Bazen hayatımızda hiç bir şey yolunda gitmez.. Tükenmişliği, acıyı ve çaresizliği dibine kadar hissederiz.
Hayat bazen size ışıldar benimkinin karardığı gibi.. Hayatının bütün yıkıntısını tek başına kucaklamış bir kızdan bahsediyoruz...
İKİ TANRI:...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Özel Taş Temsili
Lexi-
Bu taş nasıl benim koluma bu şekilde gelmişti? Kafam nerdeyse patlıyormuşcasına ağrıyordu. Sırtımı geriye atarak duvara yaslandım. Korkudan titreyen ellerim akıbiyetini yitirmiş gibiydi.
Taş normal değildi ve içimden bir ses -ki bu sesler filmlerdede pek hayrı alamet olmuyor- Bu taşın normal olmadığını söylüyordu acaba Axel'e taşı kaybettim desem yer miydi? Çok sanmıyorum bunun için daha doğru açıklama bulmam gerekti. Her şeyi olduğu gibi anlatmak doğru geliyordu. Tabii bazı şeyler hariç.
'Hades Kızı Lexi"
Bunu daha sonra düşünmek istediğime Kanât getirip masadan tutunarak ayağı kalktım. Pekala Lexi her zaman olduğu gibi sıçtın! Aferin sana! Ne zaman okula dönecektik biz? Okuldan kaçış planı yapmam gerekiyor. Bunu daha öncedende düşünmüştüm. Akademiden kaçmaya mecburum, yaşamak istiyorsam.
Bunu tek başıma başarmam imkansızdı.. Hera'dan yardım isteyecektim. Hem biz oda arkadaşıyız, neden yardım etmesin ki? Gerçekler bir kez daha yüzüme çarptığında yutkundum. Daha beni tam olarak tanımıyordu. Kim tanımadığı birine yardım eder?
Akademiden kaçmak basit değil. Kaçmak için tek bir fırsatım var. ŞU AN! Kafamda oluşan plan çılgınca ve saçmaydı. Fakat işe yarayacağından emindim. Odamdan çıkıp Axel'i bulmaya gittim. Bahçeye çıkdığımda Axel ve Alexia savaşıyorlardı. Bir çeşit talim galiba. Onlara biraz daha yaklaşıp izlemeye başladım.
Axel yılmış bir şekilde kendini yere attı. "Huh! Tamam sen kazandın." Alexia kibirli bir şekilde gülümseyip Axel'in yerden kalkmasına yardım etti. Gülümseyerek onların yanına gittim. Benim geldiğimi gören Axel, Alexia'yı dürttü. Alexia koluma şaşkın şaşkın baktı. "Vay canına.. başarmışsın!" Alexia'ya cevap vereceğim sırada Axel konuştu. "Tamam, bu daha ilk aşamaydı. Şimdi kullanmayı öğrenmen gerekecek."
Saçlarını eliyle geriye attı. "Çok şanslısın ki eğitmenim benim!" Alayla konuştum. "Şanssız olduğumu bir kere daha öğrenmiş oldum." Gözlerini devirdi. "Ben şimdi sana savaş kıyafetlerini getireceğim." Onu onaylayıp bir ağaca yaslandım. "Alexia, sahiplendiğini nasıl anladın?" Alexia kıyafetini çıkarmaya başlayınca şaşkın bir şekilde ona baktım. "Sahiplenildiğinde baban veya annen kimse onun işareti omzunda beliriyor. Bunun gibi. Genelde babanın işareti belirir."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
