THE CHAIN SERIES, BOOK 2: "Origin" (Ολοκληρωμένη)

🎤 Κεφάλαιο 11: Stronger 🎵

Τζέησον💟

Έφτασε η μέρα της συναυλίας.
Προσπαθώ όσο μπορώ να μη σκέφτομαι τις ατελείωτες ώρες που θα βρισκόμαστε επί σκηνής, να μη σκέφτομαι ότι θα βρίσκομαι μπροστά και κέντρο απ' όλους στο γκρουπ, να μη σκέφτομαι τους χιλιάδες φαν μας που θα μας παρακολουθούν, τους τηλεθεατές. Μόνο ο Κάι κι η Έλις ξέρουν την αλήθεια, ότι είμαι ο Τζέησον.

Άραγε θα τα καταφέρω όπως ο Κάι; Τί θα γίνει αν ρεζιλευτώ; Αν κάνω κάποιο λάθος;

Γι' αυτό το λόγο έμενα μετά τις πρόβες μας κι άλλο και επαναλάμβανα τα χορευτικά ξανά και ξανά, τραγουδούσα πάλι τα δικά μου μέρη των τραγουδιών. Το ευτύχημα ήταν ότι είχα ακουστικό αυτί και δεν φάλτσαρα, οπότε έπιανα κατευθείαν τον σωστό τόνο του τραγουδιού. Άκουγα σχεδόν όλη μέρα τα τραγούδια με ακουστικά, σε σημείο που τα τραγουδούσα απ' έξω, όχι μόνο τα δικά μου μέρη, μα ολονών. Είχαν μπει μέσα μου. Η εξάσκηση για μένα δεν τελείωνε ποτέ. Νύχτα-μέρα σχεδόν ήμουν στο δωμάτιο χορογραφίας με τους καθρέφτες για να μπορώ να βλέπω και τις εκφράσεις μου και να τις διορθώνω. Παρακολουθούσα το βράδυ πριν κοιμηθώ συναυλίες παλιότερες και εστιαζόμουν πάνω στον Κάι.

Σχεδόν κάθε δευτερόλεπτο άλλαζε έκφραση. Πώς το έκανε αυτό; Φοβόμουν πως θα έχω τόσο πολύ άγχος με τα λόγια και τη χορογραφία που το πρόσωπό μου θα μοιάζει σα να φοράω  μάσκα αποκριάς. Θα έχω παγωμένο κι ανέκφραστο πρόσωπο απ' το άγχος. Επίσης ο Κάι κοιτούσε τις κάμερες. Ήξερε πολύ καλά ότι οι φαν και οι τηλεθεατές βρίσκονται πίσω από τις κάμερες, οπότε είχε μια άμεση επαφή με τον κόσμο, καθώς χαμογελούσε στην κάμερα, ή έκλεινε το μάτι.

Έσκυψα το κεφάλι αγχωμένος. Ίσως ο Κάι γεννήθηκε γι' αυτό. Του είναι φυσικός αυτός ο χώρος. Νομίζω ότι με έχει υπερεκτιμήσει. Βασίστηκε μονάχα στο ότι μοιάζουμε εξωτερικά και ότι ξέρω λίγο από χορό και νομίζει πως θα του μοιάζω και σ' όλα τ' άλλα. Γιατί όμως εγώ νιώθω ξαφνικά σαν τον Άτλαντα που σηκώνει στους ώμους του το ασήκωτο βάρος του κόσμου; Η τελειομανία μου με κάνει να πιστεύω πως ποτέ δεν θα είμαι έτοιμος, όσες ώρες κι αν ξενυχτήσω ή όσο τέλεια κι αν εκτελώ τα κομμάτια. Ποτέ δεν θα  ήμουν ευχαριστημένος!

Όσο πλησίαζε η μέρα, τόσο περισσότερο αγχωνόμουν, σε σημείο να έχει κλείσει το στομάχι μου και να μην μπορώ να φάω. Όχι. Δεν είναι καλό. Αν δεν τρώω σωστά, θα καταρρεύσω στη σκηνή.

Μια μέρα πριν τη συναυλία, βγήκα έξω για τρέξιμο. Με βοηθούσε στο να μη σκέφτομαι. Όσο σκεφτόμουν, ένιωθα ότι θα πάθαινα κρίση πανικού.