Midnight Lovers

5. Το δάσος

Τον κοίταξα αποσβολωμένη και ένιωσα την κάρδια μου έτοιμη να εκραγεί. Το πρόσωπο του μαρτυρούσε πως δεν ξεπερνούσε την ηλικία των τριάντα με έντονες γωνίες που φανέρωναν δυναμισμό, μαύρα κοντοκουρεμένα μαλλιά πλαισίωναν το μέτωπο του και πράγματι μία λεπτή ουλή ξεκινούσε πάνω από το μάτι του και κατέληγε στο μάγουλο ωστόσο δεν ήταν καθόλου αποκρουστική. Τα χείλη του σχημάτιζαν ένα ελαφρύ μειδίαμα και τα χρυσοκίτρινα μάτια του με κοίταζαν με έκδηλο θυμό. Αυτό που αντίκριζα ήταν αντίθετο από τις φήμες, το μυαλό μου έπαιζε παιχνίδια και έπρεπε να συνέλθω πριν προλάβει να μου κάνει κακό. Τον είδα να μετακινείται και αστραπιαία το κορμί του είχε βρεθεί να πιέζει το δικό μου.
<<Μείνε ακίνητη και δεν θα πονέσεις πολύ>>είπε με σκληρή φωνή.
Τα δάχτυλα του άρχισαν να με χαίδέυουν και τότε έσκισε με δύναμη τα μανίκια του φορέματος μου και ενώ ήξερα πως ήθελε να μου κάνει κακό το άγγιγμα του με έκαιγε σαν να το λαχταρουσα και το κορμί μου έμοιαζε να μην με υπακούει. Προσπάθησε να με φιλήσει και τον χαστούκισα με όση δύναμη μου είχε απομείνει,με άρπαξε απ τα μαλλιά και με φίλησε βίαια καθώς σήκωνε το φόρεμα και μου άνοιγε τα πόδια.
<<Άσε με,μην με αγγίζεις>>ενώ ταυτόχρονα τον έσπρωχνα χωρίς αποτέλεσμα.
<<Θα με υπακούσεις γυναίκα>>
<<Φίλιπ >> ψιθύρισα και άφησα να τρέξουν ελεύθερα τα δάκρυα που συγκρατούσα.
Ξαφνικά σταμάτησε και με κοίταξε όταν τα δάχτυλα μου ψιλαφησαν κάτι σκληρό που έμοιαζε με πέτρα.
<<Μην με αποκαλέσεις ποτέ ξανά με το όνομα μου>> ψιθύρισε απειλητικά και με φίλησε πάλι με ορμή.
<<Σε μισώ, δεν πρόκειται να σταματήσω μέχρι να σε σκοτώσω>>
Πριν προλάβει να αντιδράσει τον χτύπησα στο κεφάλι με την πέτρα και έπεσε δίπλα μου.
<<Σκύλα αυτή τη φόρα δεν θα γλιτώσεις>>
Σηκώθηκα γρήγορα,τον κλώτσησα στα πλευρά καθώς ωρυόταν και άρχισα να τρέχω όσο πιο γρήγορα μπορούσα.
Το δάσος ήταν σκοτεινό,όμως δεν μπορούσα να σταματήσω είχα την ευκαιρία να ξεφύγω μακριά του,μπορεί πλέον στην εμφάνιση να μην έμοιαζε με τέρας αλλά η καρδιά του έκρυβε ένα ανεξέλεγκτο σκοτάδι.
Εντέλει με κυρίευσε η κούραση και κρύφτηκα πίσω από ένα δέντρο μέχρι να ξεκουραστώ ,τα πόδια μου είχαν γεμίσει πληγές και ήξερα πως δεν θα άντεχα για πολύ.
<<Έστερ θα σε σκοτώσω έλα πίσω αν θες να ζήσεις>> άκουσα να φωνάζει.
Εφόσον κατάφερα να δραπετεύσω,δεν υπήρχε περίπτωση να γυρίσω,ξεκίνησα να τρέχω πάλι όταν ξαφνικά παραπάτησα και ένα μαύρο πέπλο σκέπασε τα μάτια μου.