Opnieuw kon ik niet schreeuwen of zelfs ademenen. Mijn been lag nu plat op de tafel van plaats gebogen, en mijn bot stak er niet meer uit. Maar dat maakte de pijn er niet minder erg om, ik wist dat ik voorlopig niet kon lopen. En dat ik gedwongen was om te blijven, ik kreeg kleine twinkelsterretjes in mijn ogen, maar niet van geluk maar van verdriet en pijn. Dave begon me weer te sussen, terwijl steven onopgemerkt een hamer en een spijker pakte. Pas toen ik iets scherps in mijn hand voelde prikken had ik het door. Uit automatisme keek ik naar rechts, waar Jenny eerst lag. Maar die nu ergens anders dood lag. Snel keek ik weer voor me uit. Terwijl Dave een doek in mijn mond deed, en mijn handen vast hield. Voelde ik de spijker verder in mijn huid prikken. Steven telde "1....2.....3" ik deed mijn ogen net voor drie dicht. Op drie sloeg hij de spijker met èèn klap in mijn hand. Ik begon te schreeuwen van de pijn, ondanks de doek in mijn mond. De tafel shakete nog na, en ik zag een klein dun bloed straaltje je naast mijn lichaam lopen. Door de pijn viel ik buiten bewustzijn. Toen ik wakker werd was ik wazig voor mijn ogen. In de wazigheid zag ik iemand naast me liggen op de andere tafel, ze kwam me bekend voor.
JE LEEST
B I T E (Completed)
VampireEr is heel wat gebeurd in mijn leven maar dit zijn de laatste paar weken van mijn leven het begon namelijk zo. Ik staarde mijn vriend aan, hij staarde mij aan. Hij pakte mijn hand vast zijn hand voelde ijskoud aan. Ik begon te rillen en hij begon te...
