THE CHAIN SERIES, BOOK 2: "Origin" (Ολοκληρωμένη)

🎤Κεφάλαιο 1: Deep Breath🎵

Τζέησον💟

Το ταξίδι ήταν μεγάλο. Η Έλις κοιμόταν δίπλα μου. Εγώ όμως δεν μπορούσα να ηρεμήσω. Ήδη ήμασταν μέσα σε ιδιωτικό αμάξι και πηγαίναμε στο σπίτι μας! Το...νέο σπίτι μας, στη νέα χώρα όπου θα ζούσαμε!

Θα ήταν ψέμα αν δεν παραδεχόμουν ότι απ' τη στιγμή που πάτησα το πόδι μου στη Ν.Κορέα η καρδιά μου χτυπούσε διαφορετικά. Μπορεί να μην έχω ξανάρθει ποτέ στη ζωή μου, να μην έχω δει καμιά εικόνα, να μην έχω δει τους ανθρώπους, αλλά δεν έπαυε να μου δημιουργεί μια πρωτόγνωρη οικειότητα και ζεστασιά.
Ήταν ένα περίεργο συναίσθημα!

Τουλάχιστον εδώ ένιωθα ότι ήμουν στο σπίτι μου, γιατί όλοι ήταν σαν και μένα! Δεν ξεχώριζα όπως όταν ζούσα στην Ελλάδα, δεν με κοιτούσαν περίεργα οι ανθρωποι, εξεταστικά, σαν να ήμουν τουρίστας, αλλά απλά με προσπερνούσαν σα να ήταν φυσικό που περπατούσα στους δρόμους αυτής της χώρας! Η καρδιά μου αναθάρρησε! Μάλλον την Έλις κοιτούσαν με περιέργεια, γιατί τώρα αυτή ήταν που ξεχώριζε!

- Τζέησον, τί υπέροχη χώρα!!!

Η Έλις ούτε πρόσεχε πώς την κοιτούσαν. Απλά απολάμβανε το τοπίο γύρω της.

- Ναι, είναι ωραία, υποθέτω!...

- Υποθέτεις; Δε βλέπεις γύρω σου; Τί της λείπει; Είναι μια υπερσύγχρονη χώρα, με τη δική της κουλτούρα...

- Ναι...έχεις δίκιο...Θα έχουμε το χρόνο όμως να τη γνωρίσουμε καλύτερα!

- Πού πάμε;

- Στο νέο μας σπίτι!

Είπα και χαμογέλασα!

- Νομίζω ότι χρειαζόμαστε κι οι δυο ξεκούραση. Το ταξίδι ήταν μεγάλο...

- Εγώ όμως τώρα ξύπνησα! Θέλω να δω μέρη και...νομίζω...έχεις δίκιο. Καλύτερα να ξεκουραστούμε και κάνουμε βόλτα αύριο...

Ήταν αστείο. Είχε τόση ενέργεια κι έκανε σα μικρό παιδί όταν ξεκίνησε να μιλάει. Όταν όμως είδε την κουρασμένη έκφραση του προσώπου μου, άλλαξε γνώμη για να μη με στεναχωρήσει!

- Σ' ευχαριστώ Έλις!...

Μπόρεσα μονάχα να πω.
Η αλήθεια είναι ότι απ' το άγχος και την υπερέντασή μου, δεν κοιμήθηκα καθόλου πάνω στο αεροπλάνο. Για να περάσει η ώρα, εργαζόμουν στον υπολογιστή. Τώρα πλέον είχα διπλή δουλειά, χάρη στον πατέρα μου...

- Τζέη...φτάσαμε!

Είπε κοιτάζοντας μ' ανοιχτό στόμα απ' το παράθυρο το νέο μας σπίτι! Ή μήπως να πω καλύτερα τη νέα μας έπαυλη;