Midnight Lovers

3. Ο Γάμος

<<Λαίδη είστε πολύ όμορφη >> είπε και χαμογέλασε ζεστά η υπηρέτρια.
Μου εξήγησε πως το νυφικό ακολουθούσε την μόδα της Αγγλίας,ήταν λευκό με μακριά μανίκια,στολισμένο με αστραφτερά διαμαντάκια και βαθύ ντεκολτέ.Ύστερα έπλεξε τα μαλλιά μου που έφταναν μέχρι την μέση και τα στόλισε με λουλουδάκια.
Εντέλει παραδέχτηκα πως η μόδα της Αγγλίας δεν θύμιζε σε τίποτα τα απλά φορέματα που είχαμε στην Σκωτία,οι Άγγλοι ήθελαν να
επιδεικνύουν τα πλούτη τους με κάθε δυνατό τρόπο.
<<Πως σε λένε;>>
<< Ονομάζομαι Άλις και θα είμαι η προσωπική σας υπηρέτρια>>και έκανε μια ελαφριά υπόκλιση.
<<Άλις είμαι μόνη μου σε αυτό το μεγάλο κάστρο και έχω ανάγκη από μια φίλη>>
<< Λαίδη δεν μπορώ...>>
<< Χαίρομαι που συμφωνείς>> τη διέκοψα πριν ολοκληρώσει.
Χρειαζόμουν κάποιο άτομο από όπου θα μπορούσα να αντλήσω όλες τις πληροφορίες που θα μπορούσαν να μου φανούν χρήσιμες.
<<Άλις έχεις οικογένεια;>>
<<Όχι ακόμα,ότι χρήματα κερδίζω τα στέλνω στους αδερφούς μου,έχω τρία χρόνια να τους δω και μου λείπουν πολύ>>
<<Σε καταλαβαίνω>>
Μείναμε και οι δυο για λίγο βυθισμένες στις σκέψεις μας,φαινόταν καλό κορίτσι αλλά δεν είχα χρόνο για φιλίες,έπρεπε να τους βλέπω όλους εχθρούς μου.
<<Ήρθε η ώρα για τον γάμο σας>> ανήγγειλε ξαφνικά.
Δεν θα γίνω ποτέ δίκη του,ξεπετάχτηκε πάλι αυτή η σκέψη και τότε αντιλήφθηκα πως θα τον παντρευόμουν πράγματι.
Σκέψεις μόνο σκέψεις κατέκλυζαν το μυαλό μου καθώς περπατούσα,αν ήταν κάποιος που αγαπούσα θα ήμουν τόσο ευτυχισμένη.
Όταν έφτασα στο ξωκλήσι,εμφανίστηκαν δυο κοριτσάκια που πετούσαν άσπρα ροδοπέταλα σε κάθε βήμα μου, όμως εκείνο που παρατήρησα ήταν ο κόσμος που κατέκλυζε το μέρος για να παρακολουθήσει το μυστήριο. Αμφιβάλλω πως ήταν τόσο αγαπητός στους ανθρώπους του χωριού,σίγουρα κάτι άλλο υπήρχε εδώ που έπρεπε να ανακαλύψω.
<<Χαμόγελα,δεν είσαι σε κηδεία>> πάλι αυτός ο ιππότης
<<Μην είσαι και τόσο σίγουρος>>
Ύστερα από λίγο τον είδα και ένιωσα μια δυσφορία στο στομάχι,σήμερα θα τον σκοτώσω πριν προλάβει να με αγγίξει. Πάλι φορούσε μαύρα ρούχα με δερμάτινες μπότες ως το γόνατο και ήταν τόσο αποκρουστικός με την διαβολική μάσκα να καλύπτει σχεδόν την δεξιά πλευρά από το πρόσωπο του.Πήρε το χέρι μου, χωρίς να μιλήσει και με συνόδεψε μέσα.
<<Τέκνο μου είσαι εδώ με την θέληση σου;>>με ρώτησε ο Πάπας
Όχι.
Μου έσφιξε το χέρι με τόσο δύναμη που ένιωσα να σπάει.
<< Ναι >> είπα ξεψυχισμένα.
Μετά από αυτό, ήθελα να κάνω εμετό και να τρέξω όσο πιο γρήγορα μπορούσα,βρισκόμουν σε μια παραζάλη και εκείνο το τέρας μου έσφιγγε συνέχεια το χέρι,γύρισα να τον κοιτάξω και του πάτησα το πόδι με όλη την δύναμη μου και έκανε κάτι που δεν περίμενα.
Δυο Χρυσοκίτρινα μάτια.
Στο φως του ηλίου είδα καθαρά τα μάτια του , όχι καφέ αλλά χρυσοκίτρινα εκτός και αν ήμουν τόσο ζαλισμένη που το φανταζόμουν.
Ένιωσα να με υπνωτίζει το βλέμμα του.
Όταν ο παπάς τελείωσε, αμέσως τίναξα το χέρι μου.Στη συνέχεια ακολούθησε ο χορός,κάτι που δεν είχα διάθεση να παρακολουθήσω και πήγα απευθείας στο δωμάτιο,άνοιξα το μπαούλο μου και βρήκα την φουρκέτα που θα τον σκότωνα επιτέλους.
<<Άνοιξε>>
φώναζε άγρια έξω απ την πόρτα.
<<Άσε με ήσυχη>>.
Τότε ακούστηκε το κλικ της κλειδαριάς,μπήκε μέσα οργισμένος και την έκλεισε με δύναμη.
Έπρεπε να του βγάλω τη μάσκα,δεν μπορούσα να διαβάσω τις σκέψεις του,κάτι που δεν βοηθούσε στο σχέδιο μου.
<<Αν νομίζεις πως μπορείς να με φοβίσεις...>>
Με άρπαξε και με πέταξε στο κρεβάτι,μου έσκισε το νυφικό και τα πόδια μου ήταν γυμνά μπροστά του.
<<Μην τολμήσεις να με αγγίξεις>>
<<Είσαι γυναίκα μου,ανήκεις σε εμένα>>
Πριν προλάβει να με ακουμπήσει κύλισα στο πλάι,έτρεξα στο μπάνιο και κλείδωσα την πόρτα, μάταια όμως γιατί την έσπασε.
<<Εξαντλείς την υπομονή μου.
Αν ήξερα ότι ανυπομονούσες τόσο για την πρώτη νύχτα δεν θα διοργάνωνα χορό>>
<<Ανυπομονούσα? Δεν το νομίζω,καλύτερα να πεθάνω>>.
Με σήκωσε απ την μέση και παρόλο που πάλευα να ελευθερώθω ήταν πιο δυνατός. Με πήγε πάλι στο κρεβάτι και έπεσε πάνω μου παγιδεύοντας με από κάτω του,αστραπιαία άπλωσα το χέρι μου και του έβγαλα την μάσκα αλλά αντέδρασε τόσο γρήγορα που σηκώθηκε γυρίζοντας την πλάτη και δεν πρόλαβα να δω το πρόσωπο του.Δεν έχασα χρόνο και πήδηξα στην πλάτη του.
<<Τι στα κομμάτια νομίζεις πως κανείς>>αν μπορούσε θα με είχε σκοτώσει μόνο με την φωνή του αλλά δεν πτοήθηκα.
<<Απ τη στιγμή που έγινα γυναίκα σου είμαι ήδη νεκρή,θα σε σκοτώσω>>του φώναξα και τον κάρφωσα με την φουρκέτα στο στήθος.