B I T E (Completed)

36

"Hey is alles oké?" zei hij met een lieve stem, die gewoon te lief was. "ik heb mijn vinger terug en mijn tong, dus ja denk ik" Dave begon te grijnzen en kwam naast me zitten, ik zag in zijn ogen dat hij het wist. Zonder ook maar een kans te hebben om mezelf te verdedigen, pakte hij mijn keel en drukte hij met zijn vingers op de wond. "als je ook maar 1 iemand probeert iets aan te doen, dan wordt je wakker aan de beademing.". Ik keek hem zielig aan, maar mijn wraak laten vallen nooit. Ik moet mijn lijstje veranderen.

Dave sadistisch en gemeen en is een martelaar

Nadat Dave weg was gelopen uit de deur, pakte ik het papiertje, verfrommelde hem en deed hem in mijn zak. Ik begon te twijfelen, of het nou echt wel zo'n goed idee was, want ik wou niet weer op een ijzeren tafel liggen, absoluut niet! Toch bedacht ik me hoe fijn het zou voelen, om ze uit de weg te ruimen. Ik moest zorgen dat de meest belangrijkste persoon in Dave en Steven's leven als eerste verdween, dat was dus Stacie. Ik had opgemerkt tijdens de gesprekken op de bank, dat ze medicijnen gebruikte namelijk Ibuprofen, dat gemixt met alcohol is extreem giftig. Nu maar hopen dat Dave niks heeft gezegd tegen hun. Ik wachtte tot dat het laat was de cru was gaan stappen/jagen, behalve Stacie. Ze zag er al niet super goed uit, dus dat was al een voordeel. Ik kwam naast haar zitten, en vroeg of ze ziek was omdat ze erg wit zag. "Ja ik heb hoofdpijn, daarom ging ik ook niet meer met de rest." was haar antwoord, "ik weet wel wat, een glaasje bloed zal je goed doen, ik pak het wel even." zei ik op een nuchtere maar lieve toon. Ik liep naar de keuken en pakte haar Ibuprofen en kneep die fijn, dat deed ik onder aan het glas en deed er alcohol bij. Daarna pakte ik een zakje bloed, en schonk dat in het glas. "hier alsjeblieft" ze pakte het glas aan en nam haar eerste slok,
"Ieuw dat smaakt vies" mijn hart ging te keer dus probeerde ik kalm te zeggen "komt vast omdat je niet lekker bent". Ze lachte lief naar me en dronk het glas leeg, wachtend keek ik haar aan.Ze begon heel erg te hoesten en er begon bloed uit haar mond lopen, heel even schrok ik, maar duwde dat gevoel weer weg. Na 2 minuten lag ze in een grote poel bloed, en vertoonde ze geen reactie van leven meer. Gauw begon ik mascara op te doen en liet het met water uitlopen, zodat het leek alsof ik gehuild had. Ik hoorde de auto stoppen voor de deur, ik rende snel naar Stacie en ging in het bloed zitten, zodat ik eronder zat. Daarna begon ik keihard te gillen, Dave en Steven waren de eerste die binnen kwamen stormen. Dave was het waarschijnlijk vergeten van het briefje, want hij hield me stevig tegen zich aan, en begon me te troosten. Voor het eerst kon ik recht in de ziel van Steven zien, en zag dat hij helemaal broken was van de binnenkant. Hij hield Stacie vast, terwijl ze langzaam veranderde in stof. De andere Jongens brachten Steven naar zijn kamer, en probeerde hem te kalmeren. Daarna kwam iedereen op mij afstormen, om te vragen wat er was gebeurd. "weet ik niet, ik was op mijn kamer en toen hoorde ik een hard geluid, dus ben ik gaan kijken en..." zei ik op een zachte toon. Dave bracht me naar onze kamer en stopte me in bed, en veegde mijn "tranen" weg. Zonder wat te zeggen liep hij weg, en liet de deur open. Al gauw ging iedereen naar zijn kamer, en kwam Dave naast me liggen. Ik kroop stevig tegen hem aan en viel zo in slaap.