Demon King l Choi Yeonjun ✔️

Chapter 17

(14 years ago)
IVIS VALERY QUILTON

"I shouldn't have come with you here in the city if this is just what you gonna show off to me, Papa. The people are loud, the air is polluted and there are plenty of garbage everywhere." Nakangiwi at masama ang tingin na sinabi ko sa kaniya.

Tatawa-tawang kinamot niya ang likod ng ulo. "You can say that since you still haven't seen the tourist spots here yet, you'll surely love it." Aniya saka nag-iwas ng tingin. "Sucks to have mature minded kid."

"I heard you." Rumolyo ang mga mata ko.

"Heard what? I didn't say anything." Patay-malisya niya saka hinawakan ang kamay ko.

Napasinghap ako at nanlaki ang mga mata nang makakita ng malaking sasakyan na may apat na gulong. "Papa! What's that?!"

I heard him chuckled. "That is a vehicle called jeep. Sasakay tayo diyan."

Ito ang unang beses na nakapunta ako sa siyudad at hindi ko akalain totoo nga ang sinabi ng mga kaklase kong feeling richkids na may ganito kalalaking sasakyan dito. Sa probinsiya kasi ay puro's pedicab at trycicle lang ang nakikita ko dahil maliit lang din ang daan, malamang hindi magkakasya ang ganitong sasakyan doon.

"Wow, how many person can fit in there?"

"I think it's 22."

"22? That's plenty."

"Yep. Let's go." Hinila niya na ang kamay ko nang nauna na kami sa pila.

Kinailangan niya pa akong buhatin ng bahagya para makaakyat ako ng tuluyan. Nang makapasok ako sa loob ay doon kami umupo sa kanang bahagi, nakaakbay sakin si Papa na parang inaalalayan ako. Inabot niya ang bayad sa driver at namangha ako nang ipasa-ipasa yun ng mga tao na mas malapit sa driver hanggang sa makaabot ito doon.

Nilingon ko si Papa at ngumiti, silently telling him that it's amazing. Ngumiti naman siya pabalik saka hinalikan ako sa ulo. Maya-maya ay umandar na ang jeep at natakpan ko nalang ang ilong dahil sa mabahong usok na binuga nito. Pero hindi nagtagal ay nasanay din ako at pinanood ang mga establisyimentong nadadaanan namin.

Umawang ang labi ko sa ganda ng mga bahay na nakikita ko. Doble o triple ang laki nito sa bahay namin sa probinsya. Marami ding hindi pamilyar na pagkain akong hindi nakikita na tinitinda sa tabi ng kalsada, malamang yun ang tinuro sa amin sa science na hindi masustansyang pagkain, ang street food. Pero lahat sila ay mukhang masarap.

"Papa, where are we heading?" Tanong ko nang sumakit na ang leeg ko kakatingin sa labas. Ang mga tao dito sa jeep ay either hawak-hawak ang kaniya-kaniyang cellphone o tulog, meron pang mama na nakanganga.

Inayos niya ang nagulo kong buhok dahil sa hangin bago sumagot. "Hindi ka pa nakakapunta sa amusement park, di ba? And you mentioned at our last bedtime story that you want to go there someday."

"Yehey! Let's have fun together until night!"

"Shh, you'll wake them up." Tumingin siya sa paligid at humingi ng pasensya sa mga nagising dahil sa sigaw ko. "Sorry, sorry po."

"Malayo pa po ba tayo?" Pambabalewala ko.

Marahas siyang napabuntong-hininga. "Malayo pa, you can sleep if you want."