Midnight Lovers

15.Σε βρηκα

Η καρδιά μου πάντα προδότρια,χτυπούσε δυνατά, είχα να τον δω τόσους μήνες,μου έλειπαν τα μάτια του,ο τρόπος που φανταζόμουν κάποιες φορές να με κοιτάει τρυφερά.Κάθε φορά που χάϊδευα την κοιλιά μου και μιλούσα στο παιδί μας ήθελα να είναι δίπλα μου. Προσπάθησα πολύ για να ξεφύγω, έπρεπε απλά να κάνω μερικά βήματα για να πιάσω το τόξο αλλά δεν μπορούσα ήθελα να πάω κοντά του οριστικά και αμετάκλητα.
«Φίλιπ...εγώ»
«Πως τόλμησες να φύγεις»είπε γεμάτος θυμό
«Εξαιτίας σου ο γάμος δεν έγινε αφού γύρισα όλη την χώρα για να σε βρω.Δεν θα ξεφύγεις ποτέ».
«Δασκάλα η μαμά μου ξέχασε να σας πει για την αυριανή γιορτή»ακούστηκε η παιδική φωνή του Ρομπ από μακριά.
Άφησα κάτω το καλάθι που κάλυπτε την φουσκωμένη κοιλιά μου και πρόλαβα να αντικρίσω το έκπληκτο βλέμμα του Φίλιπ.
«Εστερ γιατί ... γιατί η κοιλιά σου»ξεροκατάπιε
«Έχει παιδί δικό της» πρόλαβε να πει ο Ρομπ
«Εσύ πάψε να μιλάς»φώναξε δυνατά στο παιδί και κρύφτηκε πίσω μου φοβισμένο.
« Μην φωνάζεις το φοβίζεις»
Του γύρισα πλάτη.
«Ρομπ πάμε μέσα να σου δώσω μηλόπιτα»
Ο μικρός με ακολούθησε όπως και ο Φίλιπ ο οποίος κάθισε σε μια καρέκλα και περίμενε υπομονετικά παρατηρώντας τις κινήσεις μου.
Όταν μείναμε οι δυο σας αμέσως ανήγγειλε:
« Φεύγουμε»
«Εγώ δεν πρόκειται να πάω πουθενά»
«Μην με αναγκάσεις να σε σύρω πίσω με το ζόρι»
«Αρκετά πήγαινε στη νέα σου γυναίκα και άσε με ήσυχη, δεν πρόκειται να φύγω»
«Ας μιλήσουμε για το μωρό.Ποιανού είναι;»
Από την έκπληξη μου κάθισα σε μια καρέκλα αρνούμενη να δεχτώ αυτό που μόλις είχα ακούσει.
«Είναι του Έντμουντ;»συνέχισε.
Ένας διαπεραστικός πόνος με έπιασε και ένιωθα τα χέρια μου να μουδιάζουν.
«Φίλιπ σταματά»φώναξα με οργή.