Son Bahar

6. bölüm

Karanlık sokakta arkama bakmadan koşuyordum. Gecenin sessizliği sokakların ıssızlığı beni daha da korkutuyordu. Nefes nefese kalmıştım. Dilim damağım kurumuştu ama durmadım. Koştukça gecenin karanlığında kayboluyordum sanki. Soğuktan bacaklarımı hissetmiyordum. Uçurum kenarına geldiğimi anladığımda yolun sonuna geldim sandım. Uzaklardan biri adımı haykırdı.

" MASAL"

Sıçrayarak uyandım birden. Başımda çok kötü bir ağrı vardı.
 

    "Ohh şükür Allahım uyandın sonunda. Kizim iyi misin doktor geldi bi sorun yok dedi ama sen kendini nasıl hissediyorsun? Karan' ın kucağında seni öyle baygın görünce aklım çıktı. Ne oldu kizim sana birden? "

   Yanımda duran Hatice teyzeye boş boş baktım. Ne işim vardı benim bu evde. En son bu evden Karan hocanın zoruyla çıkarılmıştım. Sonrası...

Ahh tabi ya beni o ıssız yerde bi başıma bırakıp gitmişti. Sonra geri dönmüş demekki. Peki geri dönmesinin bi anlamı kalmış miydi? Ne fark eder ki sonuçta beni bırakıp gitmişti.

   Yattığım yataktan doğrulmaya çalıştım. Vanilya kokusu içime kadar gelmişti. Beni kendi yatağına yatırmış demekki. Peki kendisi nerde? Odaya şöyle bir göz gezdirdim ama yoktu. Tabi karşıma çıkacak yüzü yoktu sonuçta

Bi an önce bu ortamdan çıkmak istedim. Yataktan çıkmaya çalışırken hatice teyze engel olmaya çalıştı:

  "Dur kızım doktor yatıp dinlensin dedi. Kalkma ayağa hala iyi görünmüyorsun. Ben burdayım hadi yat uyu biraz daha"

  "Eve gitmek istiyorum hatice teyze iyiyim ben arkadaşım çok telaslanmistir. Bi an önce gitsem iyi olacak. Taksi çağırır misin bana? "

   "Dur deli kız! Saatten haberin var mi senin?  Gecenin 1'inde bu şekilde dışarı mi çıkılır?"

   Nee! Gecenin 1'i mi? Balca meraktan çıldırmıştır. Telefonumda kapalı. Biz öyle gece gezip tozan kızlardan değildik. İşimiz çıkıp eve geç gidecek olduğumuzda mutlaka birbirimize haber verirdik. İlk defa Balca'yı habersiz bıraktım. Daha da telaşlandırmadan bi an önce eve gitmek için ayaklandim. Bir yandan konuşup bir yandan çantamı ve telefonumu aldım

   "Engel olma hatice teyzem ne yaparsan yap gidicem ben hadi yardım et bana telefonum kapalı taksi çağirsan yeter"

   Hatice teyze pes etmiş olacak ki sonunda:   
  
  "Tamam kizim tamam seni ikna etmek için uğraşıp daha fazla yormayacağım seni. "

   Hatice teyze eve taksi çağırırken ben toparlanmistim. Beraber odadan çıkıp salona doğru yürümeye başladık.

   "Iyi olduğuna eminsin demi kızım bak benim içim hiç rahat değil"

   "Iyiyim hatice teyze merak etme sen beni"

  Beraber konuşarak salona girdik. Kanepenin üstünde ellerini dizlerine dayayıp başınıda ellerine almış bi adet karan hocayı görünce durmak zorunda kaldım 

   "Uyanmışsın! "

   Karan hocaya tek kelime etmedim. Sadece burdan bi an önce çıkmak istiyordum. Bırak konuşmayı yüzünü bile görmek istemiyordum. Senemi mi yakacak? Umurumda değil şu an!  Sessizliğimi koruyup dış kapıya doğru yürüdüm. Önüme geçti birden yine o anlam veremediğim bakışlarıyla bakmaya başladı. Derdini bir türlü çözemiyorum bu adamın. Ya çok sert bakıyor ya da böyle derin...

   Bu sefer delici bakışlarımı ben diktim onun gözüne. Bazı şeyler vardır hani söylecek kelime bulamazsın. Bi bakışınla anlatmak istersin içini. Şu an benim psikolojim tam da böyleydi. Tabi anlayana...

   Onun anlayacağını sanmıyordum nedense. Yanından geçip gittim. Allahtan arkamdan gelmedi. Dışarı çıktığımda taksinin gelmiş olduğunu görüp hemen bindim. Taksiciye adresi verirken elime yine biber gazını aldım. Ne demişler 'bu devirde babana bile güvenme' ben her ihtimali değerlendirip yaşayan biriydim.

   Taksi evin önünde durduğunda hemen ücreti ödeyip indim arabadan. Balca' nın uyumuş olmasını ümit ederek sessizce kapıyı açtım. Açar açmaz karşımda endişeli gözlerle bi adet Balca gördüm. Direkt boynuma sarıldı. Benim için korktuğu o kadar belli ki o hiç kapanmayan çenesi bi müddet açılmadı.  Kısık sesle" iyi misin?" diye sordu. Canım benim yaa nasılda korkmuş. Başımı olumlu anlamda salladım.  Endişesini üstünden atar atmaz tanıdığım Balca olup:

   "Ya kızım öldüm meraktan! 164 arama 638 mesaj attım sana Telefonun kapalı! Saat 1.40! Sen nerdesin? Niye haber vermedin? Biraz daha geç gelseydin polisi arayacaktım. Aklım çıktı senaryodan senaryoya kurup durdum. Ali ile değildin onunla da konuştum. Hem dur bakayim yüzün bembeyaz gözlerin kıpkırmızı? Ağladın mi sen? Biri bisi mi yaptı yoksa? Söyle isim ver bana mekanı söyle çıktığı yere dikine döndürerek geri sokmazsam bana da Balca demesinler. Konuşsana Masal niye suratıma aval aval bakıyorsun"

    "İyiki hayatımda senin gibi bi melek var Balca ağzın biraz bozuk olsa da çenen maraton koşucusu gibi olsa da seviyorum seni."

    "Beni övdün mü sövdün mü tam anlayamadım ama bende seni seviyorum kardeşim sen benim herşeyimsin. Başına bisi geldi sandım. Gerçekten çok korktum. Yapma bana bir daha böyle şey.  Gerçi başına bişey gelmiş. Çok belli! Beni de iki lafla kandıramazsın Masal hanım şimdi hesap verme zamanı detaylarıyla hemde! "

   "Gördüğün gibi karşındayım kuzum ve saat çok geç oldu. Yarın bol bol konuşsak? Hem yarın pazar dışarı çıkar kız kıza vitrin bakmaya gideriz. Söz ne sorarsanda cevap vericem. Şimdi uyuyalım biraz."

   "Hayır diyecektim ama can evimden vurdun beni. Bol bol gezer tozariz. Ve sözünü de sana yarın hatırlatıcam. Dediğin gibi olsun madem yatalım. Ama tek bişey sorcam?"

   Soran gözlerle baktım Balca'ya beni tepeden tırnağa süzüp

   "Gerçekten iyi misin? "

   Canım kardeşim yaa! Balca ile aramızda kan bağı değil can bağı vardı. Zaten kan bağına pek inanan biri değildim.

  "Bedenim iyi ama ruhum pek iyi değil şu an sadece uyumak istiyorum"
    
 Bana sıkıca sarıldı. Sanki kaybetmek istemezcesine. Aynı şekilde karşılık verdim ona. Birbirimize iyi geceler dileyip odalarımıza geçtik. Pijamalarımı giyip yatağımın içine girdim. Bu gün olanları düşünüp kendimi üzmeyecektim. Değmezdi.

   Bakıcılık işi de benim için başlamadan bitmişti. Bana 'gel' demeye yüzü olacağını pek sanmıyordum. Tarık hoca başka birini bulurdu artık. Alya'ya ve hatice teyzeye bir günde olsa içim çok ısınmıştı ama arada da olsa dışarda buluşurdum onlarla. Yarın Hatice Teyzeyi arayıp onunla konuşmayı aklıma not edip kendimi uykunun kollarına bıraktım.

   Ben kaderi hesaba katmadan kendi kendime planımı çok güzel kurmuştum. Hayat mi bana gülecek ben mi hayata gülecektim bunu yaşamadan bilemeyecektim.