"Yağız.. Doğu bizi yakalarsa ne olur?" dedim korkuyla fısıldayarak.
"Bana biraz güvenmeye ne dersin? O bereden hepimizde var. Komutanım anlayana kadar dönmüş oluruz. Biraz cesur ol." dedi Yağız. Doğu'nun iki kez bordo bereli olduğunu bilmiyor galiba Gece..
"Peki.." dedim ve tüm dikkatimi, bahçedeki bankta oturan Doğu ve İclâl'e verdim.
"Bir sorun mu var Doğu? Gergin görünüyorsun?" dedi İclâl ona biraz yaklaşarak.
"Evet bir sorun var İclâl. Öyle olmasa sevgilimi ve arkadaşlarımı yukarıda bırakıp seninle buraya inmezdim, değil mi?" dedi Doğu.
"Af edersin.. Konu nedir?" İclâl üzüntüyle geri çekilirken Doğu, gözlerini kapatıp derin bir nefes aldı.
"Konu, yanlış yorumladığın arkadaşlığımız."
"Yanlış yorumladığım mı? Doğu, o kadın gelmeseydi, biz belki de bir ilişkiye başlayacaktık!" dedi İclâl hiddetle.
Yağız'ın bakışları bana döndüğünde kulaklarıma inanmamaya çalışıyordum.
"Öyle bir şey olmadı, İclâl'in her zamanki abartmaları. Sakın inanma. Komutanım kimseye o gözle bakmadı asla." dedi. Gözlerimi sımsıkı kapatıp açarak onayladım onu. Bana yardım etmesi tuhaf geliyordu.
"Bizim arkadaşlığımız asla böyle bir şeye evrilmeyecekti İclâl! Ayrıca 'o kadın' dediğin, benim sevgilim ve bir adı var."
"Ah nasıl unuturum! Gece!"
"Seni incitmek istemiyorum ama beni buna zorluyorsun."
"Hiç de zorlanıyor gibi görünmüyorsun Doğu. Aksine son derece acımasızsın! Neden?" dedi İclâl hayal kırıklığıyla, elini Doğu'nun elinin üzerine koymak için bir hamle yaparak.
"Yapma şunu!" dedi Doğu, elini çekip.
"Bak biz.. Yani sen ve ben, sadece arkadaşız tamam mı? Önce bu konuda bir anlaşalım." diye ekledi ardından.
"Benden başka hangi arkadaşını kucaklayıp evine götürdün Doğu? Hangisinin sabaha kadar omuzunda ağlamasına izin verdin? Kaç tanesi düzenli bir şekilde geliyor evine? Kaçı tanıştı annenle?" Boğazıma dizilen yumruları yutkunarak gidermeye çalışsam da başarılı olamıyordum.
"Rütbeni kaybedecektin İclâl. Evimize geliyorsun, çünkü annem de babam da seni kendi kızı gibi görüyor. Benimle bir ilgisi yok. Hareketlerimin altında başka bir anlam aradığını bilseydim ona göre davranırdım. Ben düz bir adamım. Aklım ermez böyle şeylere. Sana, hiçbir zaman, hiçbir şey ima etmedim."
"Konu Gece olduğunda eriyor ama aklın!"
"Çünkü kalbimin yerini bana hatırlatan tek kadın Gece! Orada olmayı hak eden, orada olmasını istediğim tek kadın o. Anlıyor musun?"
"Hayır Doğu hayır! O gelmeseydi-"
"O gelmeseydi aşk nedir bilmezdim! İclâl.. Rica ederim zorlaştırma artık, lütfen.."
"İki anlamı vardı bana olan yaklaşımının. Biri; bütün bunları bana acıdığın için mi yaptığındı, diğeriyse.. Beni sevdiğin için.. Bana acıdığın için miydi? Bu yüzden mi yanımdaydın bunca zaman?" dedi İclâl hüzünle.
"Hayır.. Hayır sana acımadım asla." dedi Doğu telaşla. İclâl'in gözlerindeki hüznü görmüş olmalıydı.
"Öyleyse doğruyu anlamışım işte." dedi İclâl, gözleri parlayarak.
"Hayır İclâl. Yeter artık yapma şunu.."
"O zaman ne? Neden Doğu neden yanımdaydın?"
"Çünkü komutanıma bir söz verdim!" dedi Doğu sonunda ayağa kalkarak. Ellerini saçlarından geçirdi ve bir an için bizim olduğumuz tarafa baktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gecenin En Doğusu
Romance... "Soğuk, açlık, susuzluk, uykusuzluk, işkenceler.. Aklının alıp alamayacağı her şeyi göğüsleyebilirim. En karmaşık bombaları imha edebilir, en büyük savaşlardan tek bir sıyrık almadan çıkabilirim. Gözümü kırpmadan ölüme bile koşabilirim ama.." de...
