MAVİ AŞK

Bölüm 24

Selam..🤗🎈🙏🏻✨

Nasılsınız bakalım görüşmeyeli? Çoookkkk uzun zaman oldu yazmayalı maalesef, lütfen kusuruma bakmayın yazamadım..🙏🏻
Ama şimdi kaldığımız yerden devam ediyoruz. Umarım seversiniz bölümü, ara bölüm gibi toparlayıcı bir bölüm yazdım.

Ve sabırsızlıkla okumanızı bekliyorum..

Bu arada hikayemi okuyan, bana destek olan, yıldızlar ve yorumlar bırakan tüm okuyucularıma kocaman sevgiler gönderiyorum. İyi ki varsınız..🙏🏻🎈

Son yazdığım kısa hikaye, MAVİ BİR AŞK HİKAYESİ'ni de okuyun okutturun mutlaka. Banu ve Fatih'i de seveceğinize eminim..🤗

Şimdi keyifli okumalar olsun..

..

Açelya Ahu'nun anlatımıyla..

Aylar Sonra..

Doğuma az kalmıştı. Her şey yoluna girmiş gibiydi, kimseden ses yoktu ve bilgim de yoktu. Annemle dahi görüşmemiştim, beni aramamıştı ve bende onu aramamıştım. Onların ne durumda olduğunu da bilmiyordum..

Beni arayan tek kişi Özge'ydi. O da çok sık aramıyordu ve arasa da pek bir şey söylemiyordu beni üzmemek için. Bende duymak istemiyordum zaten..

Arslan daha iyi bir iş bulmak için çabalıyordu ama gittiği her görüşme başarısızlıkla sonuçlanıyordu. Nedeni açıktı ama ikimiz de bunu dile getirmiyorduk. Benim çalışmama izin vermediği için birkaç işte çalışıyordu aynı anda ve evde olduğu saatler sınırlıydı. Geldiğinde de genelde uyuyordu. Yemek işini az çok kendimce hallediyordum zaten, alışmıştım.

Evdeki işlerimden biri de bebeğimiz için alışveriş yapmaktı. Arslan ne istersem alabileceğimi söylese de idareli olmam gerektiğinin farkındaydım. Sürekli araştırıyordum, en uygun olan ve kullanışlı şeyler almaya çalışıyordum..

Zordu, gerçekten zordu..

İnsanın para hesabı yapması, gelen faturaları düşünmesi, ihtiyaçlarını karşılamaya çalışması fazlasıyla zordu..

Arada Arslan evde yokken nedensizce ağlıyordum. Zaten karnım burnumdaydı, kocaman olmuştum ve fazlasıyla mutsuzdum. Tek mutlu olduğum zamanlar bebeğimi görmeye gittiğimiz ve Arslan'ın yanımda olduğu zamanlardı..

Yalnızlıkta zordu. Kimsem yoktu. Arkadaşım yoktu. Ailem yoktu. Tektim.. Sadece Arslan vardı ve o her şeyim olmaya çalışıyordu. Kendimize güzel bir aile kurmamız için deli gibi çalışıyordu..

Salonda uzanmış düşüncelere dalmışken kapı tıkırtıyla açıldı. Saat kaçtı bir fikrim yoktu. Arslan işten geliyordu, yine kim bilir nerede çalışmıştı para kazanmak için..

"Canım, ben geldim.." diye seslendi kapıyı kapatınca. Uzandığım yerde oturur hale geldim zorlukla. "Hoş geldin.."

"Hoş buldum.. Baya terliyim, bi duş alıp geleyim yanına.."

"Tamam canım, sen gir duşa ben eşyalarını ayarlarım odamıza.." diyerek kalktım elim göbeğimde.

Duştan sesler gelmeye başladığında ben de odaya anca varmıştım. Eşyalarını ayarladım, yatağın üzerine bıraktım. Sonrasında mutfakta bugün yaptığım çorbayı ısıttım ve fırındaki soslu sebzeleri yoğurtladım. Genelde bir iki çeşit yemek yapar yerdik, evde ne varsa.. Masayı ona göre ayarladım, ekmek ve su koydum. Ben çoktan yemiştim.

Giyinip mutfağa geldiğinde Arslan, öncelikle sıkıca sarıldık. "Bugün nasılsınız bakalım?" dediğinde, elleri göbeğime indi. "İyiyiz.. Sen nasılsın, yoruldun mu çok?"