That Summer Day In April 1949 ✔︎

Kabanata 8

MALALIM ang mga tingin na pinapakawalan ko sa mga librong nasa harapan ko ngayon. Pinag-iisapan at sinusuri kung alin sa kanila ang pinaka-maraning mapagkukunan ko ng source.

I'm in the town's library right now. Malaki at napupuno ng libro ang loob nito. Tahimik at abala ang lahat sa pagbabasa ng kani-kanilang mga libro. But I'm here, hindi ko pa rin alam kung anong libro ang dapat kong basahin.

"Siguro kukunin ko na lang silang lahat" bulong ko sa sarili bago kunin ang tatlo sa mga librong nasa book shelf sa harapan ko.

Maingat kong binibitbit ang mga librong may kinalaman sa time travel at pumunta sa nagbabantay ng library para hiramin ang mga iyon.

Naisip ko lang na naging abala ako sa pag-iisip kung paano mapaglalapit sina kuya Ignacio at Esmeralda nitong mga nakaraang araw habang hindi ko alam kung makakabalik pa ako o hindi na sa taon kung saan ako nararapat.

So I decided na kailangan kong maghanap at magbasa ng mga information about sa time travel dahil baka makakuha ako ng mga paraan kung paano ako makakabalik sa amin. Gagawin ko iyon kapag nagawa ko na ang plano ko.

Hiniram ko ang mga libro at lumabas na ng library. I only borrowed three books pero makakapal ang dalawa sa kanila. I'm so relieved dahil may mga ganitong libro nang nai-published sa panahong 'to.

Ngiti kong hinawi ang hibla ng buhok sa likuran ng tainga ko nang mapansing napapatingin sa akin ang mga nakakasalubong ko nang makalabas ako ng library.

Yeah, I know, I'm not just pretty, I also love reading books. You guys don't have to stare at me like that. I know, I'm pretty and smart. Stop.

"Time travel? Pfft!" Mabilis nawala ang ngiti sa labi ko nang marinig ko ang sinabi ng dalawang babaeng nakasalubong ko. Pigil ang mga tawa nila habang baba-taas na tinitignan ang kabuuan ko at sa librong hawak ko.

And I realized na lahat pala ng mga nasasalubong ko ay nagiging ganoon ang itsura sa tuwing napapagawi ang mga mata nila sa librong hawak ko.

"I-it's not what you think..." saad ko pa sa kanila.

Omg! I think, they find me weird because of these books I'm carrying right know. Eww! I'm not like that! I can be weird if you will put the word pretty before the weird. I can be pretty weird. Argh! Forget it. Just ignore them and walk like you don't see them, Sofia.

Bakit ba nakalimutan kong magdala ng bag?! I'm so stupid.

Wala kong nagawa kundi bitbitin ang librong hawak habang lumalakad palayo ng library at hayaang husgahan ng mga taong nakakakita sa librong hawak ko. I bet ngayon lang sila nakakita ng magandang nagbabasa tungkol sa time travel.

But I stopped walking when I noticed someone. Sumingkit ang mga mata ko para titigan sa malayuan ang isang pamilyar na tao pero kaagad ding nanlaki ang mga mata ko nang makilala kung sino iyon.

"Leonardo!" hindi ko na siya hinintay pang lumingon at dire-diretsong tumakbo papunta sa kaniya kahit pa I'm wearing two inches sandals. Well, basic lang naman iyon sa akin.

Kaagad kong hinampas ang balikat niya nang maabutan ko siya. Ngiti akong tumingin sa kaniya pero nakatitig lang siya sa akin na mababasa ang kaunting gulat. Hindi siya umimik at nanatiling ganoon ang mga tingin sa akin.