The Promises

Chapter 2

       Bigla akong napalingon sakanya kasi bigla itong natawa ng mahina sabay hugot ng malalim na hininga.. Parang biglang lumungkot yung mga mata niya.

  Shet.. Nagsisisi tuloy ako kung bat yun ang natanong ko.

  "alam mo pag may nakikilala akong bago laging yan ang unang tinatanong nila saakin. Pero alam mo yun dipadin ako sanay na sumagot ng diretso pagdating sa topic na yan." sagot nito habang pilit na nakangiti.

  "oh sorry it's ok kung dimo sasagutin naiintindihan ko" nakangiti kong wika sakanya para lang maiba na yung topic kasi feeling anytime babagsak na yung luha niya.

  Yumuko ito sabay pahid sa pisngi niya.
Nataranta naman ako Shet! Diko alam ang gagawin. Sa sobrang taranta ko inabot ko na lang sanya yung panyo ko.

  Diko maintindihan yung nararamdaman parang gusto kong  saktan yung sarili ko. Kasi feeling ko ako yung dahilan kaya siya napaluha. Sanay naman na akong nakakakita ng umiiyak na babae sa harapan ko yung tipong grabeng iyak na but i don't feel anything.

  But this time? Seeing astheria's crying infront of me I don't know I cant explain  the feeling, parang doble yung sakit na nafi feel ko compare to her.

  Pagkaabot niya ng panyo nagpasalamat ito at pununasan ang mga luha niya. Muli ay tumingala siya at biglang natawa.

  "huh?! Sorry ah napadrama tuloy ako ng wala sa oras. Diko talaga mapigilan haha o.a ko no?" natatawa pang sabi nito.

   Halata namang pilit lang ang mga tawa nito dahil bakas padin sa mga mata niya ang lungkot.

  "gustuhin ko man na lumayo dito but I can't. Andito kasi lahat ng memories ko with my mom. She passed away when I was 20 the day after my graduation. She was the Mayor of our town that time. And she really loves helping and serve the people in this town. And everytime that they had a charity or what so ever she always wanted me to join. And that's also our so called "bonding" with each other. Even though she's always busy in her work she still manage to give a time for me. Having a small talk at night especially when it comes about boys siya pa yung mas kinikilig kesa saakin haha..
   Kaya everytime na nakakatulong ako sa kapwa ko nakikita ko sila na masaya feeling kasama ko siya lagi and i really don't want to leave this place It's so much mean to me." nakangiti niyang sagot sa tanong ko and which is kita ko na ulit yung tunay na ngiti niya.

  And i really can't believe na she still manage to smile and become happy kahit na sobrang sakit at hirap ng pinag daanan niya.

" I dont know what to say. It's just Im really sorry. Nagthrow back tuloy lahat sayo yung memories mo with your mom." malungkot kong sagot sakaniya..

  "No it's ok. Wala ka namang kasalanan. Ako ang nagkusa na magkwento sayo. You know what it's our first meet but madami kanang nalaman about saakin ha?." natatawang wika nito sabay lingon saakin.

  "well maybe there's a reason haha by the way nice meeting you again and if you need someone to talk just call me or  text me you know" ^_^ abot tenga kong pagkakasabi dahil yun nga haha bumubwelo na kunin ang number niya.

  "haha ikaw talaga oh sige eto na number ko alam ko namang yun yung kanina mo pa sabihin." nakatawa nitong sabi saakin.

   And yes finally i got her number and I was so happy. (^_^)

...... 1 month later.......

  Nagkamabutihang loob ang dalawa sa loob ng isang buwan. Lagi silang nagkikita sa site kung minsan naman ay sa opisina ng kanyang tiyuhin.

   Kung minsan ay nagpupumilit pa ang binata na siya na lamang ang pupunta sa opisina ng kanyang tiyuhin dahil mainit at ayaw ng binata na nagpupunta siya sa site dahil masyadong delikado doon.