MAVİ AŞK

BÖLÜM 7

Selam arkadaşlar, nasılsınız?

Hikayemizin yedinci bölümüyle yeniden karşınızdayım. (Söz verdiğimi unutmuşum tabi, son dakika oldu her şey🤦🏻‍♀️🤭)

Kaldığımız yerden devam ediyoruz. Umarım seversiniz. Sabırsızlıkla okumanızı bekliyorum..

Bu arada aslında daha çok yeni olan hikayemizi okuyan, bana destek olan, yıldızlar ve yorumlar bırakan tüm okuyucularıma kocaman sevgiler gönderiyorum. İyi ki varsınız..🙏🏻🎈

Şimdi keyifli okumalar olsun..

..

Yazardan..

Son sürat yol alıyorlardı. Önde aracıyla giden Açelya, arkada motoruyla ona yetişmeye çalışan Arslan.

Kadın direksiyonu, ellerini uyuşturacak kadar sıkı tutuyordu. Gözlerinden sürekli süzülen yaşlar, kalbinin yavaşlayan ritmi ve hissettiği acı.. Başı zonkluyordu. Sanki duyduğu son kelimeler sürekli zihninde hareket ediyordu..

Hissettiği acının yanında, kendini kandırılmış ve kullanılmış hissediyordu. Bedeni sanki ağır geliyordu yaşadıkları yüzünden. Yıpranmıştı, yaşlanmıştı adeta.. Bu yorgunluğun, bedeninde hissettiği öfkenin ve pişmanlığın tarifi yoktu..

Derin bir nefes almaya çalıştı. Son sürat, önemsemeden sürüyordu aracını. Arkasından gelen Arslan'ı fark etmesi de çok geç olmamıştı. O da çok hızlıydı..

Adam arabanın yanına gelerek önce hızlarını eşitledi. Sürekli bir arabaya bakıp bir yola bakıyordu.

Kadın inatla daha da bastı gaza. Adam eliyle camı açmasını tarif eder gibi hareketler yapıyordu ama umrunda değildi kadının.

Adam sürekli bağırıyordu kadın duymasa da. Dur Açelya! Lütfen Açelya, dur beni dinle.. Kaza yapacaksın, yavaşla lütfen.. gibi gibi..

En sonunda kadın bu yarışa son vermek ister gibi aracın camını açtı, adam kaskının camını kaldırdı ve bağırdı yeniden.

"Yalvarırım dur! Açelya beni dinle, lütfen.."

"Umrumda değilsin gerizekalı! Git başımdan! Senden nefret ediyorum!"

"Konuşucaz Açelya!"

"Git Arslan, istemiyorum konuşmak falan!" diye bağırdı kadında ona karşılık. Elleriyle gözlerindeki yaşları sildirdi.

Sesi nasıl kırgın çıkıyordu oysa, o güçlü olduğunu sanıyorken..

"Offf!" diyen adam sinirle bağırdı ve kaskın camını kapattığı gibi motora daha da gaz vererek arabanın önüne geçip gitti.

Açelya onu gözlerinin önünden kaybedince hemen yavaşladı. Vazgeçmiş olmalı diye düşündü..

Derin bir nefes aldı. Sanki rahatlayacakmış gibiydi ama hiçbir faydası olmayan bir nefesti bu..

Az ilerde, bir virajı dönmesiyle yolunun üstünde motorunu park ederek, dikilmiş bir halde onu bekleyen adamı gördü. Aralarındaki birkaç kilometre birkaç saniyede kapandı. Kadın da pes edercesine arabasını yavaşlattı ve durdurdu..

Yanlarından geçen herkes kornalar çalıyordu ama ikisinin de umrunda değildi bu..

Hızlı bir şekilde kemerini çözdü, arabadan indi. Kapıyı hızlıca çarparak kapattı. Sinirle ve bağırarak yürüdü adama doğru..

"Ne var! Ne istiyorsun benden? İstediğini almadın mı? Daha neyim kaldı ki alacağın!"

"Açelya.. Yalvarırım önce beni dinle.. Bak o ne dedi hiçbir fikrim yok, öyle bir şey..."