en ik kan er geen geheel meer van maken. Na al die tijd houdt hij nog altijd van me? Ik wil iets doen, zeggen, weet ik veel wat, maar mijn hersenen zijn op tilt geslagen en ik weet niet meer wat te doen. Maar Finn heeft het gezien. Hij is niet voor niets mijn beste vriend. Hij legt zijn hand zacht op mijn wang. Met een verdrietige glimlach stelt hij me gerust.

"Ik zei dat ik niets van je verwachtte lieverd. Misschien moet je nu even slapen. We hebben al lang geen goede nachtrust meer gehad."

Ik knik met een glimlacg en kruip onder de zachte dekens. Finn komt naast me liggen, maar met zijn rug naar me toe. Een klein pruillipje verschijnt rond mijn mond en ik tik hem zacht op de schouder. Hij draait zich om en een gekwelde blik ligt in zijn ogen.

"Zoals vroeger?" Fluister ik en een zachte glimlach verschijnt om zijn volle roze lippen. Hij slaat een arm rond mijn middel en ik ga wat dichter bij hem liggen. Ik zou willen zeggen dat ik meteen in slaap viel, maar dat was niet zo. Mijn gedachten bleven maar door mijn hoofd racen. Pas als ik hoor dat Finns adem zwaar en constant is begint ook de slaap mij te overvallen.

"Michael Gordon Clifford! Je weet heel goed dat ik niet van verassingen houd." Schreeuw ik gespeeld boos, maar ik kan mijn lach niet inhouden. Eén van Ashtons vele bandanas zit voor mijn ogen geknoopt. Ik voel dat we een helling op wandelen. Ik wil zelfs niet ween wat deze jongen van plan is. "We zijn er bijna. Je moet nog even geduld hebben." We zijn nu al een halfuur aan het wandelen. Ik geblinddoekt en ik kan je verzekeren. Dat is niet om te lachen. En het os redelijk vermoeiend. Alsof Michael mijn gedachten heeft gelezen tilt hij me op en draagt hij me het laatste stuk. Ik giechel zacht als hij een kusje in mijn nek plaatst voor hij me neerzet.

"We zijn er." Ik klap in mijn handen van opwinding. Hij haalt de bandana van voor mijn ogen en ik kan geen woord meer uitbrengen. Het is beeldschoon. We staan op de rand can een cliff dat uitkijkt over een prachtig landschap. Onder ons ligt een prachtig strand en de golven kruipen langzaam het strand op. Ik voel hoe Mikey zijn armen rond mijn heupen legt en ik laat mijn handen op de zijne rusten. "Het is geweldig." Fluister ik zacht. Ik ben te in beslag genomen door het uitzicht dat ik even vergeet te ademen. Ik draai mijn hoofd naar achter en druk een zachte kus op zijn lippen.

We zitten met z'n tweëen op de rand van het cliff. Mijn benen bungelen vrolijk over de rand. Ik ben hier met Michael en alles lijkt zo perfect. Ik weet heel goed dat ik Michael moet vertellen over die kus, maar ik wil de sfeer niet verpesten. Ja, uitstellingsgedrag, maar je moet het begrijpen. Mijn hoofd rust op zijn schouder en samen kujken we naar de zonsondergang. "Michael. Ik wil dat je weet dat wat er ook gebeurt, ik zielsveel van je houd. Er zijn geen woorden om te beschrijven wat ik voor je voel."

"Ik voel precies hetzelfde voor jou schoonheid."

Schoonheid.

---------------------------------------------------

Well hella yesss. Oki ik moet jullie waarschuwen. Ik zal ofwel heel veel ofwel keilang niet updaten deze vakantie. Hangt er van af. Dit verhaal is bijna klaar en ik heb er zin in :) kusjes en liefde
Bye,
Luna

Ps: comment en vote en zo. Jullie zijn schatten.