TEHLİKELİ

2.BÖLÜM:intikam

Azra benim yanıma gelmişti.

"Telefonlarıma neden cevap vermiyorsun

Çok merak ettim seni ırmak"

Ben şuan hiç konuşacak halde değildim. O yüzden sıraya doğru geçerken Azra da peşimden geliyordu.

"Irmak var ya bişey oldu ve bana söylemiyorsan çok kötü bozuşuruz"

Ama şuan onu kafaya bile takmiyordum.

Babamın bir adam öldürdüğünü ve bunu para için yaptığını asla söyleyemezdim.

O yüzden fazla üzerime gelmemeliydi.

"Irmak sana diyorum beni dinlemiyor musun?"

"Off Azra üzerime gelme az ya bişey falan olduğu yok."

Diye bağırırken sınıfta bir sessizlik oluştu ve bütün gözler bize döndü.

Azra ' nın gözleri dolmuştu. Çok kolay ağlayan biri değildi ama biz çok kavga etmezdik. Herkesin ortasında ona  hiç bağırmamıştım. Kavga edip bir dakika sonra barışan insanlardandık. Çevremdeki tanıdığım en iyi insandı. Babamın yüzünden ona bağırdığım için kendimden nefret ediyordum.

Herşeyimi onunla paylaşırdım ama bunu söylemezdim. Gözlerimin içine baktım ve

"Özür dilerim kızılım"

Diye kulağına fısıldadım ve hızlı bir şekilde sınıftan çıktım. Okulun çıkışına doğru yöneldim ve biran temiz hava ciğerlerimi doldurmuştu. Az da olsa bi rahatlama hissi gelmişti. Bahçeden kapıya doğru yönelirken sınıfın hemen hemen hepsi pencereden bana bakıyorlardı. Şuan tek başıma kalabileceğim yere gitmek istiyordum.

Kimsenin olmadığı yere, kimsenin bana hesap soramayacağı bi yere..

Herzaman gittiğim yere okula yakın olan sahile, sanki sahilin direk karşısında ki bank benim için yapılmıştı. Hep canım sıkılsa, rahatlamak istesem, nezaman sorulardan kaçmak istesem hep bu bankta bulurdum kendimi. Bir el omzumu kavradı.

"Nasıl buldun beni?"

"Ben bulurum"

Çok kısa ve öz konuşmayı seven bir insandı anlaşılan. Suratı yine o ilk günkü gibi ifadesiz gözleri boş bakıyordu. Yanıma oturunca suratını saha fazla inceleme fırsatım oldu.

"Beni tanımıyorsun bile niye yanıma geldin?"

Şunu bilki; ırmak Korkmaz seni kimsenin tanımadığı kadar çok tanıyorum.

Dalga mı?  Geçiyordu benimle daha dün sınıfıma yeni gelen çocuk beni iki günde nasıl tanıyabilirdi ki?

"Şaka mısın sen ya dalga mı geçiyorsun?"

"Hayır , seninle hiç konuşma fırsatımız olmamıştı.

"Çok mu konuşmak istiyorsun? En yakın arkadaşımla konuşmak istemediğim için kavga ettim. Seninle mi konuşacağım?"

"Belki konuşmak istersin diye düşünmüştüm."

"Yanlış düşünmüssün ve bidaha  benim hakkımda bişey düşünme."

"Çok şımarık olduğunu söylediler mi hiç sana?"

" Ne saçmalıyorsun sen ya"

"Bence öylesin kimseyi takmıyorsun, çok zenginsin Annen her istediğini yapıyordu herhalde?"

Gözlerim dolmuştu ben annemi neredeyse hiç görmemiştim, tanımıyordum bile şımarık felan büyümemiştim. Çünkü benim sol tarafım yok olarak büyümüştüm.