Otizmlilerin Aşkı

4.Bölüm: Birlikte Yaşayalım mı

  Önceki Bölümde:

Ali: Nazlı ben artık bıktım dışlanılmaktan sen bıkmadın mı?
Nazlı: Bıkmaz mıyım hem de ne bıktım da ne na yapacağım?
Ali: Arkadaş olalım mı?
Nazlı: nE gerçekten istiyor musun bunu?
Ali: Evet unutma ben de senin gibiyim.
Nazlı: O zaman kabul, arkadaş olalım... ee şimdi ne yapacağız asistanlar ve Ferman hoca karşısında?
Ali: BİRLİKTE onlara mücadele verelim bizlerin kim olduğumuzu, neler yapabileceğimizi gösterelim var mısın?
Nazlı: Varım, arkadaşım. (Der gülerek)
Ali: Arkadaşım (başını memnun bir şekilde sallar )

Şimdi:

Ali: Peki daha iyi misin arkadaşım? (Güler bir yüz ile)
Nazlı: İyiyim arkadaşım sen de iyisini di mi?
(Aynı güler yüz ile)
Ali: İyiyim çıkalım mı o zaman?
Nazlı: Çıkalım.

Ali ve Nazlı ilk adımlarını atmışlardı ileride nasıl bir ilişkileri olduğunu bilmeksizin...

Ali ve Nazlı ayrıldıktan sonra Ali Adil hocasıyla konuşmak için Adil'in yanına gideceğini söyleyip yanından ayrıldı, Nazlı da bir süre arkasına baktıktan sonra gülerek Tanju'nun yanına gitti
Ali Adil hocanın odasına girdi.

( tabi ki de çalmadan girdi 😀😅)

Adil: Çocukkk!!! İnsan bi kapıyı çalar yahu çok korktum.
Ali: Özür dilerim hocam çok sevinçliydim de bu sevincimi sizinle paylaşmaya gelmiştim.
Adil: Neyse tamam neymiş bu sevincinin sebebi? (Gülerek)

Ali: Biz Nazlı ile arkadaş olduk

Parmaklarını birbirine yavaş şekilde vurarak yani kendince sevinme hareketi

bu hayattaki ilk arkadaşım Nazlı oldu hocam çok mutluyum artık benim de bir arkadaşım var!!!
( güler bir ifade ile)
Adil: Ne!!?? Nazlı senin şimdi arkadaşın mı oldu?
( Ali kafa sallar) Bu çok güzel bir haber çocuk çok sevindim, nasıl oldu bu arkadaşlık birdenbire mi konuştunuz?
Ali: Nasıl yani anlamadım?
Adil: Yani açıkça konuştunuz mu ne oldu da böyle oldunuz?

Diyince Ali olan biteni anlattı tabi Adil küplere bindi

Adil: Ne!!! Ne diyosun çocuk ben şimdi onlara gösteririm!! (Diyip hareketlenir)

Ali: Hocam!!! Hocam sakin olun lütfen bana güvenin ben kendi başıma halledeceğim.
Adil: İyi de çocuk...
Ali: Hocam siz demez misiniz hep kendi ayakların üzerinde durabilmen gerek diye ben de öyle yapacağım merak etmeyin benim aklımda bir şeyler var.
Adil: Neymiş o aklındaki çocuk
Ali: Şimdi buradaki herkes bizi otizmliyiz diye küçük görüyor ya (Adil "evet anlamında" kafasını sallar)

Ali: Biz de Nazlı ile bir karar aldık birlikte onlara karşı mücadele vereceğiz bizlerin neler yapabileceğini, birlikte göstereceğiz böylelikle otizmli bireylerin de birer birey olduklarını göstereceğiz.

Adil bundan memnun bir ifade ile

"Tamam çocuk ben sizin arkanızdayım, ben size güveniyorum herkesi utandıracaksınız siz..."

Konuşma biter o sırada Nazlı da koşarak Tanju'nun odasına girer.
( Tabi o da içeriye dalar 😀😅)

Tanju: Nazlı napıyosun kızım korkuttun beni ya!! Pat diye girilir mi içeri öyle?
Nazlı: Özür dilerim dayı çok mutluydum da ben de bu mutluluğumu seninle paylaşmaya gelmiştim.
Tanju: Neyse neymiş bu mutluluğunun sebebi?
Nazlı: Artık benim bir arkadaşım var. (Gülerek)
Tanju: Hmm öyle mii? Kimmiş o arkadaşın? (güler bir ifade ile)
Nazlı: Ali... İlk arkadaşım Ali oldu dayı bizi sadece biz anlayabiliriz zaten, bana da en uygun arkadaş Ali...
Dayı arkadaşım oldu arkadaşımmm.
( ayağa kalkıp zıplayarak)
Tanju: Dur kızım sakin çok sevindim senin adına demek ki senin de bi arkadaşın olabiliyormuş değil mi? (Nazlı kafa sallar)