Bakugou Katsuki... Yine bir salı günü, annesinin her zaman ki gibi bu günlerde çağırdığı arkadaşlarını görmemek için okuldan eve gitmemişti.
Doğduğundan beri gürültü sevmezdi aslında kendisi kimseyi sevmezdi... Bir şeyler hissedemiyordu, dayak yese bir şey hissetmez, üzülmez veya ne yaşarsa yaşasın hiçbir duygusu yoktu çocuğun.
Çocuğun hissedebildiği tek şey boşluk ve bir parça yorgunluktu, çok şey istemiyordu... Sadece bir şeyler hissetmek istedi, acaba nasıl bir şeydi hissetmek? Acı, sevgi, zevk, duygular neydi?
Parkın önünde durdu, hava kararıyor ve sokak bomboş olduğundan esen rüzgardan başka bir şey duyulmuyordu... Bir kuş sesi işitti Katsuki, merak etmiyordu fakat istemsizce sesin geldiği yöne doğru gitti ve ağacın dibinde yere düşmüş kuş yavrusunu gördü.
Acaba dedi...
"Acaba bu kuş yavrusunu öldürürsem bir şeyler hissedebilir miyim?"
Yavaşça sağda duran taşı aldı eline, zavallı yavru kuş ötebildiği kadar ötüyordu. Bir süre kuşu izledi Katsuki... Boş bir şekilde bakıyordu hayvana sadece...
Katsuki havaya kaldırdığı ağır taşı yavru kuşun üzerine sertçe indirdi ve etrafa saçılan kanlara baktı, azdı hatta kandan çok organları çıktı denebilirdi.
Katsuki yine bir şey hissedemedi... Tekrar içindeki o boş duyguya boğuldu, hep aynı şeydi... Öldürdüğü kuşun başından kalkarak eve doğru yol aldı, hava soğuktu.
Katsuki öldürdüğü kuşa veda yoluna ederek devam etti.
░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░░
〘 Flashback End 〙
_______________
Katsuki tüm gece kendi uygulamasını programlamış ve lisede kullandığı eski bilgisayarını temizleyerek, ele geçirilmesini imkansız hale getirecek şekilde yapmıştı ve o bilgisayara yaptığı uygulamayı aktardı. Bilgisayar bomboştu sadece kendi günlük uygulaması ve hiçbir şey, bilgisayar bu ikisinden ibaretti. Güvenliği o kadar sıkı tutacaktı ki bilgisayarın bağlantı sağlamasını kesmiş, herhangi bir ağa bağlanmasını tamamen kapatmıştı. Emin olmak adına bilgisayarı baştan aşağı kontrol etti ve her şeyi elden geçirdikten sonra durdu.
Rahatlıkla nefes alarak bilgisayarı kapadı ve yatağına uzanarak bugün çekmiş olduğu resimleri açtı, yeşil saçlı çocuğun okuduğu kitaptan satırları aratarak okuduğu kitabı bulmuştu.
Kitabın adı "Suç Ve Ceza" idi. Çocukla sohbet eder diye bu kitabı da okuyacaktı, en azından yeşil saçlı ile muhabbet edebilecek bir konusu olurdu.
Alarmını kurarak, telefonunu kapattı ve komidinin üzerine koyarak yatağına sokuldu çocuk.
"Ne güzel... Bir şeyler hissetmek çok güzel..."
Diye geçirdi içinden, Yeşil saçlı çocuğun çillerini hayal ederek uyudu o gece... Bu yaptıkları normal gelebilirdi fakat...
Hastalıklı düşüncelerin hepsi daima normal bir seviyede başlamaz mıydı?
_______________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
