ေကာင္းကင္က ညိုပါသည္ဟု တပ္အပ္ေျပာမရေသာ္လည္း ေနေရာင္ မရွိေတာ့။ အလိပ္အလိပ္ေသာ တိမ္စိုင္မ်ားကသာ အာကာတစ္ခြင္တစ္ျပင္လုံး ဖုံးအုပ္ထားၿပီး အစပ်ိဳးေသာ ေလျပည္မွာ ၿခံ၀န္းအႏွံ႕ ေအးစိမ့္စိမ့္ေလး တိုက္ခတ္လာ၏။ ၿခံစည္းရိုးမွ ဝါးကိုင္းမ်ားက တရွဲရွဲျမည္လာၿပီး ေျခာက္ေသြ႕ေနေသာ သစ္႐ြက္ေဟာင္းမ်ားက ေျမျပင္ေပၚ တရေဟာ က်ဆင္းလာသည္။
ေအာက္ဘက္ဆင္းထိုင္ေနရင္းမွ မိုးရိပ္မိုးသံကို ၾကည့္ရင္း၊ နားေထာင္ရင္း ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚမွ ဦးသာဦး ထလိုက္သည္။ မိုး႐ြာေတာ့မွာ ေသခ်ာသည္။ မ်ားမမ်ားမေျပာတတ္ေသာ္လည္း ပုံစံက ႐ြာမည့္ပုံပင္။
"ခမ္း ဘာေတြ လွမ္းထားေသးလဲ။ မိုး႐ြာမယ္ထင္တယ္"
ခမ္းထံမွ တုံ႕ျပန္သံမၾကားရ။ ေနာက္ေဖးဘက္ဆင္း၍ အ၀တ္႐ုတ္သြားသည္ ျဖစ္ရေပမည္။ ကုလားထိုင္ကို အိမ္ေရွ႕အမိုးေအာက္ သြင္းလိုက္ၿပီး ေခါင္းရင္းဘက္ရွိ င႐ုတ္သီးဗန္းမ်ားအား သြားယူလိုက္၏။ မေန႕က င႐ုတ္သီးေျခာက္သည္ထံမွ ေဈးသက္သာသျဖင့္ ၀ယ္ထားခဲ့ၿပီး ဒီေန႕ေတာ့ အစိုမျပန္ေစရန္ ျပန္လွမ္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ ခမ္းက အစပ္သိပ္မစားေသာ္လည္း သူကေတာ့ ႀကိဳက္သည္။ ကျပားျဖစ္ေနသည့္ သားကလည္း ႀကိဳက္သည္။
အရင္ကေတာ့ င႐ုတ္သီး၀ယ္လွ်င္ ခဏေလးကုန္တတ္ေသာ္လည္း ယခုေတာ့ သားမရွိ၍ သူတစ္ေယာက္တည္း စားေနရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အရင္လို မ်ားမ်ား၀ယ္မိလွ်င္ မကုန္တာမို႔ မွိုကတက္တတ္သည္။ ထိုအခါ ခမ္းက ပြစိပြစိ ေျပာေတာ့၏။
"မိုးကေတာ့ ႀကီးမယ့္ပုံပဲ အစ္ကိုေရ။ အုန္းပင္ကိုင္းေတြကို ျပားေနတာပဲ"
ေနာက္ေဖးတံခါးကို ပိတ္ၿပီးေနာက္ သူ႕ကိုေျပာရင္း ခမ္းက အိမ္ေရွ႕သို႔ ထြက္လာသည္။ ႐ုတ္လာသည့္ အ၀တ္မ်ားအား တစ္ခါထဲ မီးပူတိုက္မည့္ပုံရ၏။ သင္ျဖဴးတစ္ခ်ပ္ကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ ခင္းရင္း ေျပာင္းျပန္လွန္ထားေသာ အ၀တ္မ်ားအား အတည့္ျပန္လုပ္ေနသည္။
"ပလႅင္ေဆးမိုးပဲ ႐ြာမွာေပါ့။ ဒါမွ မီးထြန္းခ်ိန္က် ေနသာမွာ"
"မိုး႐ြာတာက အေၾကာင္းမဟုတ္ဘူး အစ္ကိုရဲ႕။ ကေလးေတြ ကားဂိတ္ေရာက္မွ မိုးမိမွာ စိုးရတာ"
YOU ARE READING
အစိမ်းရင့်ရောင် စာမျက်နှာ { Completed }
Teen Fictionဆုံဆည်းခဲ့ကြချိန်ဟာ ဒုက္ခတို့မြစ်ဖျားခံခဲ့ရာ မူလအစဖြစ်ခဲ့လျှင် ခွဲခွာခဲ့ရချိန်သည်ကား ချစ်ခြင်းတရားတို့ ထက်သန်ခိုင်မာရာဖြစ်သည်။ 📖 15/12/2020 - 13/3/2021 ✍️ 16/07/2020 - 24/10/2020
