Son Bahar

1. bölüm

Hikayeye başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz :))

Karanlık sokakta arkama bakmadan koşuyordum. Gecenin sessizliği sokakların ıssızlığı beni daha da korkutuyordu. Nefes nefese kalmıştım. Dilim damağım kurumuştu ama durmadım. Koştukça gecenin karanlığında kayboluyordum sanki. Soğuktan bacaklarımı hissetmiyordum. Uçurum kenarına geldiğimi anladığımda yolun sonuna geldim sandım. Uzaklardan biri adımı haykırdı.

" MASAL"

Yine kalçamın acısıyla güne merhaba demek zorunda kaldım. Allah aşkına bu kız beni ne zaman rahat bırakacak acaba. Tepemde bana sırıtarak bakan Balcaya ters ters bakıp:

"Sabah sabah yine ne derdin var acaba"

Balca elini uzattı kalkmama yardımcı olmak için eline bakıp göz devirdim.

Hayır sabah sabah bu enerjiyi nereden nasıl alıyor çok merak ediyorum. Aynı evde kalmamıza rağmen bu kizin bu enerjisini bi türlü çözemiyorum.

"Sanada günaydın en güzel Masalım gözlerini döndürme bak kimseye kolay kolay yardım eli uzatmam kıymetimi bil hem hadi kalk bugün kahvaltı sırası sende çok geç kaldım ben. Daha bulduğum iş randevularına bakıp bi tercih yapmam gerekiyor sonuçta Balca Şekerle çalışmak her yiğidin harcı değil"

Bu kızı bazen hiç anlayamıyorum. Uzattığı eli tutup ayağa kalktım.

"Masalım iyimisin bebeğim terlemişsin hasta mı oldun yoksa dur bakayım ateşine"

Alnıma uzattigi eli çekip:
"Yok Balca rüya gördüm ondandır. Duş alıp kendime gelmeme müsade edersen kahvaltıyı hazırlarım. Ayrıca Balca şeker en son çalıştığın kafeden nasıl kovulduğunu unutmayacak kadar bunamadım hala"

Balca dolabima doğru gidip:
"Ay o tam kovulma sayılmıyor bi kere ben istifa edecektim zaten o yaşli bunak benden önce davrandı hem ben daha iyi yerlere çıkacağım görürsün bak aha buraya yazıyorum"

Dolabıma sürdüğü parmağına göz devirip evimizin ortak banyosuna girdim.
Öyle hayallerdeki veya hikayelerdeki gibi zengin bi hayatımız yok. Okumak için geldiğimiz izmirde kendi bütçemize uygun bi ev kiraldik 3 senedir burada yaşıyoruz. Balca benim çocukluk arkadaşım. Sadece arkadaşım değil geçmişimden kalan tek insan kardeşim sırdaşım kısacası herşeyim. Ailemi 15 yaşında trafik kazasında kaybettikten sonra yurtlarda geçti kalan bütün hayatım. Akrabalarım var ama kimse cenazeye bile gelmedi. Annem ve babamin evlenmelerini istememişler zamaninda bizimkilerde kaçarak kendi hayatlarını kurdular. Çok saçma seven insanlarin arasına girmek hayatlarıyla oynamaya kalkmak. Sevmek suç değil günah değil destek olmalari gerekirken yüz çevirmeleri öldükleri zaman bile birkez olsun arayıp sormamaları benim onların insanlığını sorgulamama sebep oluyor. Neyseki Balca gibi bi arkadaşa sahibim. Bazen hatta sık sık beni sinir etse de bu deli kızın bu hallerini de seviyorum. Ne demiş çok sevgili büyüklerimiz "atsan atılmaz satsan satılmaz" Balca da benim için tam bu lafa uyuyor.

Neyse kafamdaki düşünceleri kovup banyoda duşumu alıp rutin işlerimi halledip çıktım. Siyah dar paça kotumu ve mavi bluzumu giyip siyah saclarimi da kurutup omuzlarima düşmesine izin verdim. Hafif rimel ve vazgeçilmez çilekli parlatıcımıda sürdüm. İşte okula hazırdım.

Çantamı alıp odadan çıkmamla Balcanın bağırması bir oldu yine ne oldu acaba
"Ya Masal küpemin tekini bulamıyorum o benim şanslı küpemdi. O olmadan iş görüşmesine nasıl giderim ben işsiz kalırsam tek sebebi küpem resmen yaaaaaa zirveye çıkamiyorum resmen yine bi engel çıktı karşıma ileride çocuklarımın yüzüne nasıl bakarım ben bi küpeye sahip çıkamıyorum çocuğa hiç sahip çıkamam ya onu da kaybedersem ya ilerideki kocam çocuğuma sahip çıkamadım diye beni boşarsa çocuksuz işsiz dul diye başına mi kalcam ben yaa sende benim turşumu da kur...

"Yeteeeeerr valla yeter bi dinlen bi nefes al beynine oksijen gitsin içim şişti valla kızım film falan izleme sen yaa bi küpeden nerelere geldin. Salonda sehpanın üstünde dün gece orda çıkarmıştın hadi hadi senin yüzünden erken kalkmama rağmen okula geç kalıcam"

Kahvaltıya oturduğumuzda günlük yapmamız gerekenler ve Balca sağolsun dün geceden yarım bıraktığı dedikoduları tamamlıyordu

"Masal görmen lazımdı hatice teyze sinirden kıpkırmızı oldu"

Meyve suyumdan bi yudum daha alıp:
"Balca bizene hatice teyzenin bahcesine giren mahallenin çocuklarından onu bırak şimdi benimde iş bakmam gerekiyor sayende sen mezunsun okul derdin kalmadi rahat rahat iş arayabiliyorsun ama ben okula gitmekten ve derslerden fırsat bulamıyorum şu sınavları da versem rahatlicam az kaldı ama bu hafta bitiyor sınavlar haftasonu bende iş aramaya çikcam"

"Kızım çalıştığın mağazada adam sana yürümedi koştu resmen napsaydım elime çekirdek alıp izlese miydim ohh oldu bi daha olsa yine kolayi adamın kafasina dökerdim hem iş buluruz biz yine yaa merak etme sen sadece sınavlara odaklan mezun ol sende kurtul kızım"

"Yaaa tüm okullarda masal mezun olsa da bizim okula öğretmenlik yapsa diye bekliyor zaten"

"Senin sesinin güzelliğini duyan her müdür senin gibi cevheri okulunda müzik öğretmeni olarak alır merak etme Masalım"

"Hadi hadi kahvaltın bittiyse yardım et de çıkalım bi an önce"

Beraber kahvaltıyı toplayıp evden çıktık Balca iş görüşmesine gideceği için yollarımız ayrıldı otobüs duragina geldigimde saate baktim otobüsün gelmesine iki dakika kaldigini gördüğümde bugünde şanslı olduğuma sevimdim.
Okulun bahçe kapısından girdiğimde Alinın bana seslenmesiyle adımlarımı oraya döndürdüm.

"Günaydın Masal yeni müzik hocası gelmiş ve bizim derse de o girecekmiş keske sinavdan sonra gelseymiş yaa çok ters adam diyorlar şimdiden herkesin gözünü korkutmuş gazamız mübarek olsun şimdiden hazırla kendini zor bi sınav seni bekliyor"

Alinin bu söylediğine göz devirdim. Sorun çıkaran o tiki kızlardan olmadığımdan benim bi sorun yaşayacağımı sanmıyordum. Sınav sözlü olduğundan içim de rahattı. Övünmek gibi olmasın ama sesime güveniyordum.

Bu kadar büyük düşünüp pişman olacağımı bilmeden fakülteye doğru yürümeye başladık.
Bu sınavın sadece müzik sınavı değilde hayatımın ilk sınavı olacağını nerden bilebilirdim.

İlk kitabım olduğu için hatalarım vardır mutlaka yorumlarınizla destek verirseniz çok sevinirim
Yıldızın üstüne basarak emeğime saygı gösterin lütfen :))