B I T E (Completed)

13

Ik keek naar de douche en liep er naar toe. Ik hoorde Steven zeggen terwijl ik de douche aandeed "als je wat nodig hebt roep je maar, schone kleren liggen op de wasbak.". Ik deed mijn kleren voorzichtig uit en begon te douchen, langzaam werd de douche vloer helemaal rood. Ik heb een paar keer mijn haren moeten wassen voordat al het bloed eruit was. Toen ik de douche weer uit deed zei Steven "ik ben zo terug, waag het niet om weg te rennen!". Dit is mijn kans dacht ik, ik heb nog nooit zo snel me afgedroogd en mijn kleren aan gedaan. Ik voelde aan de deur, hij was van het slot. Langzaam deed ik de deur open, en keek of er niemand was. Als ze me nou zagen was ik erbij, en had het douchen totaal geen zin gehad. Ik rende zo snel maar zachtjes als ik kon, naar de grote loods deuren. Voorzichtig deed ik de deuren open, mijn voeten deden nog steeds pijn, net als mijn heup en handen. Ik keek naar buiten, nu begonnen mijn ogen ook pijn te doen. Snel rende ik weg. Alleen had ik een fout gemaakt, Dave was ook ergens buiten, en ik had moeten weg rennen toen hij me ontdekt had in het bos. En die fout had ik nooit moeten maken. Ik rende dus naar buiten, ik weet niet voor hoelang ik heb gerend. Wel weet ik dat toen het donker begon te worden, ik pas bij een bos aankwam. Ik besloot om in het bos te overnachten, want ik dacht dat niemand me ooit daar zou vinden. Toen het ongeveer 8 uur was, tenminste dat dacht ik. Had ik een goed schuilplaats gevonden aan de rand van een open meertje. Ik begon weer na te denken, over wat er allemaal was gebeurt in deze 6 dagen. Alle beelden kwamen weer naar voren, en ik begon bang te worden, bang dat Dave en Steven me toch zouden vinden. En die nachtmerrie werd werkelijkheid. Want ik denk om een uur of half 11, hadden ze me gevonden. Het begon met een naar gevoel in mijn maag en wat felle lichten van zaklampen. Ik dacht dat ik gewoon aan het dromen was, totdat ik mijn ogen open deed, en zag dat Dave en Steven voor me stonden.