That Summer Day In April 1949 ✔︎

Kabanata 10

"MAYBE kung magpapasagasa ako sa car I could go back to where I was supposed to be. Right?" I say. " Argh! That was the stupidest idea I have ever think."

After I let out a heavy sighed I went near to my window. It's nine in the evening kaya naman kitang-kita na ang mga stars sa langit. They look so nice. Oh! Maybe kung magwi-wish ako ay tutuparin nila.

Kaagad kong ipinagdikit ang dalawang palad ko. Mahigpit para sincere at maramdaman nilang buo sa puso and then I closed my eyes. "Please let me go back as soon as I finished my mission na paglapitin sina lolo Ignacio at Esmeralda. Please. Please. Pretty please." then I opened my eyes.

As soon as I opened my eyes kaagad na tumama ang paningin ko sa isang pinaka-maliwanag na star sa langit. And a sudden flashback hit my memory.

A freaking necklace!

"The necklace lola Gracia gave me!" Mabilis kong hinanap sa leeg ko ang kwintas na ibinigay sa akin lola Gracia.

But it's gone.

Also, I tried na kapkapin ang bulsa ng bistida kong pantulog pero wala, "Before akong makapunta dito I put it inside of my pocket. But when I woke up in this year, I was wearing Margarita's clothes! And I don't know where is it now! Wow. I can't believe this is happening."

Nasapo ko ang noo ko 'di oras, "Sa lahat ng pwede kong mawala 'yun pa. Hindi kaya nahulog ko nu'ng nahimatay ako? Maybe kuya Ignacio might know where is it."

Mabilis akong tumayo at lumabas ng kwarto ko para puntahan si kuya Ignacio sa kwarto niya. Maybe, he really know where is it. Baka napulot niya nu'ng nahulog ko dahil siya ang nakakita sa akin nu'ng nahimatay ako.

Dalawang katok ang pinakawalan ko sa pintuan ng kwarto ni kuya Ignacio bago niya ako pagbuksan ng pintuan.

"Bakit?" kaswal niyang tanong.

"I was wondering if you see my necklace. You know, the heart shape na may crystal sa gitna and kinda looks old. Nakita mo ba?" mabilis kong pagpapaliwanag.

He tilted his head for a seconds while thinking pero umiling din siya matapos, "Hindi ko alam ang sinasabi mo Margarita itanong mo na lamang kay ina siguradong alam niya kung nasaan iyon."

"No!" I exclaimed, "Kasi lola Gracia gave it to me, I mean my lola not your lola 'cause she might be your niece someday. But, the necklace, it's really precious to me baka nahulog ko nu'ng araw na nakita niyo akong nahimatay sa daan, remember?"

"Pasensya na Margarita pero wala talaga akong nakita nu'ng araw na iyon. Wala rin akong napansing nahulog na kung anong bagay sa iyo nu'ng nahimatay ka."

But I'm pretty sure na nasa bulsa ko ang necklace na 'yun bago ako magteleport sa taong 'to. Oh, my! I can't lose that. Malulungkot si lola Gracia kung malaman niyang nawalan ko 'yun, mukha pa namang pinag-ingatan niyang itago ng ilang taon ang necklace na 'yun bago niya ibigay sa akin.

Mabigat na buntong-hininga ang pinakawalan ko kasabay ng pagbagsak ng mga balikat, "Hindi ko pwedeng mawala 'yun. Ano na lang sasabihin nila sa akin kapag nalaman nilang nawala ko 'yun. Siguradong pagagalitan nila ako." then I let out a heavy sighed again.

Tinapik ni kuya Ignacio ang kaliwang balikat ko dahilan para tignan ko siya, "Ganoon ba kaimportante ang kwintas na iyon at mapapagalitan ka nila ina? Hayaan mo, ako na lang ang maghahanap sa daan bukas na bukas rin..."