for baby, taegguk.

chapter fourteen.

Merhaba sevgili okurlarım, ani üşütmem sonucu derslerden elimi kolumu biraz çekip buralara geldim. (25 Mart)

Fic nerelere gidiyor bir fikrim yok, aklımda birkaç şey var ve finale doğru gidiyoruz yavaştan yavaştan.

Her neyse, iyi okumalar!

                                         

Telefonumu kapatıp yatağa attım, yorgunluk nedeniyle uyku ile uyanıklık arasındaki sınır çizgisinde gidip geliyordum sürekli. Biri dürtse uyanacaktım, yoksa uyuyup kalacaktım. Zaten fazla sürmemişti bu düşünmelerim. Taehyung, benim hayatım, sorumluğunu üzerime alacağım küçücük hayat, onu korumak, iyi bakmak derken hayatımın en rahatsız, derin uykusuna bir geçiş yapmıştım.

Kim Taehyung, senin için kilometrelerce koşmaya hazırım. Lütfen geçmiş hakkında düşün. Dünyanın diğer ucuna bile koşarım senin için.

Sadece, sadece bana bunun için geçerli bir sebep söyle, ben koşacağım.

Sana son sorum, savaşacak kadar aşık mısın Kim?

                                         

(3 Ay Sonra, Jeongguk.)

Gözlerimi açtığımda feci bir mide bulantısına rağmen açtım, başım çok ağrıyordu ve üşümüştüm biraz, telefonumun alarmı çalarken elime alıp baktım, alarmın atlında "Hazırlan, 8. ay kontrolü!" yazıyordu. Tanrım, nasıl unuttum bunu? Olan onca şey arasında tamamen çıkmış olmalıydı aklımdan, şu aralar tek amacım onu ve kendimi korumaktı.

Artık yanımda da birileri yoktu, Taehyung ve Jimin ile aramda olan olaylar sonucu yine tek başıma kalmıştım, bir de doktorum olan Kim Taehyung.

(2 Ay Önce, Flashback)

"Nasıl ya, Jimin? Bu herif benimle konuşacağına söz verdi! Neden çekip gitti?!" Sinirlice yatağımda oturmuş yere bakarken telefonda konuşuyordum, Taehyung tuhaf bir şekilde bu ay yoktu ve hastanede de beni başka bir yere yönlendirmişlerdi. 

"Ben nereden bileyim Jeon, adam senin tavlamaya çalıştığın kişi. Benim de işlerim var, sadece sen değil hayatım." 

Jimin her zaman ters biri olsa da bu aralarda fazla tersti, beni de fazla tersliyordu kırılgan olduğumu bile bile.

"Tamam pekala, ben bir şekilde bulurum. Sen de düzel artık eski Jimin'imi özledim." Kıkırdayıp çantamı yere bırakarak kendimi yatağa attım yavaşça, hastaneden gelsem de umrumda değildi, uyumak istiyordum.

"Yeni Jimin'i sevmedin bakıyorum? Bunda da sana uyum sağlamadığım için özür dilerim ya, her şeyde senin mi isteğin olacak?" 

Telefonun diğer ucundan gelen ses kaşlarımın çatılmasına neden olurken yattığım yerde doğruldum "Jimin, sadece eskiden daha az terslerdin, ondan bahsediyorum iyi m-"

"Ben iyi falan değilim, bütün ilginin senin üzerinde toplanmasından bıktım! Anladım, çocuğun olacak ve yalnızsın, elimden gelen her şeyi yaptım senin için ama benim de bir hayatım var ve sıkıldım! Senin merkezde olmandan bıktım! Taehyung da gitti zaten diye yanında olmaya çalışıyorum ama gerçekten sıkıldım, lütfen artık konuşmayalım."