Ukala Prens//Taehyung ✓

0.5

~Taehyung~

"Bir molayı hak ettin bence"diyerek elime kahve tutuşturan Ae Cha'ya gülümsedim.

Güneş yavaş yavaş batıyordu ve yoğunluk geçmişti.Biz de canımızı dişimize takarak çalışmıştık.

Noona kazandığımız paraları görünce çok sevinecekti.

Kahvemi yudumlarken "Neden çalışıyorsun?"diye sordum.

Kahvesini içerken etraftaki gözleri bana dönmüştü.

"Neden?Çalışamaz mıyım?"

"Yani şey...çalışabilirsin tabi.Ama senin yaşındaki kızların hayatın tadını çıkartması gerekmez mi?"

Beklentiyle kaşlarımı kaldırmış ona bakarken kuruyan dudaklarımı yalamıştım.Çok gençti ve keyfine bakıp gezip tozması gereken bu yaşında işten işe koşuyordu.

Para kazanmak için kendini paralaması tuhafıma gidiyordu.

"Gerekmez"diyerek kahve bardağına bir bakış attı.

"Maalesef herkes şanslı doğmuyor"

Kahve bardağının kulpu ile oynayan parmaklarına baktım.Bende bir şeyler düşünürken yakınımdaki varlıkla oyalanırdım.

O bana,beni anımsatıyordu.

"Haklısın"diyerek bende bardağıma çevirmiştim bakışlarımı.

"Böyle bir soruyu sormam hataydı"

"Taehyung"diyerek seslenmesi ile yüzüne baktım.

Yutkundu.Gözlerini kırpıştırdı ardından bir kez ağzını açıp kapatmıştı.

"Neden hırsızlık yapıyorsun?"

Derin bir nefes aldım.Ona hırsız olmadığımı aslında yaşadığı ülkenin prensi olduğumu söyleyemezdim.

"Hayat şartları"diyerek ayağa kalkmıştım.Bardağımı tezgahın üzerine bırakırken gitmek için hazırlanıyordum.

Sarayda yokluğumu fark etmediklerini umuyordum.Fark edildiysem eğer bu benim büyük bir ceza ile baş başa kalmam demek olurdu.

"Her ne olursa olsun yapmamalısın"

Gözlerinin içine bakmıştım.Ae Cha'nın gözleri yoğun koyu kahveydi.Doğrusu büyüleyici gözüküyordu.

"Sana iş bulabilirim"

"Kendine bile çalışacak bir iş bulamazken mi?"

"Senin önün daha açık serseri!"diyerek çıkışmıştı.Hafifçe güldüm.Sinirli halleri hoşuma gidiyordu.

"Hamallık bile yapabilirsin"

"Sağol kalsın.Ben hayatımdan gayet memnunum"

Ellerim önlüğüme gitti ve arkamdaki düğümünü çözdüm.