B I T E (Completed)

22

Ik vroeg "wie was dat? Met wie belden jullie?". Dave en Steven keken elkaar aan en Steven zei "iemand" terwijl ze Stacie aankeken. Dave keek snel weer naar mij en ging verder, nog voor ik wat kon zeggen. Voelde ik weer een vreselijke pijn, ik stikte bijna in mijn eigen bloed. Dave en Steven maakte me los, en zonder me te bedenken pakte ik de emmer. Ik spuugde het bloed en mijn tong uit, geschokt van al het bloed en de pijn. Ik kon amper de pijn meer voelen doordat het zo erg was. Ik zou willen dat wat op stacie's buik stond, dat ze dat ook bij mij hadden gedaan. Het enige wat ik voelde was bloed, bloed en een tintelig pijnlijk gevoel. Ik heb denk ik wel voor uren lang bloed zitten te uitspugen. Uiteindelijk ben ik weer gaan liggen, met de emmer naast de tafel. Er liep nog wat bloed uit mijn mond, maar het meeste was gestopt. Dave en Steven waren al weg, ik had het niet eens gemerkt. Stacie sliep tenminste dat dacht ik, ik kon het niet goed zien. Want ze lag vreemd gedraaid. Dave en Steven kwamen weer binnen lopen, met dezelfde spuit als de vorige keer. Ik zag dat Stacie niet sliep, want ze draaide zich met een ruk om. Dave en Steven gaven ons een spuit, ik probeerde bij te blijven. Maar na 2 minuten viel ik toch weg. En toch had ik het gevoel dat ik er nog bij was. Ik kon alles nog horen en zelf een beetje zien. Het enige wat ik nauwelijks kon was ademenen, ik had het gevoel dat iets op mijn borstkas drukte, en niet zo'n beetje ook. Ook kon ik me niet bewegen. De geluiden veranderde in schreeuwen en, werd steeds luider en luider totdat het in krijsen veranderde, mijn oren begonnen pijn te doen. Langzaam nam het weer geluid weer af. Ik hoorde niks meer en het druk gevoel op mijn borstkas verdween langzaam, ik kon het nog maar heel zacht voelen. Daarna kon ik ook niks meer zien. Ik kon nog steeds niet bewegen maar voelde dat ik steeds dieper en dieper in slaap zakte. Totdat alles compleet weg viel. Het voelde alsof ik door de tafel en door de grond zakte. Het voelde zelfs zo echt, dat ik met een shock weer wakker werd. Ik merkte dat mijn handen weer vastgebonden zaten, en weer aan't bloeden waren. Duizelig en misselijk viel ik weer in slaap. Dave en Steven waren weer weg gegaan met de deur op slot.