Ukala Prens//Taehyung ✓

Final~Part2

Bu son bölüm hatırına yıldızcık ve satır arası yorum bırakırsanız beni çok mutlu edersiniz.

Her zaman dediğim ve söyleyeceğim gibi sizleri seviyorum.

İyi ki varsınız..

~Ae Cha~

Herkes gibi bende olacakları beklerken kuzeni birden kolumu bırakması ile hızla doğrulmuş ve sevdiğim adama sarılmıştım.

Tek kolu ile beni sımsıkı sarmalarken "ağlama artık.Güvendesin güzelim"demişti.

Onu daha çok sarmalayıp kokusunun beni büyülemesine izin vermiştim.

Onu seviyordum.

Kokusuna hayrandım.

Onun varlığı ile kutsanıyordum sanki.

"İyisin.Şükürler olsun ki iyisin"

"Önemli olan senin iyi olup olmadığın Ae Cha"

"İyiyim ben"

O benim saçlarıma öpücüğünü bırakırken bende onu boynuna bırakmıştım.

Ayrıldığımda beni kolumdan tutup arkasına çekiştirmişti.Kuzeni pür dikkat bizi izlemeye devam ediyordu.

"Oğlum?"diyerek Taehyung'a bakan krala bakmamıştı bile.

"Ben senin oğlun değilim"

Gözlerini kuzeninden ayırmıyordu fakat sesinin soğukluğundan kırgınlığını anlayabiliyordum.

O kırgındı.

Yaşananlara,ona yaşatılanlara.

Babasının ona olan güvensizliğine ve onu terk edişine.

Tek etmek bir tek fiziksel olmazdı.Kralın yaptığı da Taehyung'u terk etmekti.

Ondan umudu kesmek,yalnızlığa mahkum etmekti.

"Böyle söyleme.Konuşmamız gerekiyor"

Taehyung alayla gülüp bakışlarını babasına dikmişti.

"Konuşacak ne kaldı ki?Solan bir çiçeğe su versen de fayda etmez"demişti.

Haklıydı.

Bazı hatalar telafi edilemezdi.

Ne yaparsanız yapın onu düzeltemez ve onaramazdınız.

Taehyung'a da bunca yapılandan sonra merhamet gösterilse de fayda etmeyecekti.

"Ne halt etmeye girdin girdiniz saraya öyleyse?!"

Kraliçe bize çıkıştığında Yoongi yanımıza doğru adımlamıştı.

"Çok net değil mi sence de kraliçe bozuntusu?"

Ellerini göğsünde birleştirmişti.

"Cevabını bildiği soruları soran insanlardan nefret ederim"

Kraliçe ile aralarında sert bir bakışma geçtiğinde Yoongi'de tıpkı Taehyung gibi alayla sırıtmıştı.

"Hala dikkat etmemiş olmana inanamıyorum"