After 3 years...
Yana's PoV:
Here I am, standing infront of my office, watching the busy lights of the city. Isa ito sa mga paraan kung paano ko napapakalma ang aking sarili ko.
In this way, parang nakakalimutan ko kahit saglit ang mga problema at mga iniisip ko.
It's peaceful. No judgment from anyone.
A few years later, thing had changed. I'm done with my studies at nakagraduate na ako sa course na tinake ko. I'm now a COO of our company. Most especially, ang mall ang hinahandle ko.
The place where I first met her.
Hindi ko maiwasang mapangiti. God knows how much I missed her. Tatlong taon na rin nang magulat ako sa balita na umalis na sya ng bansa. She left na hindi man lang sinasabi sa akin.
I chuckled bitterly. Bakit nga ba nya sasabihin sa akin 'yun diba?
Naputol ang malalim kong pag-iisip nang marinig ko ang sunod-sunod na katok. I turned around and composed myself.
"Come in!" I exclaimed at pinanatili ang aking neutral na face. The door opened at si Mister Shun ang nakita kong pumasok.
"May balita ka na ba sa kanya?" I can feel the excitement that's starting to rule in my body. Damn.
By the way, he's my private investigator na hinire ko for something.
He looks bothered. Napatungo sya bigla. "M-Ma'am, I'm afraid to tell you this but... wala pa po talaga akong mahanap na information tungkol sa pinapahanap nyo."
I clenched my fist and quickly slammed my table.
"Bullshit! Ginagawa mo ba talaga ang trabaho mo, huh?! I'm paying you just for this?" Fuck. Nag-iinit ang ulo ko. Nakakainis. Matagal ko na 'tong pinapagawa sa kanya and yet, wala pa rin akong nakukuha.
I can feel that he's scared. Malalim na buntong-hininga ang aking ginawa.
"What's the reason? Siguraduhin mo lang na magugustuhan ko ang magiging sagot mo." Mister Shun lifted his head and looked at me.
"Magaling po talagang magtago si Miss Arshen. Hinalughog ko na po ang iba't ibang database, nagbabakasali na may mahanap akong information tungkol sa kanya pero wala talaga, Ma'am. I'm sorry." He said while scratching his eyebrow.
Napahilot naman ako sa aking sentido. Fuck it. Talagang pinagtataguan ako ni Arshen. She really knows how to hide. Ang hirap nyang matrack.
"Get out habang nakakapagtimpi pa ako. I'm hoping na pagbalik mo rito, I'll get the updates that I need. You know the consequences." Saad ko. Kitang-kita ko kung paano sya nagmadali na lumabas ng aking office.
Napabuga muli ako ng hangin sa kawalan. Ibinaling ko ang aking tingin sa picture na pinaframe ko pa talaga. It was a photo of us noong nagvacation kami together with our friends. Mga panahong okay pa kami.
I badly missed her. So much that it freaking hurts. Her touch, her hug, her kiss, her presence, her smile, everything about her.
Nararamdaman ko ang pangingilid ng aking luha. My tears are starting to flow in their own.
For the past few years, my life is a fucking mess. I'm devastated. I'm in pain. I'm in hell. Hindi ko alam kung paano ko ipagpapatuloy ang buhay ko knowing that she despises me.
My heart is aching again just with that thought.
Tama nga siguro sila na nasa huli ang pagsisisi. I do regret what I did. Most especially, nakapagbitaw ako ng mga masasakit na salita na hindi dapat.
BINABASA MO ANG
VIPER
Teen FictionHindi ko alam kung maniniwala ba ako na mayroon daw na pagala-galang tao na may lahing ahas. Ewan ko ba kung totoo na nangangain slash kumakain din sya ng mga tao. Hmp. Siguro galing lang 'yun sa mga chismis na nagpasalin-salin sa mga tao. Pero wh...
