Finifugal|hopemin

9~ "O ben değil, ben değilim o. "

Kaybolmak.

Gerçekte nasıl birisiysen onu bir kenara bırakıp olmadığın biri gibi görünmek ve onun gibi davranmak.

Bu kaybolmaktan başka hiçbirşey değildi öyle değil mi?

Onun kendisi adına yapmış olduğu onca şey üzerine sadece seyirci kalmak, ne kadar doğru?

Gözlerindeki ısrarcı bakışlar her saniye dahada ciddi bir hal alırken sakin durabilmek onun için hiç de kolay değildi.

Yıldızlı bir cuma gecesi parkta oturup gökyüzüne bakamamak kadar kötü bir şey yoktur herhalde. Yanınızda sizden beklenti içinde oturan birini hiçe sayıp gözlerini kaçırmak mı?

Tabiki hayır.

Jimin, o gece gerçekten de kaybolmaktan başka hiçbir şeyi düşünemiyordu, yalnızca kaybolmak.

Sevdiği adamın gözleri önünde kaybolmak...

Jungkook hafifçe ona doğru yaklaşırken oturduğu yerde dikleşen yorgun beden, istemesede yüzünü ona çevirmişti. ısrarcı bakışlar altında küçülürken aralarındaki mesafeyi kapatan adama karşı içinde beslediği aşk kırıntıları hala tazeyken neden sol tarafında bir sancı barındırıyordu şimdi.

Jimin' in tek istediği aşık olduğu adam tarafından farkedilmekti..

Gerçekten farkedilmekti ama.

"Seni ne kadar çok sevdiğimi biliyor musun Jiminahh? " demişti Jungkook tatlı bir şekilde, Jimin şaşırmış ve kafasını iki yana sallamıştı hemen. Jungkook buna karşı gülerek "Bilmemen normal tabi, sana sevgimi hiç söylemedim hep gösterdim ben. " demişti ve devam etmişti "Gerçekten kalp gözünle baktığın zaman görebilirsin benim sevgimi sevgili Jiminahh."

Kalp gözü diye düşündü Jimin, anlamsız değil mi? Böyle bir şey varsa neden göremiyordu peki ?

Jungkook yine söyeldikleri ile onun kafasında soru işareti bıraktığının bir hayli farkındaydı ve bunu kasıtlı olarak da yapıyordu zaten.

Onunla birlikte bir gece yarısı parka gelmiş ve istediği.. Sadece kendi istediği şeyler hakkında konuşacaktı. Çünkü Jungkook isterse olurdu öyle değil mi?

Jungkook olmasını ne kadar çok istiyorsa o şey olmalıydı.

Bu bir zorunluluktu.

"Jiminahh..." dedi yeniden tatlı bir sesle. "Senden bir şey istersem yapar mısın ?"

Jimin, onunlayken eskiden olduğu gibi neden rahat hissetmediğini bu gece tamda bu gece anlıyordu, eskiden daha yeni yeni birliktelik yaşarken ona hep yardım eden her anında yanında olan adam şimdi karşılığı almak için buradaydı.

Kendine kızıyordu Jimin, onun yanında olduğu ve ona muhtaç gibi gözüktüğü için.

"Jiminahh, duyuyor musun beni ?" diyerek eliyle yanağına nazikçe dokunmuş, uzaklara dalan gözlerin yönünü kendi oyuncu yüzüne döndürmüştü Jungkook.

Jimin yanağındaki soğuk elle irkilmiş geçmişte yaşanılmış güzel anıları bir kez daha geçmişte bırakmıştı. Şimdi Jungkook' a bakıyordu, şimdiki Jungkook'a. Yeni Jungkook'a.