for baby, taegguk.

chapter six.

Geç geldiği için üzgünüm, berbat bir haftaydı.

En uzun kitabım bu olacak gibi, kafamı toplarsam da güzel olur ama baya bir dağınık. Sizi hayal kırıklığına falan da uğratmak istemiyorum, öyle işte hayat aşırı boktan geliyor gözüme.

Taylor'un Evermore albümüne de aşık oldum, evleneceğim ❤🧡💛💚💙💜🖤🤍🤎❣💕💞💓💗💖💘💝

Çok tutmayayım, iyi okumalar bebeklerim :3

                                         

Geçen aylar, doktorum değişti. İyi biri, diye düşündüm. İyiden fazlasıymış, hangi doktor hastasıyla çıkardı ki yemeğe? Hangi doktor ve hasta aynı evde kalırdı? Hiçbiri, hiçbiri kalmazdı.

Bu derin düşüncelerin sanırsam tek sonucu vardı; Kim Taehyung'a karşı, bir şeyler yeşeriyordu içimde. Sonu görünmeyen bir şeyler.

                                         

Birkaç dakikaya varmıştık gecenin karanlığında parıl parıl parlayan restoranta yaklaşmamızla kemerimi açıp telefonumu tuttum sıkıca, gözlerimi kocaman açıp etrafa bakmaya başladım.

Büyük ihtimalle gözlerim parlıyordu, ya da yavru köpek gibi meraklı bakıyordum her tarafa; en kötü ihtimalle de kötü gözüküyordum.

"Çok güzel olmuşsun, beklediğimin çok üstündesin." demişti, gözlerimi kırpıştırıp ona dönerek kapıyı açtım. Yüzüme çarpan soğuk hava biraz titretmişti.

"Teşekkürler, siz de öyle olmuşsunuz Bay Kim."

Ne diyebileceğimi bilemediğim için indim hemen, o da indiğinde derin derin nefes alıp bir elimi karnıma koyarak parlayan binaya baktım; Perle Brillante.

"Sizli bizli konuşmak yerine bana Taehyung demeye ne dersin? Sonuçta şu an hastanede değiliz. Doğrusu, bana direk Taehyung de. Nerede olursak olalım Taehyung de bana."

Kafamı sallayıp alt dudağıma üst dişlerimle işkence etmeye başladım, ne zaman yanında olsam ister istemez geriliyordum ve midem bulanıyordu. Bu; ya bebeğimden dolayıydı, ya da tamamen denk gelmeydi.

"Sık sık gelir misin buraya?" sorumu cevaplaması mucize falan olurdu, sesim aşırı alçak çıkmıştı. Rüzgarın kulaklarımda bıraktığı uğultu onda da vardı herhalde, kesin duymamıştı sesimi.

"Gelmem çok sık, anca işte önemli iş yemekleriydi falan. Bir de eskiden birlikte olduğum kişilerle gelirdim."

Tek kaşımı kaldırıp onunla içeri yürüdüm, burası bana göre fazla lüks ve pahalıydı. Jaehyun'la bile birlikteyken böyle bir yere gelmemiştim, adam mimardı.

İçeriyi aydınlatan büyük krisyal avizeler, sarımtırak ışığı etrafa yansıtıyordu. Yeterince parlak değilmiş gibi bir de gecenin karanlığından geldiğim için gözlerim çok pis kamaşıyordu, bakamıyordum doğru düzgün. Yuvarlak masaların üstündeki çiçekler canlı gibiydi, ikili masalarda çiçek yoktu. Her zaman şu çiçek işini saçma bulmuşumdur, insanlar birbirinin yüzünü göremiyordu ve konuşmadan yemek yiyorlardı.

Taehyung girişte biriyle konuşurken ben meraklı meraklı etrafa bakıyor, yabancı olduğumu resmen haykırıyordum. Sonradan belimde hissettiğim eliyle yürüdüğü tarafa yürümeye başladım, dışarı çıkıyordu.