Bu sikim de neydi böyle? Katsuki odasında bilgisayarının duvara vuran ışığından gözlerini ayırmıyordu. Elinde kırdığı telefonunun ise kırık parçası avucunun içini kesmiş, kanamaya sebep oluyordu.
Katsuki bakışlarını kanayan eline götürdü... Hiç bir şey hissedemiyordu... Hissedebildiği tek şey NEFRET.
O KİMDİ? O KIRMIZI BEYAZ SAÇLI ÇOCUK??? ONUN PROFİLİNDE NE İŞİ VAR? NEDEN AYNI RESİMDELER?
NEDEN ÖPÜŞTÜKLERİ BİR RESİM VAR???
Katsuki ayağa kalktı ve bağırarak sinirle duvara bir yumruk geçirdi. Kanayan eli daha beter olmuş, sızlıyorken sinir ona bunları da unutturuyordu, biraz sakinleşmeye çalışarak başını ellerinin arasına aldı ve yatağa oturdu sarışın...
İçindeki kıskançlık o kadar büyüdü ki delirecekti, ne iğrenç bir histi bu böyle? Katsuki ağlamaya başladı, sevdiği o dudakları başkasının öpmesi... Bunu düşündükçe kalbi sıkışıyor, nefesi daralıyordu. O öpmeye bile kıyamazken başkasının rahatça onu öpmesi...
Katsuki daha çok ağlamaya başladı. Beyninde binlerce ses konuşuyor kulağını sağır ediyordu, hastalıklı düşünceleri kendisi ile kavga ediyordu. Katsuki başının çatlayacak derecede ağrıması ile saçlarını sıktı, şimdi kanayan elinde ki kanlar saçını kirletiyorken bir yandan düşünceleri de beynini kirletmeye devam etti.
Lanet olsun... Lanet olsun lanet olsun lanet olsun lanet olsun lanet olsun Lanet olsun lanet olsun lanet olsun lanet olsun lanet olsun lanet olsun... LANET OLSUN! KAHROLASI PİÇ NE CÜRETLEMELEĞİME DOKUNUR???
ONU MU SEVİYOR..?
İyi de onda sevilecek ne var ki..? . . . .
Eğer o olmasaydı.
Beni sever miydi???
Katsuki beyninde konuşan onca sesten sadece birini duydu...
"Öldür onu."
Katsuki ağlamayı bırakarak duraksadı, bu sefer gülmeye başladı sarışın, daha sonra deli bir kahkaha savurdu odaya.
"Öldüreceğim seni piç kurusu... Yok edeceğim seni!"
Katsuki yıllardır hissedemediği bu duyguları kaybetmeye gram niyeti yoktu, sahip çıkacaktı bu hislere... Tutunacaktı yeşil saçlıya sonuna kadar. Mutluydu ve bunu devam ettirmek için her şeyi yapacaktı gerekirse kendi hayatını vererek tamamlayacaktı, sonuna kadar inanıyordu sarışın. Kendisine göre içinde olan yap-boz'un kaybolmuş son parçasıydı İzuku.
Deku onu tamamlıyordu.
"Bırakma beni İzuku..."
Katsuki elleri ile tuttuğu başını bırakarak kanayan eline su tutmaya doğru gitti, saçına da kan bulaştırmıştı... Pek siklemeyerek bilgisayarının başına oturdu genç, WhatsApp'ına girerek İzuku'ya yazacaktı, önce onunla yakınlaşacak daha sonra adı Shouto olan o piç kurusunu öldürecekti. Belki her şey çok hızlı gelişiyordu fakat Sarışın içinde oluşan Ego'suna sarıldı. Sonuçta bu durumda kimse kendisinden tehlikeli olamazdı, hırlama ile kahkahası karışırken bir mesaj yazdı sevdiği çocuğa.
Ciddi bir şekilde yapacaktı bunu, aşkı uğruna öldürecekti.
Ne de olsa Katsuki'nin kaybedecek bir şeyi yoktu.
"Korkusu ve Kaybedecek hiçbir şeyi olmayan insanlar, Kaybedecek bir şeyi olan insanların korkusudur." -Alice Blood
__________________
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
