B I T E (Completed)

21

Dag 5:
Ik werd wakker met verschrikkelijke pijn, gelijk hoorde ik de loods deuren open gaan. Dave en Steven kwamen binnen, Dave maakte me los. Maar doordat mijn been nog steeds gebroken was, en doordat ik heb gezien wat er gebeurt als je weg liep, Bleef ik liggen. Dave tilde me op en gaf me een fles met water hetzelfde deed Steven met Stacie. In no time had ik al een halve liter op, Dave pakte de fles af en zette het op een kastje neer. Daarna pakte hij wat brood en gaf het aan me. Ik denk dat ik dat brood in ongeveer 5 seconden op had zo honger had ik. Ik had geen enkel probleem om het brood te eten, maar Stacie wel. Doordat haar tong weg was kon ze nauwelijks slikken en moest ze het ook met water telkens spoelen. Plus dat ik hoewel ze blind was net als bij Jenny, het gewoon in haar ogen kon zien dat het pijn deed. Dave bond onze armen weer vast aan de tafel en, Steven pakte weer een blauwe fles. Hij goot de ammoniak over onze buik heen. We schreeuwden het uit van de pijn. Ondertussen door mijn tranen heen, zag ik dat Dave aan het bellen was. Dave wijste naar de deur en liep samen met Steven weg. Ik hoorde Steven op de hal zeggen "we will be right back lady's". Na een tijdje kwam Dave alleen binnen lopen, met een grote bloed vlek op zijn shirt. Ik hoorde Steven op de gang nog bellen. Ondanks dat stacie's tong eruit was wist ze, iets te mompelen, namelijk "mijn buik doet pijn". Je kon gelijk zien dat Dave niet in een goede mood was. Dave keek Stacie gemeen en sadistische aan en zei "heb je pijn?". Hij pakte de naald en zijn aansteker en brandde onder kill me "PLEASE". En zei op een sadistische toon "nu heb je pijn". Steven kwam op dat moment binnen lopen en zag Stacie huilend op de tafel liggen van de pijn. Hij knikte naar Dave. Ik kon pretlichtjes in Dave's ogen zien komen. Hij keek naar Stacie die nog steeds aan het huilen was en daarna naar mij. Hij pakte èèn van de scalpels en liep naar me toe. Smekend schudde ik met mijn hoofd. Hij keek naar Steven, Steven pakte een theedoek en een emmer. En hield me stil. Ik begon smekend te schreeuwen "Wacht, Wacht". Terwijl de scalpel al in mijn mond was. Dave stopte en vroeg (met de scalpel in mijn mond) op een sadistische manier "wat is er?".