Pas na een paar minuten toen de wazigheid weg was, zag ik wie het was. Het was Stacie, dezelfde Stacie waarvan ik dacht dat ze dood was. Maar de 2 schoten waren wel raak geweest, een schot in haar rechterbeen en 1 schot rechts onder in haar buik. Eerlijk gezegd wist ik eerst niet of ze sliep of dood was. Maar langzaam begon ze wakker te worden, ik was zo opgelucht. Opgelucht dat ze niet dood was, maar ook dat ik bevestiging had. Het was ongeveer 12 uur dacht ik tenminste. Het besef van tijd was ik inmiddels wel kwijt, net als het besef hoe eten en drinken proefde. Dave en Steven kwamen weer binnen. Ik keek ze vragend aan. Steven zei "ik denk dat je inmiddels wel hebt gemerkt dat Stacie niet dood is.". Ik knikte, ik was blij maar ook kreeg ik weer het bange gevoel als in het ziekenhuis. Want uit de gevaren zone waren we absoluut niet. Ook kreeg ik langzaam weer het gevoel in mijn been terug, bij mijn handen daar in tegen wou ik dat ik daar geen gevoel in had.
JE LEEST
B I T E (Completed)
VampireEr is heel wat gebeurd in mijn leven maar dit zijn de laatste paar weken van mijn leven het begon namelijk zo. Ik staarde mijn vriend aan, hij staarde mij aan. Hij pakte mijn hand vast zijn hand voelde ijskoud aan. Ik begon te rillen en hij begon te...
