BEN RUMEYSA
15 yaşındaydım isteğim sorulmadan hünkârın karısı olurken... Çok korktum,ağladım,uyuyamadım ne de olsa padişah karısı olmuştum ve etrafımda dışı bir heykel kadar güzel ama içi cehennem zebanisini andıran mâhlukatlar vardı. Bir gün dedim...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Orhan bırak"
"Ben hata yaptım hem de büyük bir hata. Lakin bunu düzeltmenin bir çaresi yok mu?"
Sustu, sustu, ve yine sustu. Ne demek istediği açıkça belli oluyordu. Rumeysa' nın gözünden yaşlar geliyordu. Şehzadesini alıp daireden çıktı. Hüzün her uzvunu sarmıştı. Bu nasıl acıydı böyle. Tek tesellisi evladıydı. Orhan' a dokunmamak, koşup sarılmamak için kendini zor tutmuştu. Keder mi olacaktı Orhan' ı görmesinin sonu. Aşk bu muydu gerçekten? Aşık olan hep acı mı çekmeliydi? Birine akıl danışmalıydı.
"Ferhan Sultanım"
"Rumeysa bu hal ne böyle?"
Rumeysa Ferhan Sultan' a koşup sarılmıştı. O an sanki abla kardeş birbirlerine sarıldılar.
"Rumeysa ne oldu?"
"Sultanım dayanamıyorum. Dayanamıyorum."
Hüngür hüngür ağlıyordu. Ferhan' ın bir anlığına kalbi yumuşamıştı. Tabii bu kısa sürdü.
"Ağlama, kendine gel. Sen bir sultansın ve sultanlar böyle davranamazlar."
"Aynı zaman da ben bir kadınım, bir anneyim ve bir insanım. Benim bir kalbim var. Kalbim de fazlasıyla acıyor"
"Ben seni çok iyi anlıyorum. Lakin seni birine benzetiyorum ve bunun sonu hiç iyi değil."
"Kime sultanım?"
"Hatırlar mısın bilmem. Buraya ilk geldiğinde sana validemden bahsetmiştim."
*GERİYE DÖNÜŞ
"Anlatayım o vakit. Ben hünkarımızın ablasıyım. Ahmed Han' dan olma Bâlâ Sultandan doğma Ferhan Sultan. Rahmetli hünkarımızın en büyük evladıyım. Validem babam Manisa' da valilik yaparken onun kadını olmuş. İlk şehzade de benim kardeşim Süleyman' dı. Süleyman, babam padişah olunca veliaht oldu. Mükemmel bir şehzadeydi. Sonra Jansey adında bir cariye babamın gözdesi oldu. Hasodadan ayrılmaz oldu. Validem çok üzülüyordu bu duruma. Ruhu hastalandı. Sürekli ağlıyordu. Bu cariye ilk kız doğurdu lakin hiç gözden düşmedi. Baktı ve gördü Ömer onun için büyük bir tehlike validemin hastalığından faydalanarak onu zehirleyerek öldürdü. Tabii validem akli dengesini kaybetti. Bende o zamanlar bir çocuk olduğumdan hiç bir şey yapamadım. Vakit ilerledikçe onlarla uğraştım. Türlü oyunlara başvurdum. Baktılar rahat yok beni sürdürdüler. Hep intikam alacağım günü bekledim. İşte Rumeysa o gün bu gündür.
O Efide denilen yılan seni sevmiyor. Bundan emin olabilirsin. Çünkü oğlu sana aşık. Şimdi melek gibi görünse de ilerde seni ezmek isteyecektir. Bana sadakatle bağlan ki ilerde doğacak evlatların için taht yolu açık olsun. Sen tek başına hünkarın karısı olmayacaksın. İllaki başka hatunlar olacak bu yüzden sen benim yanımda ol ki ileride sen buranın Valide Sultanı ol."
