Otizmlilerin Aşkı

40.Bölüm: O Büyülü Anlara Son Hazırlıklar...

Önceki Bölümde:

Ali anahtarı alarak: Nazlı Hadii ben anahtarı aldım
Nazlı: Geldim geldim

Der ve evden çıkarlar...

Şimdi:

Evet... Ali ve Nazlı'mız evleniyorlar resmen hayatlarını, umutlarını, sevgilerini, "Otizm" lerini, onları onlar yapan herşeyleriyle (ki zaten kendileri "Ruh Eşi" :)) kabul edecekler...

Sakın Bu Hikayenin evlendiklerinde bittiğini düşünmeyin... daha çookk yaşayacakları şeyler var... Sadece bunu yazan kişi, yani ben :), tarafından sorunlar çıkıyor... yoksaa üf üf mis gibi, hayalindeki gibi bir hayat yapacak size bu yazar :)... Tabi bu sadece burada kalacak gerçek dünyaya yansımayacak çünkü bunların hepsi ya dizilerde oluur ya da böyle kitaplardaaa hikayelerde... Çünkü normalde hayat bu kadar basit, güzel, herşeyin istediğimiz gibi gittiği canımıza ot tıkandığı bir hayat oluyor... Ki bu zorluklardan birini de buradan arkadaşım olan ( Umut_gok07 ) birebir yaşadı maalesef yangın ile... Bu sadece 1 örnek... eminim herkesin derdi vardır... Ve böyle durumlara şöyle bir söz var... "Herkesin derdi kendine büyük..." umarım sizlerin dertleri de olduğundan büyük değildir...

Ama... bu yazar, sadece bu yazar bi müziğe kendini kapatırsın geçmiş olsun... Dünya yıkılsa umrunda olmaz... Çünkü sanki Bir klipte oynuyormuş gibi ya da bir dizi sahnesini çekiyormuş gibi yaşıyor bu yazar müzik dinlediğinde, o müzik ruhuna eriştiğinde... Müzik... Ruh... Farkındasınız değil mi müzikler aslında insanların, bizlerin içlerimizdeki o yorgun kişilikleri rahatlatıyor, o içimizdeki çığlıkları müzikler sayesinde susturabiliyoruz... Galiba gerçekten de Müzik ruhun gıdası... Yani en azından ben böyleyim...

(Çok mu uzattım sıkıldınız mı :) ... buraya tamamen anlık ne düşünüyorsam ne hissediyorsam, neyi içimde tutuyorsam onu yazdığım için böyle şeyler çıkıyor eğer rahatsız olursanız yazmam buraları...)

Geçelim hikayemize... hikayemizin heyecanlı ve tek önemli çiftine...

Ali ve Nazlı'mız evlenecek olmalarının mutluluğu ile bisikletlerinde, yine hep olduğu gibi el ele hastaneye gelmişlerdir. Bisikletlerini yine hep olduğüu gibi bir direğe zincirlerler ve birbirlerine bakarlar... Sadece bakarlar... Ama bu " Sadece" nin içinde öyle şeyler vardır kii... Mutluluk, sevinç, heyecan, şaşkınlık, korku, Aşk... Bu herşeyin birlikte yaşandığı bakışma 2 dk sonra biter. 2 dknin sonunda kendilerine gelirler...

Ali: Hazır mısın
Nazlı: Hazırım...

Der ve el ele içeri adımlarını atarlar... O an herşey ikisi için zaman şeridi gibi akıyordu... Çünkü bu an hastaneye adımdan çok aşklarının adımlarıydı... Her karesinde bir hatıraları vardı...
Derken böyle böyle sonunda kan tahlillerini, idrar tahlillerini ve röntgenlerini çektiririler sağlıklı olduklarına dair belgelerini vermek için...

Hastane işi de böylece hallolup ve çıktıktan sonra Açelya ile haberleşip gelinlik alışverişleri için Avm ye girerler...