Start with Name 2

2.6K 207 44
                                    

[Unicode]

"ဒီလိုနဲ့ မုဆိုးဖို၊ ရွှေဘို၊ ရတနာသိင်္ဃ၊ ရန်ကြီးအောင်၊ ကုန်းဘောင်လို့ ငါးမည်ရခဲ့တဲ့ အလောင်းမင်းတရားကြီး ဦးအောင်ဇေယျရဲ့ ရွှေဘိုမြို့ဟာ သိပ်ကို ကြီးကျယ် ခမ်းနားခဲ့တာပေါ့ကွယ်။ ရဲမက် ခြောက်ဆယ့်ကိုးယောက်နဲ့ သူကိုယ်တိုင် ပါ၀င်ထူထောင်ခဲ့တဲ့ ထန်းလုံးခံတပ်ဟာ ရန်သူတိုင်းက မထိုးဖောက်နိုင်ခဲ့လို့ အရပ်ရပ် နေပြည်တော်မှာ နာမည်‌ကောင်းနဲ့ ကျော်ကြားခဲ့တယ်။

ဒါကြောင့် ဒီလို ခေါင်းဆောင်ကောင်းတစ်ယောက် ဦးစီးတည်ထောင်ခဲ့တဲ့ ရွှေဘိုမြို့ဟာ ဘယ်လောက်အထိ သာယာ၀ပြောခဲ့တယ် ဆိုတာ အားလုံးပဲ မှန်းဆကြည့်ရင်တောင် သိနိုင်တယ်မဟုတ်လား..."

"ဒေါင်...ဒေါင်...ဒေါင်..."

"ကဲ အချိန်လည်း စေ့သွားပြီ။ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ဒီကဗျာကို ကိုယ့်ဘာသာကိုယ် စကားပြေ ပြန်ရေးခဲ့ကြ ကြားလား။ မင်္ဂလာပါ"

"မင်္ဂလာပါ ဆရာ။ ကျေးဇူးတင်ပါတယ် ဆရာ"

မြန်မာစာဆရာ ထွက်သွားသည်နှင့် ခုနက တိတ်ဆိတ်နေခဲ့သော ရှစ်တန်းခန်းမှာ ကုလားတိုက် ကျား၀င်ကိုက်သည့်ပမာ ချက်ချင်းကို ပွက်လောရိုက်ကာ ဆူညံသွားတော့သည်။

"ဟေ့ရောင် ကိုလတ် ကိုလတ်"

၀ဏ္ဏက လွမ်းလတ်နောင့်ကျောကို ပေတံနှင့်လှမ်းရိုက်ကာ ခေါ်သည်။ လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ ညာဘက်သို့ မေးဆတ်ပြ၏။ ထိုဘက်မှာ ထိုင်သည်က မျိုးညီ။

"ကိုလတ် တနင်္ဂနွေနေ့ကျရင် မြို့ပေါ်က ငါ့ညီတွေနဲ့ ဘောလုံးကန်ဖို့ ချိန်းထားတယ်။ မင်းပါမယ် မလား"

မျိုးညီ့ ဦးလေးက ကျောက်ပန်းတောင်းမှာ နေသည့်မို့ သူ့ညီတွေက တစ်ခါတလေ ပုပ္ပားသို့ အလည်လာတတ်သည်။ ဒီကောင်လေးတွေက သူတို့ထက် တစ်နှစ်၊ နှစ်နှစ်ခန့် ငယ်သလို မြို့ပေါ်ကဖြစ်၍ ငချွတ်၊ ဘော်ကြော့လေးတွေလည်း ဖြစ်ကြသည်။ ဘယ်လောက် အားကစားလုပ်ပါစေ၊ သူတို့လောက် သက်လုံ မကောင်းကြ။

"သွေးပူလေ့ကျင့်ခန်း မလုပ်ရတာနဲ့ အတော်ပဲကွ။ ကန်မယ်လေ။ ကွင်းကြီးလား"

အစိမ်းရင့်ရောင် စာမျက်နှာ { Completed }Where stories live. Discover now