Son Sözüm (Tamamlandı)

SS-21 ''BİZİ KİMSE AYIRAMAZ''

Medyada Hayal var.İyi okumalar. Bu bölümü naz2536 ithaf ediyorum.

®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®

Uyanmak istememiştim aslında. Onun kokusunu alamamak, onsuz uyanmak, kalbindeki boşluğu hissetmek... Bunlar bana acı verenler. Hatta daha fazlası bile var ama en önemlisi ona güvenememek...

Yanımda annemler vardı ama o olmayınca bir anlamı olmuyordu.Onu özlemiştim.Dün bana çok bağırmıştı.Tamam kabul ediyorum bende sinirlendirdim.Fakat insanların bana bağırmasına fobim var.Elbette garip.

Küçük bir kalp krizi geçirmişim.Buna tepkim ancak kahkaha atmak oldu.Kalp krizi de neymiş.Ben küçükken daha kötü şeyler yaşadım.7.sınıfta intihar etmeye kalktım.8. sınıfta araba çarptı ve ben az kalsın ölüyordum.

''Nasılsın kızım iyimisin?''diye sordu annem.Kafamı beyaz tavandan ona doğru çevirdim.''O nerde?''diye sordum acıklı bir ses tonu ile.''Evinde.Çağırıyım gelsin mi?''dedi.''Hayır... hayır. Ben sadece merak ettim.''dedim ve kafamı beyaz tavana geri çevirdim.Sonra konuşmaya devam ettim.''Ne zaman çıkabilirim anne?Burası gerçekten sıkıcı.''dedim bıkkınlıkla.Gerçekten çok sıkıcı ve piskolojiyi bozuyordu ve ben hastanelerden nefret ederim.''Ben danışmana gidip sorıyım.Büyük ihtimal şimdi çıkarsın.Sen giyin üstünü.''diyince beni yavaşça ayağa kaldırdı.Eşyalarımı verip odadan çıktı.Heryerim zonkluyordu.Başımı tuttum.Derin derin nefes aldım sonra kıyafetlerimi giyindim.Annem geldi ve beni yavaşça bu pis odadan çıkardı.İlk işim onu ziyaret etmek olucaktı.Onu dinleyicektim.

''Anne sen eve git ben Berk'lere gidicem.''dedim.''Kızım sen emin-''diyemeden sözünü kestim.''Evet anne.Evde görüşürüz''diyip hızlıca hastaneden çıktım.Hava çokda soğuk değildi ama ben üşüyordum.Hızlıca bir taksiye bindim ve adresi verdim.Onunla yüzleşmeye hazırmıydım? Bu soruyu kendime binlerce kez sordum ve kesinlikle yanıtlayamadım.

Evlerinin önüne geldiğimizde taksiciye parayı verdim ve arabadan yavaşça indim.Kapının önüne geldim.Berk'in arabası burdaydı.Yani evdeydi.Derin bir nefes aldım.''Bunu yapabilirsin.''diye mırıldandım sessizce ve zili çaldım.Hizmetli açtı kapıyı.''Merhaba Berk evdemi?''diye sordum hizmetliye.''Evet efendim.İsterseniz ben çağırıyım.''dedi.''Hiç gerek yok ben giderim.''dedim ve odasına doğru yürüdüm.Odadan ses gelmiyordu.Kapıyı tıklattım. Ses gelmedi.Sonra tekrar tıklattım.''Rahat bırak beni anne''dedi.Onun sesini duymak beni az olsa da rahatlattı.Kapıyı araladım.İçeri girdim.Yatakta uzanmıştıve tavanı izliyordu.Oda bira ve sigara gibi kokuyordu. Bu çocuk yeni iyileşmişti.Neden içti ki şimdi bunları.''Beni rahat bırakmanı söyle-''derken bana baktı. Mavi gözleri parladı ve yatakta doğruldu.''Rahatsız etmedim umarım.''dedim sakince.Yataktan kalktı ve bana sarıldı.Bende ona sıkıca sarıldım. Oh be sonunda. ''Hiç gelmiyceksin sanmıştım.''diye mırıldandı.Hala sımsıkı sarılıyordu. Yavaşça ayrıldım.''Bana anlatıcakmısın?''diye mırıldandım.Beni yatağa oturttu sonra karşıma geçip o da oturdu.

''O gün gördüğün kız.Benim düşmanım Hayal. Rüzgar diye bir çocuk var.Ben çok eskiden Melis ile çıkmıştım ama hiç sevmiyordum. Rüzgar bizim sınıfa geldi ve Melis ile yakınlaşmaya başladı. Bende ondan ayrıldım. Rüzgar'a karşı hisleri vardı.Benle sadece okulda popülerim diye çıkıyordu.Melis'den ayrılınca ağlamaya başladı.Rüzgar onu sevdiği içinde beni dövmeye başladı.Sonra beni tedhit etti ve ilk sevdiğim kadından,sevgilimden başlıycağını bahsetti.Yani ya işkence edicek ya da öldürücekti.Bende o gün seni tanımıyormuş gibi yaptım.Eğer yapmasaydım şuan o kalp krizinden daha kötü şeyler olucaktı.Yani anlıycağın sevgilim hepsi senin için.''Dedi.Nefesimi hızlıca dışar bıraktım ve hemen ona sarıldım.''B-ben özür dilerim.Yani bilmiyordum.''dedim üzgünce.''Sende haklısın tabi.Ben olsaydım çocuğu öldürmüştüm.''dedi.

Gülümsedim. ''Peki orada ne konuşuyordunuz?''diye sordum.''Bana bir şey teklif etti.Suriye'ye gitmemi.Neymiş beni bir daha Rüzgar görmezmiş.''korkum arttı.Suriye mi yok artık.''Korkma kabul etmedim.''dedi.Bir dakika Rüzgar.Benim uçakta tanıştığım çocuk mu yoksa? Yok artık.''Aşkım bu çocuk ne zaman gelmiş.''diye sordum.''Senin ile aynı zamanda.Büyük ihitmalle seninle aynı uçaktaydı.''diyince buz kestim.O uçakta muhtemelen sadece bir Rüzgar vardı. ''B-berk.O çocukla tanıştım.Koltuklarımız yanyanaydı resmen.Ama bana okul için geldiğini söylemişti.Uzun boylu kumral bir çocuk mu?''diyince gözleri açıldı.

 ''Siktir.Sana numarasını verdi mi? Hayal bana birşey söyle.Sana numarasını verdi mi?''dedi kızgın ses tonuyla.Başımı aşağı yukarı salladım.''Sikerim böyle işi.''dedi.Korkmakta haklıyım demi?''Berk sakin ol.Sadece numarasını verdi.Benimkini almadı ve iyi bir çocuğa benziyordu.''diyince gözleri beni buldu.''Dış görünüş yanıltıcıdır güzelim.''dedi ve alnımı öptü."Ne yapıcaz peki?"diye sordum garip bir ses ile. "Sen korkmıycaksın. Korkmassan birşey olmaz. Merak etme ben hep senin yanında olacağım." Diyince istemsiz gülümsedim. Beni yatağa yatırdı ve sarıldı.

''Bizi kimse ayıramaz bebeğim. Kimse.''