Midnight Lovers

13. Απρόσμενα νέα

Αργότερα το απόγευμα είχα καταφέρει να ξετυλίξω το κουβάρι του απρόσμενου γάμου μου. Άρχισα να καταλαβαίνω πολλά και κυρίως το κακό  που του είχε προκαλέσει η οικογένεια μου,η ουλή που απέκτησε  και η γυναίκα του πέθαναν εξαιτίας μας.
Άνοιξα την ντουλάπα και αποφασισμένη να φύγω άρχισα να μαζεύω τα πράγματα μου
αλλά άκουσα βήματα και γρήγορα τα έβαλα όλα στη θέση τους.
«Λαίδη μου, να περάσω;»
«Πέρασε Άλις».
«Ο Εξοχότατος μου ζήτησε να σας ενημερώσω πως το βράδυ στο δείπνο έχει να ανακοίνωση κάτι πολύ σημαντικό και δεν θα δεχτεί την απουσία σας»
Χαμογέλασα ήρεμα προκειμένου να κρύψω τις προθέσεις μου.
« Φυσικά! Να ξεκινήσουμε από τα μαλλιά;»
Καθώς η Άλις με βοηθούσε να ετοιμαστώ , σκεφτόμουν τον Φίλιπ και η καρδιά μου έμοιαζε να βουλιάζει στην σκέψη του αποχωρισμού. Αν και δυσκολεύομαι να αποδεχτώ  τα συναισθήματα μου οφείλω να παραδεχτώ πως ίσως η ζωή να τον έκανε τόσο άκαρδο.
«Άλις,πριν ξεκινήσουμε μπορείς να ζητήσεις από τον σύζυγο μου να διαλέξει το φόρεμα που θέλει να βάλω;»
Γουρλωσε τα μάτια της και προσπάθησα να την καθησυχάσω.
«Μην ανησυχείς δεν θα ξεσπάσει πάνω σου, αν του πεις ότι στο ζήτησα εγώ η ίδια»
«Τι ζήτησες εσύ η ίδια;»ακούστηκε στο βάθος η φωνή του Φίλιπ.
«Εμ μόλις θυμήθηκα ότι ξέχασα... το ψωμί ναι το ψωμί στο φούρνο. Με συγχωρείτε»και έφυγε γρήγορα.
«Φίλιπ απλά ήθελα να διαλέξεις το φόρεμα μου».
« Καλώς.Ας δούμε τι έχεις»
Το γεγονός ότι ήταν τόσο συνεργάσιμος όσο εγώ σίγουρα προμήνυε άσχημα πράγματα.
Εντέλει άνοιξα την ντουλάπα μου και περίμενα υπομονετικά να διαλέξει,άλλο λίγο να καθυστερούσε και θα με έπαιρνε ο ύπνος στην πολυθρόνα.Πήρε ένα τυχαίο και απλά το πέταξε στο κρεβάτι.
«Αγαπητή μου, αυτό νομίζω θα σου πηγαίνει»
Αγαπητή μου; Σίγουρα κάτι συμβαίνει.
«Θα σε δω στις οχτώ» και έφυγε αθόρυβα.
Ετοιμάστηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα, όμως το στομάχι μου δεν συνεργαζόταν, μια ακόμα αναγούλα που κατέληξε σε εμετό.
«Λαίδη μου, είστε καλά;»
«Ναι ναι δεν είναι κάτι, απλά αυτές τις μέρες δεν νιώθω πολύ καλά»
« Πότε αδιαθετήσατε τελευταία φορά;»
Ξαφνικά το δωμάτιο γύριζε.
Όχι δεν μπορεί.
«Άλις μην πεις τίποτα σε κανέναν,είμαι σίγουρη ότι θα προσπαθήσει να σκοτώσει το μωρό»
«Όχι λαίδη μου, από εμένα δεν έχετε να φοβάστε τίποτα» είπε τρομοκρατημένη.

                         *************
Ένα παιδί.
Η μουσική στην αίθουσα δεξιώσεων ήταν πολύ δυνατή με αποτέλεσμα ο πονοκέφαλος μου να γίνει πιο έντονος.
«Να σας προσφέρω ένα ποτήρι σαμπάνια;»
Αν έπαιρνα με το μέρος μου τον Έντμουντ όλα θα πήγαιναν πολύ καλύτερα.
«Τι θα έλεγες για ένα ποτήρι χυμό μήλου;»
Του είπα φορώντας  το πιο αισθησιακό χαμόγελο μου.
Κάθισα δίπλα του στο τραπέζι και όσο περνούσε η ώρα καταλάβαινα ότι είναι πολύ ευχαρίστως και μάλλον τον είχα παρεξήγηση.
Πριν ξεκινήσει το δείπνο, ο Φίλιπ σηκώθηκε για να ανακοίνωση κάτι σημαντικό έχοντας δίπλα του εκείνη την εντυπωσιακή γυναίκα.
«Σήμερα μαζευτήκαμε για μα ανακοινώσω κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα.
Σε μερικές μέρες εγώ ο Φίλιπ δούκας του Γιόρκ έχω την τιμή  να παντρευτώ την λαίδη Μελίσσα».
Όλοι χειροκρότησαν τόσο δυνατά αλλά στα δικά μου αυτιά αντηχούσε μια φράση:
Καλούς απογόνους.
Όταν ήρθα εδώ ήξερα ότι η ζωή μου θα ήταν μια κόλαση, όμως δεν ήξερα ότι θα έδινα την καρδιά μου στον εχθρό.
Σηκώθηκα από την καρέκλα μου και ξαφνικά όλοι σιώπησαν.
«Να ζήσετε ευτυχισμένοι»
Η λαίδη Μελίσσα με κάρφωσε με χαιρέκακο βλέμμα και ο Φίλιπ με αποδοκιμασία.
Εκείνη την στιγμή ο μπάτλερ του ψυθίρισε κάτι στο αυτί που έκανε το βλέμμα του να παγώσει.