VIPER

Chapter 5: With Her Again

Yana's PoV:

"Leaving so soon, Arshen? You really thought na hindi na tayo magkikita, right?"

I can feel that she's somewhat nervous because of that. Mas hinigpitan ko pa ang pagkakahawak ng aking kamay sa kanyang pulsuhan.

To be honest, it's really weird what I'm feeling right now that I can't explain. Ang hirap nya ring idescribe. This is new to me at ngayon ko lang 'yun naramdaman. Maybe, ang babaeng ito ang dahilan. Argh. Ano bang meron sa kanya?

Ilang sandali pa ang lumipas pero hindi pa rin sya humaharap sa akin. What's wrong with her?

"Look at me." Mahinahon kong turan. Nag-antay ako ng ilang saglit pero hindi nya pa rin ako sinunod. Ugh. Nakakainit ng ulo! Ito pa naman ang isa sa mga ayaw ko.

"I said freaking look at me!" I felt that she startled because of that pero wala akong pake.

Hindi ko maiwasang mapangisi nang makitang dahan-dahan syang humarap sa akin.

She looks pale sa totoo lang. Maybe because she's scared and nervous at the same time. Well, I can't blame her though.

Tss. Hinayaan nya kasi akong mainis so she should bare with that.

"I... Uh.... Hi?" Patanong nitong saad at awkward pang tumawa.

Sinabayan ko sya sa pagtawa but quickly returned to my poker face. "Bakit hindi ka na nagpakita sa akin?"

I saw how she gulped. "A-Ano... Marami kasi akong ginagawa kaya hindi na ako nakakapunta."

Napaismid ako dahil don. "Liar. Eh bakit may pinost ang friend mong si Laney na nagpunta kayo sa bar huh?"

Her eyes widen in shock and her mouth gaped. Napangiti naman ako. A playful one. Akala nya siguro ay hindi ko 'yun alam. I'm great when it comes to this kind of stuff.

"How did you know? Stalker ba kita?" Nauutal nitong turan.

Napairap na lang ako sa kawalan. "Ang kapal naman ng face mo. Sa ganda kong 'to? Duh. Don't even bother to ask dahil hindi ko 'yun sasabihin sayo."

Binitawan ko ang kanyang pulsuhan na kanina ko pa pala hawak-hawak. Relief was written on her face after I did that.

But I'm not yet done.

"You thought na hindi ko napapansin na iniiwasan mo ako. Hindi ka na rin nagpupunta sa mall." I said.

I know that dahil chineck ko ang previous CCTV.

Dahan-dahan akong naglakad papalapit sa kanya. She's stepping backward. Hanggang sa mawalan na sya ng aatrasan. Palihim akong napatawa.

"Tsk...tsk...tsk. Kawawa ka naman." Pang-aasar ko pa. Napaismid naman sya bigla. "A-Ano ba? Bakit ka ba lumalapit sa akin huh?"

"Nothing. Gusto ko lang. May angal ka ba?" I asked instead.

"Huh? Wala naman." Well that's good to hear. Hindi ko talaga maintindihan ang sarili ko. Kung ano-ano na lang ang pinaggagagawa ko.

"Why are you avoiding me?" Seryosong tanong ko habang matamang pinagmamasdan ko sya.

"Because I think na 'yun ang pinakathe best kong gawin."

Ow. Ang honest nyang sumagot. I like it. Hindi na ako mahihirapan pang pag-aralan ang mga galaw nya just to confirm that she's telling the truth.

As much as possible, ayaw kong makagawa ng bagay na pagsisisihan ko. You know her lips, its kinda inviting me. Even though, wala pa akong experience sa mga halik na 'yan.