Skyfall #1 [Nederlands] [Netties2016] [herschrijven]

I The Past I

F L A S H B A C K

B.C.

"Ik denk niet dat je je realiseert wat dit betekent, of wel, Arielle?" vroeg Xandra, mijn beste vriendin en hofdame, terwijl ze mijn haar borstelde met de ivoren kam die ze in haar handen hield. Ze keek me bezorgd aan in de spiegel, bijtend op haar onderlip. Het was alsof ze niet goed wist of ze wel alles tegen me kon zeggen, terwijl ze duidelijk wist dat ze dat kon. Ik was niet zoals de anderen.

"Ik weet het wel," zuchtte ik, terwijl ik me omdraaide en haar aankeek. "Denk je niet dat ik het weet? Het is zo simpel als wat. Hij wil me uithuwelijken, Xandra," ik schudde wild mijn hoofd. "Denk je dat ik dat wil?"

"Natuurlijk, wil je dat niet! Dat begrijp ik. Maar je hebt niet echt een keus," ze beet op haar lip en plaatste toen de kam op de kaptafel voor ons, en keek me vertwijfeld aan. "En hij is nog redelijk aardig, toch?"

"Ik heb geen idee, Xandra. Ik ken hem nauwelijks, maar blijkbaar zijn we al vanaf onze opstandingen aan elkaar verbonden op deze manier," zuchtte ik. "Ik heb nooit echt een keus gehad, daar heeft vader wel voor gezorgd." Ik liet mijn ogen over de kamer glijden en haalde opgelucht adem toen ik zag dat er geen wachters bij de deuren stonden. Ik had tenminste nog wat privacy over. "Ik snap dat hij zekerheid wil, zeker nu we bedreigd worden door de aarstengelen."

Xandra aarzelde even voordat ze antwoord gaf. "Natuurlijk snap ik het, maar het verbond is er nog steeds, toch?"

"Natuurlijk, Xandra." Ik schudde mijn hoofd en stond op, mijn lange gewaad achter me aanslepend terwijl ik naar het balkon liep, waar we over de uitgestrekte, rode landen uitkeken. Voor velen was het lelijk en dood, het rode dorre zand dat door ons Rijk liep, maar voor ons was het prachtig, een teken van hitte en kracht. "Maar het verbond is zwak en staat op instorten. De aartsengelen vinden dat vader te machtig is," vertelde ik haar, mijn handpalmen op de rand van het hek. "En daar kunnen we niets aan doen. Hij is bang dat ik te gevaarlijk wordt, te krachtig."

"Maar waarom met hem?"  begon Xandra aarzelend. "Ik snap niet waarom het met hem moet zijn? Hij is je complete tegenbeeld."

"Dat vroeg ik mezelf ook al af," bromde ik geïrriteerd, terwijl ik mijn handen in de lucht gooide van frustratie. "Het is niet alsof ik snap waarom vader me aan zo iemand wil binden."

Xandra glimlachte sluw. "Hij is redelijk knap."

Ik rolde met mijn ogen en liet me op mijn bordeaux rode sofa vallen. Mijn kamer was immens groot, met een aangrenzende inloopkast en badkamer. De muren waren zwart als as, aangezien alles hier van as was gemaakt, en de grond was van kristal. Ik verafschwude de zielenwand die mijn vader als grond had ingesteld in ons paleis. Zelf, had ik een iets meer verfijnde smaak, met een diamanten kroonluchter, een bed gemaakt van diamant, en een kaptafel gemaakt van het beste marmer. Tja, ik had een best dure smaak, maar gelukkig was hier niets met een prijskaartje. Ik had geen idee hoe vader aan al zijn gunsten kwam, maar voor mij was het best handig. 

"Redelijk knap?" Snoof ik. "Meen je dat nou? Wie is er nou redelijk knap, Xandra?"

Xandra giechelde. "Sariël, bijvoorbeeld."

Ik leunde geïntrigeerd naar voren, mijn ellebogen op mijn knieën. "Meen je dat nou, Xandra? Jij en een aartsengel? Je weet dat Sariël hier nauwelijks komt. En ik ben bang dat vader binnenkort de toegang verder gaat limiteren."

Xandra beet op haar lip. "Ik weet niet hoe ik je dit moet vertellen, Arielle," zuchtte ze ."Ik heb al een tijdje gevoelens voor hem... en hij ook voor mij, denk ik." Ze keek vertwijfeld naar haar sandalen. "Ik weet gewoon niet hoe dit ooit gaat werken."