Midnight Lovers

9.Δεξίωση

Το παλάτι μετά την άφιξη της νέας Δούκισσας έμοιαζε σα να είχε βομβαρδιστεί, όλοι κινούνταν με γρήγορους ρυθμούς ώστε να ετοιμάσουν έγκαιρα τη δεξίωση προς τιμήν της.

Σε αντίθεση με την δική μου άφιξη που με κλείδωσε σε ένα δωμάτιο αυτό το θέαμα ήταν κάτι παραπάνω από γελοίο. Προσπαθούσα να τιθασεύσω τον εκνευρισμό μου με βαθιές αναπνοές και κατευθύνθηκα στο δωμάτιο μου για να συγκεντρώσω τις σκέψεις μου αλλά ανεπιτυχώς καθώς η μία έκπληξη διαδεχόταν την άλλη.

Πάνω στο κρεβάτι υπήρχε απλωμένο το πιο άχαρο φόρεμα που είχα αντικρίσει ποτέ μου.

<<Ο Εξοχότατος διάλεξε προσωπικά το φόρεμα για εσάς και διέταξε να το φορέσετε χωρίς κοσμήματα>>.

Ένα κατάλευκο άχαρο, τεράστιο φόρεμα χωρίς καμία λεπτομέρεια. Δάγκωσα τα χείλη μου προσπαθώντας να διατηρήσω την υπομονή μου καταλαβαίνοντας ότι προσπαθούσε να με ταπεινώσει στη μελλοντική του σύζυγο παρουσιάζοντας με, σαν μια κακόμοιρη φτωχή όντας σίγουρη ότι εκείνη θα φοράει τα πιο υπέρλαμπρα στολίδια.

<<Το ψαλίδι σε παρακαλώ>>.Σήμερα θα δεις με ποιον τόλμησες να τα βάλεις.

<<Τι επιτάσσει η μόδα αυτές τις μέρες:>>.

<<Δαντέλα και ανοιχτούς ώμους. Τι εtοιμάζεται;Ο Εξοχότατος έδωσε σαφής οδηγίες και θα θυμώσει αν δεν τις ακολουθήσουμε>>

<<Ωω καλή μου φυσικά και δεν θα παραβλέψω όσα είπε>>

***************

Το βλέμμα μου έπεσε περήφανα στον εαυτό μου και στο τέλειο αποτέλεσμα που κατάφερα, πραγματικά το φόρεμα μου πήγαινε πάρα πολύ ύστερα από τις μικρές αλλαγές που υπέστη. Το είχα στενέψει στη μέση ράβοντας λουλουδάκια στο μπούστο και με τους ώμους ακάλυπτους η σιλουέτα μου φαινόταν υπέροχη άλλωστε αυτό ήθελα να πετύχω για να μην μπορεί να πάρει τα μάτια του από πάνω μου.

Η δεξίωση άρχισε με τους πρώτους προσκεκλημένους να καταφθάνουν από όλα τα μέρη της Αγγλίας.

<<Κυρία καλύτερα να αφήσετε τα μαλλιά σας ελεύθερα γιατί το φόρεμα είναι αρκετά προκλητικό>>

Η εκδίκηση είναι γλυκιά, ειδικά όσο σκέφτομαι την έκφραση οργής που θα του προκαλέσω.

<<Αλήθεια; Καταπληκτικά>>

Δεν θα επέτρεπα σε κανέναν να με ταπεινώσει πόσο μάλλον ο εχθρός μου. Έτσι στάθηκα στη μέση της σκάλας και ξεκίνησα να κατεβαίνω μεγαλοπρεπώς εκπροσωπώντας επάξια τη φατρία μου αφού μπορούσα να διαχωρίσω το θαυμασμό όλων αλλά και την κρυφή ζήλεια των γυναικών. Στο τέλος της σκάλας με περίμενε ο Έντμουντ, έτεινε το χέρι του και το κράτησα σφιχτά διότι για κάποιον ανεξήγητο λόγο με έκανε να νιώθω ασφάλεια.

Με συνόδεψε στην αίθουσα χορού μπροστά στα έκπληκτα μάτια του μεγαλύτερου εχθρού μου και η ικανοποίηση που γεννήθηκε μέσα μου, με έκανε να θέλω να ουρλιάξω από χαρά.

<<Την πρώτη στιγμή που σε είδα να μπαίνεις στην άμαξα σκέφτηκα πως είσαι μια από τις ωραιότερες γυναίκες που έχω δει>>

<<Κρίμα που είναι δική μου γυναίκα>>ακούστηκε μια γνώριμη φωνή.

<<Ναι κρίμα>>.Το γεγονός πως του αντιμίλησε για να με υπερασπιστεί έφερε στα χείλη μου ένα γλυκό χαμόγελο ευγνωμοσύνης και αποδοκιμασίας από την μεριά του Φίλιπ.

<<Ο επόμενος χορός είναι δικός μου>>είπε ο Έντμουντ και έφυγε.

Μόλις απομακρύνθηκε, άρπαξε με δύναμη το μπράτσο μου και με έσυρε στον κήπο.

<<Μην με αγγίζεις>>.Αποτραβήχτηκα αλλά με έπιασε ξανά και με τράβηξε με πάνω του.

<<Πως τολμάς να εμφανίζεσαι σαν πόρνη;>>Τον χαστούκισα τόσο δυνατά που το χέρι μου πόνεσε όμως μάταια αφού δεν κουνήθηκε ούτε εκατοστό.

<<Έσύ πως τολμάς να με ταπεινώνεις, πρώτα το φόρεμα και τώρα αυτό χωρίς να σου έχω δώσει κανένα δικαίωμα>>

Όσο και να αποζητούσα να φανώ γενναία πάντα κατέληγα πληγωμένη από τα δικά του λόγια, δάκρυα κύλισαν στα μάτια μου και τα σκούπισα γρήγορα με την παλάμη μου.

<<Μην τολμήσεις να χορέψεις μαζί του ούτε και με κανέναν άλλον>>

Ένωσε τα χείλη του με τα δικά μου και ένιωσα μια ακατανίκητη φωτιά να μας σιγοκαίει.

<<Πάντα θα σε μισώ για όσα μου πήρες>> .Αποτραβήχτηκε από κοντά μου και έφυγε.

Το μυαλό μου γέμισε με νέα ερωτηματικά, τι να εννοούσε άραγε;