UMAY & EMİR

5.BÖLÜM-EFSUN?!

ben geldimmm mavi kalp ahalisii 💙💙💙💙💙 özür dilerim sizden hatta çok özür dilerim çünkü burayı çok aksattım ama zaten sınavlarımın bitiğini söylemiştim ve hatta baya oldu ama bu sefer de hikayenin akışını bozmak istemedim bu yüzden de gecikti 💙💙💙💙💙 umarım affedersiniz beni, affedersiniz ya lckvnbgfkdş neyse ben sizi daha fazla tutmayayım 💙💙💙💙💙 ha birde aramıza yeni kişiler katılmış çok teşekkür ederim hepinize 😂😂😍😍🥳

bu arada okuyorsunuz ama bazılarınız hiç oy vermiyor?! hayalet okurlarıma sesleniyorum siz oy verin ki bizde gelişelim değil mi? ve oy verenlere de sesleniyorum yorum yapmayı unutuyorsunuz ama ya 🥺👀👀 hadi bakalım inanıyorum ben size 😍😍

iyi okumalar...ama şuraya söz bırakayım ve ben gideyim artık mcnvkdnm 

"Aşk güzeldir karşılığı varsa ama karşılıksızda sevilir söz konusu vatansa..🐺"

UMAY'DAN..

Odada Emir komutan, kardeşleri ve ben vardım. Daha doğrusu ben daha yeni uyanmıştım, Emir komutan'ın bana bakarak " demek ukala ha?!" deyip kahkaha atmasıyla kaşlarımı çattım. 

yapacak bir şey yok bir kere koz vermiştik, ne yapalım? sinirli ama sakin kalmaya çalışarak " komutanım yapmayın ya!" dememle daha çok kahkaha atmaya başladı ve bu sefer kardeşleri de işin içine girince hızla kafamı başka tarafa değiştirdim. Komutanım olmasaydı ben yapacağımı bilirdim ama neyse, çaktırmadan bende güldüm.

Kapının hızla açılması ile refleks olarak sağlam olan kolumla silahımı alıp kapıya yönelttim. Efsun'u görmemle silahı yavaşça indirmeye başladım. 

" ya sakin ama! kardeşinim ben senin ayrıca yanındaki de silahını indirse güzel olur!" demesiyle silahımı komodine koydum ve yanıma döndüğümde Emir komutanım da silahını indirmişti.  Onun rahatlar gibi çıkan sesiyle gülmeye başladım. Valizini odanın köşesine koyup hızla bana sarıldı " ABLAM BENİM BE!" dediğinde güldüm. " yavaş kızım, kolum acıdı çekil" dediğimde çekildi.

Efsun yanımdaki sandalyeye otururken hafifçe gülüp " Ee söyle bakalım, hangi rüzgar attı seni buraya Efsun?" diye sorduğumda kafasını eğdi ve söze başladı. " abla sana sormadan buraya gelmemem gerekirdi ama.." dediğinde " olur mu öyle şey? tabii ki geleceksin de Ama derken? bir şey mi oldu ablam?" dediğim sırada kaşlarım da çatılmıştı.

Gözünden bir damla yaş akarken " Annem, abla annemi biliyorsun zaten sana da asker olma demişti ama bir şekilde annemi falan dinlemedin, babamda arkandaydı. Sen asker olduktan sonra benim üstüme çok gelmeye başladı abla! sana yapamadığı her şeyi bana yapmaya çalışıyor çok bunaldım. Babam benim de arkamda duruyor abla ama artık evdeki kavgalar bile dayanılamaz hale geldi! Ya benim bir senem var ve doğru düzgün çalışamıyorum abla!" Dediğinde iç çektim. Her zamanki annem, ama ben daha baskın karaktere sahip olduğum için asla annemi dinlememiştim. Sadece hayalimin peşinden koşmuştum ve olmuştu..

Hıçkırırken " ya abla, ben sadece polis olmak istiyorum neden böyle yapıyor ya?! ne var bunda!? bende dedim nerede daha fazla ders çalışabilirim?, nerede bunalmam? derken babamla senin yanın olduğuna karar verdik. izin aldım ve işte buradayım! abla polis olmak istiyorum ve sen bunu ne kadar çok istediğimi biliyorsun" derken hızla sarıldım. " şşş tamam, sakin ol ablam! tamam kal burada kal" dediğimde hızla yanağımdan öptü.

" Bir daha da ağlamak yok!" dediğimde gülerek beni onayladı. Birden aklıma gelen şeyle " da sen nerede kalacaksın kızım benim evim yok ki?" dediğim gibi Efsun'un yüzündeki gülümseme soldu.

 " nasıl yok? nerede kalıyorsun o zaman sen?" demesiyle hızla cevap verdim.

 " taburda kalıyorum Efsun nerede kalabilirim ki? şimdide hastanedeyim zaten. Ev tutarız ya!" dediğimde Ayaz yani Emir komutanımın kardeşi " bir sene derken?" dedi.