အစိမ်းရင့်ရောင် စာမျက်နှာ { Completed }

Do you wanna save me? 3

[Unicode]

"သား။ သားလေး ကြောက်နေလား။"

ဝေ့လည်နေသော ပုံရိပ်များ၊ အသံများကြားထဲတွင် ပေါ်ပေါက်လာသော ချစ်မြတ်နိုးမှု တစ်စိတ်တစ်ပိုင်း။

"မေမေ။ မေမေလား။"

"ဟုတ်တယ် သားလေး။ မေမေပါ။ ဖေဖေလည်း အနားမှာ ရှိတယ်။ သား စကားပြောချင်လား။"

‌ခေါင်းခါပြလိုက်သည့် မရှေးမနှောင်းမှာ မေမေက လက်ကို လာရောက်ဆုပ်ကိုင်ပေးသည်။

ကြာခဲ့ပြီ။ မေမေ့ရဲ့ ဒီအငွေ့အသက်ကနေ ဝေးနေခဲ့တာ တော်တော် ကြာခဲ့ပြီ။

"ခွဲခန်းထဲ ၀င်ရ‌ပါတော့မယ်။ လူနာရှင်တွေ အပြင်က စောင့်နေပေးပါ။"

လူက ဝေဝါးနေသော်လည်း စင်ပေါ်မှာတင်၍ တရွေ့ရွေ့ ခေါ်လာသည်ကိုတော့ သိနေသည်။ ဆေးနံ့တွေ ပြင်းထန်နေသော အခန်းထဲ ရောက်လာချိန်တွင် မေမေ့၏ နွေးထွေးသော လက်များနှင့် ဝေးကွာသွားရ၏။

သိပ်မကြာခင်မှာပင် ထိုစင်က ရပ်သွားပြီး အသံဩဇာကောင်းသော ဆရာ၀န်၏ 'ထုံ‌ဆေးပေးမယ်' ဟူသော အသံက ထွက်ပေါ်လာသည်။ ထိုအသံ ထွက်လာပြီး သိပ်မကြာခင်မှာပင် လောကကြီးနှင့် ခေတ္တ အဆက်အသွယ် ပြတ်သွားတော့၏။

"သစ္စာပန်းတွေရဲ့ အဓိပ္ပာယ်က ဘာလဲ ဦး"

သစ္စာပန်းစည်းကြီးအား ကိုင်ထားသော လတ်က သောင်ယံ့ရှေ့သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း လှမ်းလာပြီးနောက် မေးနေကျ မေးခွန်းကို မေးပြန်လေသည်။

"သစ္စာပန်းရဲ့ အဓိပ္ပာယ်က အရူးအမူးစွဲလမ်းခြင်း၊ သစ္စာရှိခြင်း၊ သတိရခြင်းလေ"

"ဦး မသိသေးတဲ့ သစ္စာပန်းရဲ့ အဓိပ္ပာယ်တစ်ခု ရှိသေးတယ်"

လတ်က ပြုံးနေသည် မှန်သော်လည်း ထိုအရာတွေက အပြုံး မမည်ပါ။ ဆွေးမြေ့နေတာနှင့်ပဲ တူနေသည်။ လတ်မျက်၀န်းမှာ မျက်ရည်တွေက ဝဲနေပြီး နီးနီးလေး ဖြစ်သော်လည်း ထိုမျက်နှာဆီ လက်လှမ်းလို့ မမှီ။

"သစ္စာပန်း အပေးခံရတဲ့သူရဲ့ နှလုံးသားကို ပေးတဲ့သူက အချစ်တွေနဲ့ ထိုးစိုက်မယ်တဲ့။ ပြီးတော့ သစ္စာပန်းရဲ့ပုံက ဓားနဲ့တူတယ်နော် ဦး။"